Maugeri's harde aanpak vormde haar, maar geef waterpoloster Van der Sloot maar Doudesis
Diep menselijk geluk school dinsdagavond niet in de eclatante 25-6 zege op Groot-Brittannië, zo bezweert ze. Sabrina van der Sloot viert dit seizoen haar tienjarig jubileum als professional, maar in het nieuwe leven van de 32-jarige aanvoerster van de Nederlandse waterpolsters zijn uitslagen niet langer zaligmakend.
"Ik ben gewoon gelukkig met mijn leven zoals dat nu is. Alle prijzen die we pakken, zijn mooi meegenomen", vindt Van der Sloot, die met Nederland na een stief uurtje eenrichtingsverkeer tegen de Britsen, in een matig bezet Pieter van den Hoogenband Zwemstadion, zeker is van een ticket voor de halve finale van de EK, tegen Italië.
In de woorden van de spelbepaler klinkt de visie van bondscoach Evangelos 'Eva' Doudesis door. De Griek, zes jaar ouder dan zijn captain, heeft sinds zijn aantreden in 2021 een bijna magische uitwerking op zijn speelsters. Van der Sloot: "Er is echt sprake van chemie."
Doudesis kende de ploeg al uit de tijd dat hij de rechterhand was van zijn voorganger Arno Havenga. Eenmaal op eigen benen legde hij de nadruk op het mentale welbevinden van zijn speelsters.
Vriendinnen
"Hij heeft een geweldige manier gevonden om met elk individu binnen de selectie om te gaan", prijst Van der Sloot haar bondscoach. "Eva weet hoe belangrijk het voor ons is om een team te smeden. We zijn vriendinnen die voor elkaar door het vuur gaan. Binnen en buiten het bad."
De succesformule van de Griek is volgens Van der Sloot bijzonder in zijn eenvoud. "Hij geeft ons vrijheid en best wel wat inspraak. We mogen de dingen doen zoals we zelf graag willen. Tenminste, zolang we goed presteren. En dat werkt tot op heden goed."
Doudesis heeft zijn aanvoerster tussen hem en zijn ploeg geplaatst. Onder het genot van heel wat kopjes koffie voeren de twee ook tijdens de EK in Eindhoven gesprekken over wat er leeft binnen de selectie. Lachend: "En hij is er ook in geïnteresseerd hoe het met mij gaat, natuurlijk."
"Ik spreek met hem namens het team, waarvoor ik als een soort vraagbaak fungeer. In het begin had ik behoorlijk wat moeite met die nieuwe rol. Maar inmiddels heb ik zo'n goede band met Eva, dat we alles kunnen bespreken. Zolang we maar heel veel respect naar elkaar blijven tonen, gaat het allemaal goed."
Stijlen verschillen
De ene Zuid-Europeaan, wil Van der Sloot er maar mee zeggen, is zeker de andere niet. Toen ze op 17-jarige leeftijd debuteerde in het Nederlands team, stond dat onder leiding van Mauro Maugeri. De Siciliaan, die in 2017 na een lang ziekbed overleed, hield er tussen 2009 en 2013 een andere werkwijze op na dan Doudesis.
"Maugeri kwam uit Italië en hanteerde in stilte het Italiaanse trainingsregime. Het moest allemaal gebeuren zoals hij het voor zich zag. Met hem communiceren was niet bepaald gemakkelijk."
Zie het vooral in de tijdgeest, benadrukt Van der Sloot. Het waren de jaren vóór #MeToo en onthullingen over grensoverschrijdend gedrag in de topsport.
"Zo ging het er destijds nu eenmaal aan toe. Dat was toen helemaal niet gek. De cultuur was gewoon heel anders. Ik wil niet zeggen dat hij zich op een rare manier gedroeg, of zo. Zijn aanpak werkte alleen gewoon niet."
"Ik denk oprecht dat Maugeri een lieve man was. Hij wilde altijd en overal winnen, net als wij."
"Maar hij was Italiaan. En dat is precies tegenovergesteld van hoe wij Nederlanders zijn. Voor ons was zijn aanpak gewoon te heftig. Wij kropen in onze schulp zodra Maugeri tegen ons schreeuwde. En dat maakte dat hij nog harder ging schreeuwen."
Nare herinneringen
Succesvol was Maugeri niet. De opvolger van Robin van Galen, de man achter het olympisch goud van Peking 2008, greep in vier jaar tijd geen enkele internationale prijs en liep kwalificatie voor de Zomerspelen van 2012 in Londen mis.
Maugeri's aanpak vormde Van der Sloot wel, zegt ze achteraf. "Veel meiden bewaren nare herinneringen aan die tijd. Ze deden wat ze het liefst deden en toch waren ze niet blij."
"Ik durf te zeggen dat ik, mede door hem, de speelster ben geworden die ik nu ben. Zijn manier van coachen maakte me harder, omdat ik tien keer zo hard ging trainen. Ik wilde koste wat het kost laten zien wat ik allemaal in mijn mars had. Voor anderen was het te veel. Mij heeft het heel veel gebracht."
En toch, geef Van der Sloot maar de menselijke aanpak van Doudesis. "Eva heeft er vanaf de eerste dag op gehamerd dat je gelukkig moet zijn. Dat is eigenlijk het allerbelangrijkste. Alleen dan word je een betere waterpoloster en een leuker mens."
Sinds twee jaar leeft Van der Sloot haar droom daarom op haar eigen manier. Prijzen zijn leuke, bijzondere bijkomstigheden. Meer eigenlijk niet.
"Het is een enorm cliché", haast ze zich te verontschuldigen. Maar ze weet het inmiddels zeker. "In het leven van een topsporter gaat het niet om het eindresultaat. De route die naar succes leidt, die is het allermooiste."
Kijk hier naar een samenvatting van de kwartfinale Nederland - Groot-Brittannië:
