Fietsen voor kankerbestrijding
Door verslaggever Joris van de Kerkhof.
Het is een oase van rust op de camping in de buurt van Macon. Negentien fietsers hebben een rustdag, prutsen wat aan hun fietsen, spelen volleybal in het meer, praten, internetten, schrijven hun blogs, lunchen, lezen, ontspannen. De Tour de Concorde fietst voor de kankerbestrijding, tegen kanker door Frankrijk. Ze volgen exact dezelfde route als de professionele renners, maar dan een dag eerder.
Twee jaar geleden was er een vergelijkbaar initiatief, toen voor het kinderkankerfonds Kika. Dat was een vriendengroep die fietste. Nu zijn het wildvreemden voor elkaar, die zich hebben opgegeven om te fietsen voor Inspire2live, voor onderzoek om kanker binnen tien jaar een gewone, behandelbare ziekte te maken. Ze fietsen voor het goede doel, maar ook voor zichzelf.
Zelf hun reis betalen
De deelnemers betalen zelf voor hun reis, en brengen sponsorgeld mee. Vrijwilligers rijden de campers naar de volgende slaapplaats, er is een kookploeg en nog wat andere begeleiding. Het eerste idee was dat er minimaal vijftig mensen mee moesten fietsen om het door te laten gaan. Uiteindelijk doen er negentien mee en is het ook goed. Het moet langzaam uitgroeien tot een groter evenement.
De rust van de rustdag is aanstekelijk. Het klinkt ook zo lekker naar Franse camping. Voetballende jongentjes, een pingpongballetje dat minstens één keer te veel op de tafel pongt, kinderen die pret hebben in het meertje, altijd die trein die voorbij zoeft, en zingende vogeltjes. De renners in de Tour de France zullen het niet zo rustig hebben tijdens hun rustdag.
De tour als metafoor
De rustdag geeft de Tour de Concorde deelnemers ruimte voor bezinning. Waarom deed ik ook al weer mee? Het is een metafoor, zegt een deelnemer: als amateurs de Tour de France kunnen fietsen dan kun je ook andere schijnbaar onmogelijke doelen bereiken. Zoals het binnen een jaar onder controle krijgen van kanker.
Een begeleider van de fietsers (vandaag 65 geworden, hij wilde graag meefietsen maar heeft net een openhartoperatie achter de rug) geeft onomwonden aan dat hij voor de echte fietsers geen respect meer heeft. Die worden maar in de watten gelegd. De mensen in de Tour de Concorde fietsen veel langzamer, doen er dus veel langer over, en ze hebben daarnaast ook nog eens veel minder comfort.
Parijs is nog ver
Niet iedereen blijkt een fervent fietser te zijn. Vrolijk mopperend geeft een deelnemer aan dat het eigenlijk helemaal niet 'zijn ding' is, dat fietsen. Maar hij heeft het tot nu toe volgehouden en wil graag Parijs halen. Dat is toch het ultieme doel.
De lunch zorgt voor een filosofische bui: De Tour de France gedaan hebben duurt langer dan de Tour de France doen. Die drie weken daar komt hij ook wel overheen. Hij kan jaren zeggen dat hij de Tour gefietst heeft over het volledige en originele parcours. Dat geldt voor de deelnemer aan de Tour de Concorde, maar dat geldt natuurlijk ook voor de meeste professionele fietsers die meedoen aan de ronde van Frankrijk.