De Groot nu naast idool van weleer Vergeer: 'Andere tijden, niet te vergelijken'
Records zijn er om te verbeteren. En eerst te evenaren natuurlijk. Zoals rolstoeltennisster Diede de Groot nu heeft gedaan: met haar eindzege op de Australian Open staat de teller qua grandslamtitels op 21 stuks, net zo veel als Esther Vergeer op haar naam had staan toen zij in 2013 een punt achter haar loopbaan zette.
"Ik zeg altijd dat records mij niet zo veel doen en dat ik er niet mee bezig ben", vertelt De Groot na haar zege op de Japanse Yui Kamiji in de finale in Melbourne. "Dat is ook echt zo. Ik heb die aantallen niet in mijn hoofd. Maar als je terugkijkt en beseft wat je allemaal gedaan hebt, dan is het toch allemaal wel heel erg bijzonder en kan ik alleen maar trots op mijzelf zijn."
Ondanks haar enorme zegereeks in het enkelspel - de overwinning op Kamiji was al haar 135ste (!) op rij - voelde de 27-jarige para-atlete zich in aanloop naar de eindstrijd geenszins zeker van haar zaak. Ook omdat ze de voorbije weken te kampen had gehad met een kleine blessure en een verkoudheid en tijdens een voorbereidingstoernooi tegen de Japanse, goed voor acht grandslamtitels, nog een matchpoint had moeten wegwerken.
"Het was lang geleden dat ik mij vooraf zo zenuwachtig heb gevoeld. Mijn ongeslagen reeks is erg hoog, maar daardoor wordt de druk op elke wedstrijd ook steeds groter. Dat is wel merkbaar. Ik probeer dat te negeren, maar dat is echt onmogelijk."
Toch bleek ze weer een maatje te groot voor de als tweede geplaatste Japanse, al ging het niet van een leien dakje, merkt ze zelf op. "Het was best wel een moeilijke wedstrijd. Ik had last om mijn service te behouden. Mijn tegenstander zette echt heel goed de druk daarop. Maar juist in de eerste set op 6-5 lukte het heel goed en ook toen ik de wedstrijd uitserveerde."
Andere tijden
En nu wordt ze in één adem genoemd met haar idool van weleer: de eveneens uit Woerden afkomstige Vergeer, die het rolstoeltennis bij de vrouwen van 1999 tot 2013 met ijzeren hand regeerde. "Nou, het is niet te vergelijken. Het is leuk voor de media, maar het zijn gewoon andere tijden. In de tijd van Esther was er bijvoorbeeld nog geen single op Wimbledon. Dus zij heeft daar heel veel titels misgelopen."
"Aan de andere kant is wel het niveau heel erg gestegen, dus dat is weer anders in deze tijd", aldus De Groot die sinds 2018 de wereldranglijst aanvoert.
"We kunnen het eigenlijk niet vergelijken. En dat willen we ook niet. Afzonderlijk van elkaar is het echt heel erg bijzonder. En voor mijzelf ben ik nu vooral gewoon trots."
