De Puttense moordzaak
De Puttense moordzaak staat bekend als één van de grootste rechterlijke dwalingen uit de Nederlandse geschiedenis. Twee mannen uit Putten, Wilco Viets en Herman Du Bois, worden onterecht veroordeeld tot tien jaar cel voor de verkrachting van en de moord op Christel Ambrosius. Op zondag 9 januari 1994 verlaat stewardess Christel Ambrosius op de mountainbike haar ouderlijk huis in het centrum van Putten. Ze wil haar oma bezoeken die aan de rand van het Veluwse dorp woont. Daar aangekomen, rond 16.00 uur, blijkt het huis leeg te zijn; haar oma is op bezoek bij een zieke kennis. Wanneer haar oma om ongeveer 18.00 uur thuiskomt, treft ze haar kleindochter dood aan in de woonkamer. Christel is verkracht, gewurgd en haar keel is doorgesneden. Op haar been worden een spermadruppel gevonden en twee haren.
Groene Mercedes
De Puttenaren Wilco Viets en Herman Du Bois komen in beeld als verdachten, omdat zij ieder weekeinde in een oude groene Mercedes een ritje maken in de bossen rond Putten, samen met twee vrienden. Omdat een aantal wandelaars meldt dat er op de middag van de moord een Mercedes stapvoets door het bos rijd, gaat de politie ervan uit dat het viertal iets met de moord te maken heeft. Er wordt gesuggereerd dat Viets en Du Bois het huis zijn binnengegaan om Christel te verkrachten en te vermoorden. De twee vrienden zouden zich eerder uit de voeten hebben gemaakt. Dna-onderzoek van de spermadruppel die op het lichaam van het slachtoffer is gevonden, pleit Viets en Du Bois vrij, maar justitie houdt er een verrassende theorie op na: het sperma was afkomstig van een veel eerder seksueel contact van Christel met een vriendje. Zijn sperma zou in Christels lichaam zijn gebleven en tijdens de verkrachting door Viets en Du Bois naar buiten zijn gesleept en als een druppel op haar been zijn achtergebleven. Hoewel het verhaal zeer ongeloofwaardig overkomt en het 'vriendje' nooit wordt gevonden, gelooft de rechter het verhaal waardoor het tweetal achter de tralies verdwijnt. Ze worden veroordeeld tot tien jaar cel.
Aanvullende onderzoeken
Misdaadverslaggever Peter R. de Vries en oud-hoofdcommissaris Jan Blaauw uit Rotterdam trekken de zogenaamde 'sleeptheorie' sterk in twijfel en zorgen ervoor dat er aanvullende onderzoeken worden uitgevoerd, zoals een dna-onderzoek naar de haren op Christels been. De uitslag daarvan betekent de nekslag voor de sleeptheorie: de haren blijken afkomstig van dezelfde onbekende man van wie de spermadruppel is. Dat die haren tot na de moord op Christels been zijn blijven zitten, is onmogelijk. Dat beaamt ook het gerechtshof in Leeuwarden, dat de zaak moet overdoen. Op 24 april 2002 krijgen Wilco Viets en Herman du Bois op alle fronten eerherstel: hun betrokkenheid bij de moord op Christel Ambrosius wordt niet bewezen geacht. Ze hebben hun straf al wel uitgezeten. De twee krijgen ieder een schadevergoeding toegewezen van ruim 900.000 euro.
Dna-databank
Ronald P. komt in beeld wanneer zijn dna overeen blijkt te komen met de sporen die in 1994 op het lijk zijn gevonden. Hij wordt op 20 mei 2008 in Delft aangehouden. Van de verdachte is in 2005 dna-materiaal afgenomen, nadat hij was veroordeeld voor de mishandeling van zijn vriendin. Hij maakt bezwaar tegen opname van zijn dna in de landelijke databank van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI), maar de rechter verklaart in de herfst van 2007 dat dat ongegrond is. Het NFI legt vervolgens het verband tussen de verdachte en de Puttense moordzaak. P.'s dna komt overeen met sporen op het lichaam van Christel. De verdachte was ten tijde van de moord 19 jaar oud en woonachtig in Putten. Eind augustus 2009 eist het Openbaar Ministerie 15 jaar cel tegen Ronald P. De rechtbank in Zutphen achtte bewezen dat P. Christel heeft verkracht en vermoord en nam de eis over.