Eerste wereldbekerserie eindigt met transponder-debacle: 'Waarom zeg je niks?'
Hij had de afgelopen weken zijn appartement willen inrichten, maar de nieuwe woning van schaatser Jenning de Boo is nog vrij kaal. De enige meubels: een kledingkast van de vorige bewoner en een bed dat zijn ouders voor hem hebben gekocht.
In plaats van ritjes naar de meubelboulevard van Heerenveen trok De Boo de laatste vijf weken naar wereldbekers in Japan en China, ging hij op trainingskamp in Spanje, gevolgd door de wereldbekers in Noorwegen en afgelopen weekend in Polen.
Ziek of er ziek van
Deel één van het schaatsseizoen zit erop. Tijd voor veel rijders om even op adem te komen. Vooral de reis naar Azië hakte erin. Er is op het middenterrein haast geen trainer te vinden die geen koortsige, verkouden of grieperige schaatser onder zijn hoede had na terugkeer uit Peking.
Een intensief wereldbekerblok eindigde voor de Nederlandse vrouwen op de ploegenachtervolging ook nog eens met een kater. De vergeten transponders van Joy Beune zorgden voor een diskwalificatie en zure gezichten.
Beune kon haar transponders, de enkelbandjes die de tijd registeren, nergens vinden voor de start, verklaarde ze. Maar aan de bel trekken, deed ze niet. Wonderlijk, vindt Marijke Groenewoud, met Irene Schouten onderdeel van het trio.
"Ik vraag me nog steeds af: waarom zeg je niks?", zegt Groenewoud in de NOS Schaatspodcast. "Ik denk dat ze het is vergeten, in paniek reageer je misschien anders. Maar ik heb bij de start geen paniek gezien. Ik weet het verder ook niet, het was niet echt een duidelijk antwoord."
"Misschien was ze druk met het tapen van de enkels en is ze daardoor de transponders vergeten. Als je ze niet hebt, moet je dat gewoon zeggen."
Op het WK in Thialf in maart werd de Nederlandse ploeg - in dezelfde samenstelling - ook al uit de uitslag gehaald na het rijden van de snelste tijd, omdat er bij Beune tegen de regels in een stukje van haar enkel te zien was.
Wiens verantwoordelijkheid?
Transponders vergeten, een zichtbare enkel. Het zijn dure diskwalificaties. Wiens verantwoordelijkheid is het om dat te controleren? Groenewoud: "De coaches hadden het kunnen vragen. 'Hebben jullie alles?' Dan was het niet gebeurd. Maar het begint bij jezelf."
De rijders moeten elkaar voortaan helpen, was de conclusie van Groenewoud na gezamenlijk overleg. "We hebben het er 's avonds over gehad. Je gaat ervan uit dat iedereen de bandjes omdoet op het middenterrein, maar voor de zekerheid moeten we vragen of we alles voor elkaar hebben, want dit moet gewoon niet nog een keer gebeuren."
Bekijk hieronder hoe bondscoach Rintje Ritsma een dag na het incident reageerde:
Niet dat de stemming in het hele Nederlandse team meteen naar de vaantjes was. De commerciële ploegen als Reggeborgh, IKO en AH-Zaanlander hebben hun eigen begeleiding en zitten bovendien niet allemaal samen in hetzelfde hotel.
Verschil per commerciële ploeg
De ochtend na het transponder-debacle zijn ze bij IKO (de ploeg van Beune) meer bezig met de gebeurtenissen van een dag eerder dan bij Reggeborgh, de formatie van wereldbekerdebutant De Boo.
Hij mag, door afwezigheid van de Jumbo-Visma-rijders die op trainingskamp zijn in Italië, naast de 1.000 ook de 500 meter rijden. In de B-groep noteert hij de snelste tijd, slechts twee honderdsten boven zijn PR dat op de veel snellere baan van Thialf is gereden. Een fraaie afsluiting van zijn eerste wereldbekerwedstrijden.
"Ik heb ongelofelijk veel geleerd. In mijn eerste jaar op de langebaan meteen mee op reis, dat is even wennen. Je leeft echt vanuit je tas en een hotelkamer, dat had ik nog niet meegemaakt."
IKO, AH-Zaanlander en Jumbo-Visma kozen ervoor een wereldbeker over te slaan, Reggeborgh reed overal. De Boo was er blij mee. "Voor mij is het niet vanzelfsprekend dat ik wereldbekers rijd. Zo'n ervaring moet je met beide handen aanpakken en dat hebben we gedaan."
Eerst een bank, dan de NK afstanden
Volgende afspraak? De NK afstanden, tussen Kerst en oud en nieuw. Een belangrijk kwalificatiemoment. "Ik ga er met heel veel zin naartoe en zie wel of ik me ertussen rijd. Ik denk dat de zenuwen weer omhoog schieten, daar kijk ik minder naar uit."
Voor het zover is, gaat De Boo eerst op jacht naar meubels voor zijn appartement. Bovenaan zijn lijst staat een bank. "Zo'n lekkere loungebank. Met een poef. Heerlijk."
