Labour viert alvast feest, maar echte inhoud moet nog komen
Het is druk op het Labour-congres in Liverpool, dat vandaag is begonnen. Het Britse bedrijfsleven voorziet dat er een Labourregering op komst is en is alvast begonnen tegen de nieuwe macht aan te schurken.
Linkse parlementariërs worden plots bedolven onder zakelijke visitekaartjes. In de kroegen rond de conferentielocatie wordt uitbundig gesmoesd door lobbyisten. Kopstukken van Labour worden op de conferentievloer als celebrities achtervolgd. En zelfs het oerconservatieve Spectator Magazine houdt dit jaar zijn befaamde vip-feestje op het Labour-congres.
Binnen de Labourpartij wordt al gesproken over de tijd dat ze straks aan de macht zijn - niet meer óf ze daar wel gaan komen. Peiling na peiling boezemt de oppositiepartij vertrouwen in: Labour staat al maanden zo'n 20 procentpunten voor op de Conservatieve Partij van zittend premier Sunak.
Conservatieven zijn het kwijt
In tegenstelling tot de high waar Labour in verkeert, hielden de Conservatieven afgelopen week een neerslachtig jaarcongres. Na dertien jaar aan de macht in een uiterst turbulente periode - van Brexit tot covid en de politieke chaos van vorig jaar - zijn de ideeën opgedroogd en lijkt de rek eruit. Dat voelt de kiezer: bijna 9 op de 10 Britten denken dat het land nieuw leiderschap nodig heeft.
Hoewel zijn partij al dertien jaar de premier levert, probeert premier Sunak zichzelf als de "kandidaat voor verandering" te positioneren. Toch is er zelfs na middernacht in de kroeg niemand te vinden die denkt dat de Conservatieven volgend jaar weer de verkiezingen kunnen winnen.
Nog geen inhoud
Je zou kunnen zeggen: Labourleider Keir Starmer staat voor open doel. Maar daar kun je ook nog uitglijden. Tot nu toe heeft de partij vooral achterover geleund en toegekeken hoe de Conservatieven zichzelf opbliezen: van 'Partygate' onder Boris Johnson tot de economische chaos onder de kortst zittende premier ooit, Liz Truss.
Maar de plannen waarmee Keir Starmer het land dan wel naar betere tijden gaat leiden, krijgen voor de kiezer nog weinig vorm. Hoe gaat hij de uit de pan rijzende kosten van levensonderhoud bedwingen? Hoe gaat de partij een wachtlijst van 7 miljoen patiënten in de zorg wegwerken? Al heeft Labour de wind mee - echte toekomstplannen ontbreken.
Over Brexit hield Keir Starmer tot voor kort zijn kaken stijf op elkaar, uit vrees om kiezers in Noord Engeland tegen zich in het harnas te jagen. Wel liet hij zich onlangs ontvallen graag "een betere relatie en meer samenwerking" te willen met de Europese Unie. Maar of hij een investeringsplan heeft voor het armere noorden, waar de verlaten dorpen, dichtgetimmerde etalages en failliete steden veelal ten grondslag lagen aan de Brexit-stem, blijft onduidelijk.
Niet alleen de ondergang van de Conservatieve Partij maakt de weg voor Labour vrij: ook de implosie van de Schotse partij SNP helpt een handje mee. De Scottish National Party, die lange tijd in Schotland domineerde, is na het aftreden van 'Queen of Scots' Nicola Sturgeon haar boegbeeld kwijt. En dat biedt electorale kansen voor Labour, zo bleek ook afgelopen week bij een tussentijdse verkiezing in een kiesdistrict ten zuiden van Glasgow. Labour won daar met gemak van de SNP.
Starmer heeft openlijk gesproken over zijn driefasenplan om Labour na dertien jaar oppositie weer aan de macht te krijgen. Eén: werk de extreem linkse partijflank eruit en trek Labour naar het midden. Twee: wijs de kiezer op het falen van de Conservatieve regering. Drie: bied overtuigend alternatief beleid.
En wat betreft dit laatste: daarvan heeft de kiezer nog maar weinig gezien.