Geen Spelen, maar Badloe went steeds meer aan windfoilen: 'Op weg terug'

De foil en windsurfer Kiran Badloe zijn geen grote vrienden. Maar ze kunnen het wel steeds beter vinden. Door de overstap van de traditionele RS:X-variant naar het futuristische windfoilen is regerend olympisch kampioen Badloe al jaren niet meer de beste windsurfer op de oceaan.

Op de golven tussen Lanzarote en Fuerteventura zag Badloe dit weekend tijdens de WK iQFoil, zoals de zeildiscipline officieel heet, deelname aan de Olympische Spelen van Parijs definitief wegdrijven. Zijn concurrent Luuc van Opzeeland (24) veroverde het enige Nederlandse ticket.

Het blijft nog wennen voor Badloe, die 'nieuwe' discipline waarbij de plank door een zwaard boven het water wordt getild. Het nieuwe windfoilen vraagt een andere techniek, tactiek en fysiek.

De snelheden zijn hoger, de krachten groter, de techniek vraagt om precair handelen en ook tactisch is het een andere wereld. Spectaculairder, zegt de een. Een heel andere sport, volgens de ander.

"Het is nog steeds een discipline die voor mij aan de nieuwere kant is", vertelt Badloe. "Ik word er steeds meer eigen mee, maar dat betekent niet dat het van de ene op de andere dag helemaal goed gaat. Ik ben nog steeds lerende, maar her en der maak ik een kleine inschattingsfout die kostbaar is. En dat is te zien."

Zo ging het mis tijdens de slalomrace in de kwartfinale op de WK. Tijdens het gijpen. Overstag gaan en gijpen moet bij windfoilen op hogere snelheid gebeuren dan bij de 'oude' RS:X-variant. Zorgen dat de plank niet het water raakt in die draai, om verlies van snelheid te voorkomen, is de kunst.

"Ik ga de down wind in en fumble mijn gijp, zoals we dat noemen. Ik raak het water, val van de foil af, snelheid eruit en je ligt bijna stil. Terwijl iedereen doorvliegt. Dat is een achterstand die lastig is in te halen." Badloe knokt sowieso tegen een achterstand, eentje die hij de afgelopen jaren opliep.

Coronacrisis

Terwijl de concurrentie al in 2019 en 2020 ging foilen, moest Badloe nog doorvaren op de 'oude' plank voor zijn olympische avontuur van Tokio, waar voor het laatst de RS:X-discipline op het programma stond. Maar toen kwam de coronacrisis, werden de Spelen een jaar uitgesteld en liep Badloe nog meer ervaringsachterstand op, omdat hij nog niet aan foilen toekwam.

Zo deed Badloe nog relatief weinig slalomraces, die een groot deel van het windfoilen bepalen. In de RS:X-klasse voer hij alleen de traditionele olympische course race:

Nadat Badloe zijn gouden windsurfmedaille in Tokio had gewonnen, kon ook hij eindelijk - twee jaar later dan bijvoorbeeld Van Opzeeland - gaan foilen. Het begin van een grote inhaalslag qua kracht en gewicht.

Foilend zijn de natuurkrachten van het zeil groter dan bij het RS:X'en. Boomlange spierbundels zijn dan in het voordeel. Iets wat Badloe tijdens Tokio 2020 nog niet was.

Bijna 20 kilo zwaarder

Sindsdien kwam Badloe in korte tijd bijna twintig kilo aan - spiermassa vooral - en dat vroeg veel van de spieren en pezen. Vaak te veel. In die transformatie sukkelde Badloe met blessures. Het laatste half jaar surft Badloe weer enigszins zonder zorgen.

"Ik vond dit wel een moeilijke campagne. En als ik terugkijk op de afgelopen twee jaar zijn dit de moeilijkste jaren uit mijn carrière geweest. Veel tegenslag. Niet lekker in mijn vel zitten. Niet goed kunnen varen. Ongelooflijk veel moeten aankomen."

Tijdens de WK van vorig jaar in Scheveningen, toen Van Opzeeland de titel pakte, eindigde Badloe anoniem achteraan de vloot. Stoppen spookte door het hoofd.

"Daar heb ik over na zitten denken. Maar als ik terugkijk naar deze week, en hiervoor, zit ik nog niet op de max van mijn kunnen. Ik ben nog niet klaar om te stoppen."

Voor de kust van Lanzarote ging het deze WK inderdaad veel beter dan vorig jaar. Badloe werd vijfde. Hij kreeg na afloop een omhelzing van Papa Badloe, die de zeilweek bondig samenvatte. "Op de weg terug."

"Het laatste halfjaar begin ik comfortabel te worden", zegt Kiran Badloe. "Ik begin het surfen weer steeds leuker te vinden, begin de passie terug te vinden."

Bemoedigend: "Ik heb de snelheid om te matchen met de snelste jongens, zeker deze week heb ik laten zien dat ik hard kan gaan." De koers richting Los Angeles 2028 kan worden uitgestippeld. Al had hij uiteraard graag al in Parijs voor een tweede olympische titel willen gaan.

"Het is de harde werkelijkheid. Dat doet pijn. Ik had graag daarheen gewild. Maar de realiteit is dat er een andere Nederlander veel beter is op dit moment. Die vaart nu heel goed. Beter dan ik en dan ga ik niet naar de Spelen. Zo simpel is het ook."