Sterk afgenomen privacy na 9/11

Alles zou anders worden na 11 september 2001. Hoe precies, dat wisten we een dag later nog niet, maar dat de aanslagen de wereld zouden veranderen, was duidelijk. Maar ís er iets veranderd, tien jaar later? En wat dan precies? De NOS vroeg het u. Het verhaal van Karel Klumpers.

De gebeurtenissen op 9/11 hebben mijn leven blijvend veranderd. Althans, zo lees ik in vele media. Diezelfde media deden destijds uitgebreid verslag. Springende mensen uit hoge torenflats die daarmee hun dood tegemoet gingen. Je moet immers laten zien wat er gebeurt. Een geschreven stuk volstaat niet.

Wij consumenten willen smullen van afschuwelijke beelden. Want zeg nu zelf, wie kijkt er nu niet het liefst een spannende video waarin we in vertraagde beelden kunnen zien hoe Anders Breijvik een paar Noorse pubers een kogel door de kop heen jaagt? Was u niet lichtelijk teleurgesteld toen u slechts wat helikopterbeelden van een eiland en een paar vage vlekken die lijken moesten voorstellen te zien kreeg? De media brengen alles schaamteloos in beeld, en wij werken daar allen vrolijk aan mee. Dit was één van de conclusies die ik trok na 9/11.

Maar wat doet het grootschalige mediacircus dat bij elke ramp of aanslag word opgezet met mij als toeschouwer? Het antwoord is eenvoudig: het creëert angst. Angst voor de grote boze buitenwereld waar ik als individuele burger weinig invloed op heb. Dat begint al op straat. Landgenoten met een moslimgeloof worden ineens bestempeld tot potentieel terrorist. Dat er een groot verschil is tussen extremisten en gelovigen vergeet ik gemakshalve.

Terroristen

Op straat hangende jongeren worden straatterroristen en zo is de link gelegd tussen terrorisme, extremisme, hangjongeren en de islam. Volslagen idiote redeneringen maar geloofd door het volk dat maar al te graag een zondebok vindt in angstige tijden. Deze angst voor de buitenwereld wordt nog versterkt door de economische crisis die mijn leven ook niet makkelijker maakt.Ondertussen scoren populistische politici door met flinke taal problemen te benoemen en weg te bezuinigen.

Uiteraard zijn er de enorme investeringen in de veiligheidsindustrie. Die spelen perfect in op mijn angst voor het onverwachte en creëren maar al te graag de illusie dat de wereld veilig wordt als we maar genoeg investeren in: veiligheidspoortjes, camera's, agenten en oorlogsmissies naar verre landen die op onze zwarte lijst staan. Dat we al dit geld beter hadden kunnen gebruiken voor: zorg, onderwijs, verkeersveiligheid, duurzaamheid en andere nuttige zaken, wordt door velen van ons niet begrepen of blijft in elk geval onbenoemd.

Tot slot is er mijn privacy. Die is sterk afgenomen door al die camera's, invoering van de directe identificatieplicht, een vingerafdruk op mijn paspoort, extra controle bij luchthavens, en ook een steeds scherper toezicht op het internet. De overheid en het bedrijfsleven weten niet alleen waar ik brows maar ook waarheen ik reis. De ov-chipkaart registreert exact bij welke halte ik in- en uitstap en de camera's boven de snelweg draaien 24 uur per dag. Of deze commerciële ontwikkelingen leiden tot meer veiligheid is maar zeer de vraag. Een praatje maken met de buren op straat zal daar waarschijnlijk meer toe bijdragen.

Is mijn wereld veranderd na 9/11? Ik ben geneigd te zeggen van wel. Al was het maar om te kunnen dromen dat de wereld vroeger veel mooier was.

Heeft 9/11 uw leven drastisch veranderd? Of juist niet? Mail uw verhaal naar de NOS.