Excentrieke De Waard zwaait Telstar na 17 jaar uit op leenfiets: 'Slecht in afscheid'
Op een druilerige donderdagochtend staat Pieter de Waard voor het stadion van 'zijn' Telstar te sleutelen aan een leenfiets. In zijn hand een - duidelijk zichtbaar - gebruikt zadel dat hij met enige moeite probeert te bevestigen. "Dat is mijn eigen zadel, waarop ik dagelijks rijd van Haarlem naar IJmuiden. Een ingefietst zadel."
Voor de gelegenheid plaatst De Waard het zadel op een elektrisch aangedreven tweewieler, die hem van het Telstar-stadion naar Maastricht moet brengen, waar vrijdag de wedstrijd tegen MVV op het programma stond. Vergezeld door ongeveer 25 mensen met een net zo groot Telstar-hart beleeft De Waard een afscheidstocht. Na zeventien jaar zwaait hij af als directeur en voorzitter van de eerstedivisionist.
Dat het gezelschap de marathonrit aflegt met de steun van volgeladen accu's deert de excentrieke clubman niet. "Je moet nog altijd trappen. En het commentaar op elektrisch aangedreven fietsen komt meestal van autorijders. Ja, dat is een grote sneer", zegt De Waard met een glimlach.
'Leve Pieter de Waard!'
Het startschot voor de rit naar Maastricht wordt verzorgd door Peter Zoontjes, in Velsen-Zuid beter bekend onder zijn artiestennaam Jomanda. Zoontjes - supporter op leeftijd - is een begrip bij Telstar. Een sfeermaker op de tribune. Voordat hij de fietsclub wegtoetert, roept hij: "Leve Pieter de Waard. En leve Telstar! Op weg naar de overwinning!"
Zoontjes omschrijft De Waard als een echte entertainer. "Hij heeft altijd van die fel gekleurde kleren aan en een hoed op. Het lijkt wel zo'n figuur uit een cowboyfilm."
Maar, benadrukt een dame naast Zoontjes: De Waard is méér dan dat. "Het is een man die zegt waar het op staat. En sommigen vinden dat eigengereid of noemen hem de clown van Telstar. Maar het is geen clown, het is een onwijs mooie man, die met zijn hart bij Telstar zit."
Dat De Waard, als langstzittende clubbestuurder, vertrekt bij Telstar is een bewuste keuze. Maar de periode van daadwerkelijk afscheid nemen stemt hem weemoedig.
"De laatste weken heb ik daar wel last van. Ik ben heel slecht in afscheid nemen. Nog niet zo lang geleden zijn mijn ouders overleden. Ik wil niet zeggen dat ik daar nog steeds mee zit, maar helemaal verwerkt is dat nog niet. En Telstar is er met de paplepel ingegoten, dus wellicht wordt dit eenzelfde ervaring."
Karakter tonen en doorzetten
Als het gezelschap fietsers - de meesten in sportkleding, een enkeling in spijkerbroek - zich om 9.00 uur in beweging zet, heeft de miezerregen plaatsgemaakt voor stortbuien. Noodgedwongen wordt een schuilpauze ingelast. Toch arriveert het stel vijf uur later monter op het lunchadres in Woerden.
"Met bakken kwam het uit de lucht", vertelt een van de deelnemers, die tot overmaat van ramp geveld werd door materiaalpech. "Maar dit zijn de echte supporters, hè. Karakter tonen en doorzetten."
Het tekent de saamhorigheid die De Waard als clubbaas altijd heeft gepredikt. "Ik zie de club als bindmiddel. Mensen samenbrengen onder het genot van een voetbalpot. En dan de derde helft winnen, want dat doen we altijd in IJmuiden."
Herkende en erkende BVO
Daarnaast weet de voorzitter annex directeur dat hij de club gezond achterlaat. "Ik denk dat de club er iets mooier voorstaat dan toen we er zeventien jaar geleden met tientallen mensen aan begonnen. Voor zover ik het kan overzien, zijn we een van de gezondste clubs in het betaalde voetbal. Dus ik denk dat we een stabiele, herkende en erkende BVO achterlaten."
Als de tocht naar het zuiden wordt vervolgd, voert De Waard het Telstar-peloton aan. Aan zijn zijde rijdt Jeroen, die als manusje van alles actief is voor de club. Zo is hij al jarenlang de 'mandjesman'. Tijdens wedstrijden hijst hij bij ieder doelpunt een vismandje in de lucht, bij wijze van traditioneel scorebord. "Ik ben een grote vriend van Pieter. Hij is ook mijn baas, ik ben vijf dagen per week bij Telstar in dienst. Ik ben lekker aan het werk daaro."
Jeroen hoefde niet lang na te denken toen De Waard hem vroeg om mee te gaan op zijn heroïsche fietstocht. "Hartstikke mooi dat ik dat kan doen met hem. Het is heel jammer dat hij weggaat. Ik zal hem behoorlijk missen. Het zal voor mij wennen zijn."
Op de camping
Na een overnachting op de camping in het Brabantse Andel, waar De Waard als captain van het Telstar-gezelschap de voorste tent krijgt toebedeeld, kent de tweede fietsdag een droger verloop. De moeilijkheidsgraad stijgt daarentegen wel, letterlijk zelfs, als het Limburgse heuvelland zich aandient.
Om De Waard en consorten tijdig in het MVV-stadion te krijgen, springt het TDT-Unibet Cycling Team bij. Zij houden de Telstar-club uit de wind, en de scheidend clubman in het bijzonder. Zijn accu is bijna leeg. Een uur voordat de Witte Leeuwen aftrappen tegen MVV arriveert De Waard met zijn gevolg alsnog in Maastricht.
Zijn aanwezigheid op zich is al een unicum. Uitwedstrijden meed De Waard doorgaans. "Als ik op een gemiddelde kom van twee wedstrijden per seizoen, dan is het veel. Enerzijds omdat mijn vrouw en mijn gezin mij ook weleens wilden zien. Maar daarnaast vind ik het heel vervelend om onze eigen wedstrijden te zien. Ik verdraag die spanning slecht."
Nat slotakkoord
Na een overwegend droge dag zorgt een hoosbui bij aankomst in Maastricht voor een nat slotakkoord. Na de stortregen bij het vertrek lijkt de cirkel daarmee rond. Zoals dat ook geldt voor De Waard, die na zeventien jaren in Telstar-dienst op zoek moet naar nieuwe uitdagingen. Plannen heeft hij al volop.
"Eerst ga ik drie maanden kelneren op het strand bij IJmuiden. Daarnaast ben ik mijn werkzame leven ooit begonnen als heftruckchauffeur. Dat wil ik ook weer vijf maanden gaan doen."
Eerder leek De Waard ook een gooi te doen naar een carrière als standup-comedian, maar dat relativeert hij enigszins. "Dat niveau ga ik nooit redden. Ik geef wél regelmatig grappig bedoelde spreekbeurten in het land. Voor een mooi, ludiek verhaal kan je mij bellen."
De Waard levert zijn leenfiets weer in. Alleen zijn ingefietste zadel wil hij nog terug. Een missie van 263 kilometer is volbracht. "Het is gedaan."
