Takagi won nog nooit individueel WK-goud: 'Dat zit haar natuurlijk niet lekker'
Ze is olympisch kampioen op de 1.000 meter, pakte goud op de WK allround én de WK sprint en won 29 keer een individuele wereldbekerwedstrijd. Maar wereldkampioen worden op een individuele afstand, dat is de Japanse Miho Takagi nog nooit gelukt.
"We hebben het er niet vaak over, maar dat zit haar natuurlijk niet lekker", zegt haar coach Johan de Wit.
Al op de Spelen van Vancouver in 2010 was ze erbij en sindsdien behaalde Takagi (29) wel drie keer WK-goud op de ploegenachtervolging. Maar vandaag wil ze op de 1.000 meter ook eindelijk een individuele wereldtitel pakken. Mocht dat niet lukken, krijgt ze zondag op de 1.500 meter een herkansing.
"We hebben een aantal jaar Ireen Wüst gehad en een corona-seizoen", verklaart De Wit het gat op haar palmares. "Maar het zou mooi zijn als ze er een keer eentje pakt."
Takagi's statistieken zijn buitengewoon indrukwekkend. Na achttien afstanden bij internationale wedstrijden stond ze deze winter achttien keer op het podium. Vijftien keer op de bovenste trede, drie keer pakte ze zilver. Op de 1.500 meter staat de teller op zes uit zes.
'Het makkelijkst om mee te werken'
De Wit: "Miho is verschrikkelijk goed, dat is voor een coach het makkelijkst om mee te werken. Ik hoef er niet zoveel aan te doen. Je doet je best haar zo goed mogelijk hier te hebben en ik hoop dat ze in orde is. Na de trainingen heb ik wel het idee dat ze heel hard kan rijden."
Al jaren staan ze samen aan de top. "Miho wordt iets ouder, dus ik moet voorzichtig zijn. Het aantal afstanden dat ze rijdt, is minder geworden. Aan de andere kant wil je haar ook blijven uitdagen. Dat maakt het wel weer leuk, we zijn constant op zoek naar de juiste route."
"Dat was vorig jaar meer een combinatie van 500, 1.000 en 1.500 meter. Dat ging best wel goed, maar we misten toch wat volume. Daarom hebben we gekozen weer drie kilometers te rijden."
We gingen op zoek naar mensen die ons inspireren, niet zozeer naar de beste trainingspartners.
De Wit werkte jarenlang samen met Takagi als hoofdcoach van de Japanse allroundploeg, maar vorig seizoen begonnen ze voor zichzelf. Een nieuwe ploeg die bestond uit één schaatser en één coach: Team Miho.
"We waren vorig jaar met z'n tweeën. Qua trainingen ging het goed, maar je moet als rijder en als coach ook uitgedaagd worden. Daarin misten we wel iets."
37 medailles, vijf 'van die grote bekers'
Team Miho werd Team Gold en bestaat dit jaar uit drie Japanners (Takagi, Ayano Sato en Yuma Murakami), twee Chinezen (Mei Han en Zhongyan Ning) en de Nederlandse Sanne in 't Hof. "We gingen op zoek naar mensen die ons inspireren. Niet zozeer naar de beste trainingspartners. Dat blijkt dit seizoen heel erg goed te werken."
"We hebben in de wereldbeker 37 medailles gewonnen", heeft De Wit meegeteld. "We pakten vijf eindoverwinningen, vijf van die grote bekers."
Takagi en Ning, vandaag kanshebber op de 1.000 meter, wonnen het eindklassement op de kilometer en 1.500 meter en de Japanse vrouwen wonnen het klassement op de ploegenachtervolging. "Daar ben ik heel erg trots op."
Van één rijder ging het naar zes en volgend seizoen zal Team Gold nog groter worden. "De ploeg voor volgend seizoen staat in de steigers, we zijn gesprekken aan het voeren met rijders en stafleden. We willen eigenlijk overal uitbreiden."
Namen en rugnummers kan De Wit nog niet noemen.
"We hebben zelf rijders gekozen waar we mee verder willen. Er zijn ook veel mensen die mij benaderen, daar praat ik mee, maar we willen wel ónze kant op. Dus eigenlijk moet ik vaak 'nee' verkopen."
Alleen maar winnaars
Team Gold heet niet voor niks Team Gold. Iedereen die voor de ploeg rijdt, moet kunnen winnen. "Eigenlijk wel ja", erkent De Wit. "Of moet iets hebben waarvan ik denk: je kunt in de toekomst een wedstrijd gaan winnen. Dat kan zijn een snelle opening zijn, hoge topsnelheid of een groot vermogen."
"Door de jaren heen hebben we heel veel testwaardes verzameld, op basis daarvan kunnen we wel een beetje voorspellen welke kant het opgaat met iemand. Maar het moeten ook vooral technisch heel goede schaatsers zijn, dan kun je goed met elkaar trainen."
'Liever de beste Jutta gehad'
Twee jaar voor de Olympische Spelen wordt het een belangrijke zomer om de ploeg neer te zetten waarmee De Wit wil toewerken naar Milaan. Vanaf het middenterrein van de Calgary Olympic Oval kijkt hij al ver vooruit, maar vooral wil hij maar eens die titel winnen met Takagi.
Dat Jutta Leerdam kwetsbaar lijkt, nadat ze vorig seizoen ongenaakbaar was gebleven van oktober tot maart, biedt kansen. "Maar ik had het mooier gevonden als Jutta heel erg goed was geweest. Dan hadden we kunnen zien hoe de beste Miho ten opzichte van de beste Jutta staat."
