Terug naar Il Lombardia van De Roo

Sinds de tijden van Jo de Roo, begin jaren zestig, kwam hij niet meer voor in de Ronde van Lombardije. Zaterdag keert hij terug: Il Muro di Sormano.

Voor het eerst in vijftig jaar maakt 'een legende' deel uit van de najaarskoers in Noord-Italië, die dit keer start in Bergamo.

De berg werd slechts drie keer eerder beklommen, maar met pieken van 25 en 27 procent verdiende hij gelijk een plek in de wielerhistorie.

"No spingere"

In 2005 kan De Roo zijn overwinningen nog goed voor de geest halen. Vooral die van 1962, de editie die een einde maakte aan de aanwezigheid van Il Muro in de 'koers van de vallende bladeren'. "Ik kom daar op die klim, trap ik mijn wiel los. Opnieuw dat wiel vastgezet en de mecanicien wil me weer op gang duwen. En toen werd 'ie vastgepakt door omstanders. Want er mocht niet geduwd worden. Daar was vooraf in de kranten nog veel poespas over geweest. No spingere."

Daar bleef het niet bij voor de 25-jarige coureur.

"Toen viel ik nog een keer omdat ik in een damestasje bleef haken. In het hengsel van een damestasje. Dus ik heb daar alles meegemaakt. Ben daar op eigen kracht boven moeten komen. Tegen dat ik boven was, vloog de Italiaan Trapé langs me. Maar die werd nog naar boven gegooid", is De Roo nog altijd vol ongeloof. "Die was een halve minuut eerder boven."

"Eerder kwaad dan gelukkig"

Ziedend van verontwaardiging stort De Roo zich in de afdaling en in de achtervolging. "Op het vlakke ben ik er terug bij gekomen en ik heb hem in de sprint geklopt." Het was zijn eerste van twee overwinningen in de Ronde van Lombardije. In 1963 zegevierde hij opnieuw. De Roo won in diezelfde jaren Parijs-Tours. Later zou hij Bordeaux-Parijs (1962), de Ronde van Vlaanderen (1965), Omloop het Volk (1966) en etappes in de Tour en de Vuelta op zijn naam schrijven.

Maar Il Lombardia blijft zijn mooiste overwinning. "Al denk ik dat ik net na de wedstrijd eerder kwaad was dan gelukkig." En de Muro? Die keerde nooit meer terug. Tot 2012...