Groots, historisch en tegelijk vervallen: Brits parlement hard toe aan opknapbeurt
Keer op keer haalt de renovatie van het Haagse Binnenhof het nieuws vanwege nieuwe tegenvallers; het verbouwingsproject loopt inmiddels in de miljarden. Maar dat is nog relatief goedkoop vergeleken met de verwachte renovatiekosten voor het Britse parlementsgebouw.
Het gebouw van Westminster Palace, The Mother of Parliaments, hoort bij de oudste parlementen ter wereld en is Unesco-werelderfgoed. Maar van binnen is veel hopeloos verouderd en niemand wil z'n vingers branden aan een peperdure renovatie.
Het statige neogotische gebouw aan de Theems heeft meer dan duizend kamers, honderd trappen, meer dan drie kilometer aan gangen en natuurlijk de beroemde Big Ben-toren. Op de groene en rode bankjes van het Lager- en Hogerhuis wordt al honderden jaren over wetten gedebatteerd. Het debat over de renovatiekosten zit alleen behoorlijk vast.
Het oudste deel, Westminster Hall met het beroemde eikenhouten dak, stamt uit de Normandische tijd en is het decor van zo'n duizend jaar Britse geschiedenis. De hal overleefde Duitse bombardementen in 1940 en daarvoor al de brand die in 1834 grote delen van het historische paleis verwoestte. Daar kwam een neogotisch gebouw voor in de plaats. Westminster trekt jaarlijks miljoenen bezoekers en is een symbool van Groot-Brittannië.
Brandgevaar en asbest
Hoewel de meeste bezoekers onder de indruk zijn van de grandeur, toont het complex inmiddels flink wat gebreken. Terwijl de dure renovatieplannen steeds door parlementariërs worden uitgesteld, neemt het risico op brand, lekkages en stortvloeden van rioolwater alleen maar toe. Steigerdoeken moeten voorkomen dat afbrokkelende stenen op voorbijgangers vallen en er zit asbest door het hele gebouw heen.
Het grootste gevaar zit ondergronds. Daar bevindt zich een wirwar van dicht op elkaar geplakte buizen en kabels die warmte, water, elektriciteit, gas en riolering door het gebouw leiden. De systemen zijn tientallen jaren verouderd.
In onderstaande video is te zien hoe gedateerd alles is:
"Brandgevaar is daardoor de allergrootste zorg", zegt Tom Brake, een voormalig parlementariër die in de renovatiecommissie zat. Om elke vonk of mogelijke kortsluiting meteen in de kiem te smoren, wordt 24 uur per dag en zeven dagen per week door het gebouw gepatrouilleerd door een brandveiligheidsteam.
Het risico op een soortgelijke brand als in de Notre Dame in Parijs is absoluut aanwezig, zegt Brake. Het hout en de constructies verschillen niet veel van die van de Franse kathedraal die in 2019 vlam vatte.
De onderhoudskosten om het gebouw open te houden voor de duizenden medewerkers en toeristen die er dagelijks komen, worden nu al geschat op bijna anderhalf miljoen pond per week.
Nationaal icoon
Westminster is niet alleen het kantoor van de 650 parlementariërs in het Lagerhuis en de 757 Hogerhuisleden: het gebouw is een icoon van Britse identiteit, historie en nationale trots. Er is een sterk gevoel van continuïteit als men op de groene of rode bankjes zit, waar talloze voorgangers ook zaten.
Standbeelden, schilderijen en glas-in-loodramen - relieken uit vroegere tijden - zijn verbonden met het Britse rijk en een van de langst functionerende democratieën ter wereld. Groots, historisch en tegelijk vervallen: Westminster symboliseert veel aspecten van de Britse cultuur. Al is het gebouw ronduit gevaarlijk, niemand lijkt bereid - of in staat - om het te laten repareren.
"Een gebrek aan politieke wil en angst voor een schrikbarend hoge rekening maken dat het steeds weer op de lange baan wordt geschoven", zegt Brake."Parlementariërs durven geen project goed te keuren, omdat het publiek zou kunnen denken dat parlementsleden zichzelf een beter en duurder kantoor geven, ook al gaat het om Unesco-werelderfgoed."
In 2018 besloot het parlement een onafhankelijke expertgroep op te richten om de renovaties te leiden. Die commissie kwam met een rapport waarin de kosten tussen de 7 en 13 miljard pond werden geschat. Ook zouden de werkzaamheden zo'n 28 jaar gaan duren.
Als de parlementsleden tijdens de verbouwing in het gebouw zouden blijven werken, kon het zelfs oplopen tot 22 miljard aan kosten en een duur van 76 jaar. De commissie werd opgeheven en sindsdien zit de discussie weer vast.
"Eigenlijk is het een herhaling van zetten", zegt Brake. "Keer op keer wordt een nieuwe onderzoekscommissie in het leven geroepen, die dan in een rapport min of meer dezelfde conclusie trekt: het wordt ongelooflijk duur en gaat heel lang duren."