Natuur vs. de mens: Midas Dekkers

Deze week een serie over het 'eeuwige' conflict tussen natuur en menselijke activiteit. Soms wint de natuur, soms de projectontwikkelaar, de wethouder of de havenbaron. Er zijn wetten die planten en dieren moeten beschermen, maar omdat de natuur niet zelf naar de rechter kan stappen, zijn er altijd mensen nodig om overtreders te herinneren aan de wet.

Deel 5: Midas Dekkers Door verslaggever Roel Pauw

Bioloog Midas Dekkers voelt zich soms een god in zijn eigen stadstuin: lekker planten uitrukken die hem niet bevallen. Bomen omzagen die het uitzicht bederven. Maar vaak moet Dekkers uiteindelijk toch zwichten voor de onuitroeibare kracht van de natuur. Plantjes die tegen de klippen op groeien. Diertjes die zich zonder uitnodiging binnen de muren van zijn tuin vestigen. Hij is overigens erg blij met de mussen op zijn dak en met de gierzwaluwen onder de pannen.

De verantwoordelijkheid van de mens ten opzichte van de natuur is complex. Enerzijds is Dekkers' devies: overal van afblijven, de natuur heeft ons niet nodig. Anderzijds zegt hij: wanneer je je eenmaal met de natuur hebt bemoeid, dan schept dat ook verplichtingen. Een verpieterende kamerplant op de vensterbank is de metafoor voor de taak die mensen hebben als het gaat om de zorg voor de natuur. Zo'n plant heb je daar nou eenmaal neergezet, dus zul je er voor zorgen ook. Zo simpel is het.

'Zeikbeest'

En verder is natuurbescherming ook een kwestie van beschaving. Dat een vlindertje als de iepenpage buiten Nederland voorkomt tot in het verre Japan, dat doet er volgens Midas Dekkers niet toe. Als je kunt, dan moet je de natuur de ruimte geven die haar toekomt. In Heerlen waar de iepenpage voorkomt is dat niet zo'n punt: de twee iepen waarin de diertjes huizen, staan niemand in de weg. Lekker met rust laten dus.

Anders ligt dat met de korhoen: ondanks alle menselijke inspanningen om deze vogel voor Nederland te behouden lijkt hij gedoemd te zijn om uit te sterven. "Dat zeikbeest zou zelfs in het Hiltonhotel nog geen ei willen leggen. Die kan wat mij betreft ophoepelen. Nederland is natuurlijk ook een fictie. Als een korhoen zich net over de grens wel thuis voelt, is dat ook prima. Pas als hij zich helemaal nergens meer thuis voelt, dan moet je in actie komen."

Tegengas

In een grijs verleden was Dekkers geregeld actief als actievoerder, maar het middel van de gerechtelijke procedure heeft hij nooit beproefd. Jaap Dirkmaat deed en doet dat wel met zijn stichting Das en Boom. Deze manier van natuurbescherming is zeer succesvol gebleken en Dekkers heeft daar grote bewondering voor: "Dirkmaat is mijn held".

Voor de meeste andere natuurbeschermingsorganisaties heeft Dekkers minder respect: die geven de huidige staatssecretaris voor natuur, Henk Bleker, veel te weinig tegengas. Uit angst om hun overheidssteun te verspelen. "Ik zeg altijd: met de natuurbeschermingsorganisaties gaat het buitengewoon goed, maar met de natuur gaat het buitengewoon slecht."