Stomverbaasd keek men bij WK judo naar brons Van Lieshout: 'Onwerkelijk, bizar'
Joanne van Lieshout heeft in Qatar niet alleen de gehele judowereld verbaasd met haar bronzen WK-medaille, maar ook zichzelf. Na haar gewonnen strijd om de derde plek overheerste bij de 20-jarige WK-debutante ongeloof.
"Dit is onwerkelijk, bizar. Ik voelde me vanochtend toen ik hiernaartoe ging al goed, maar dat het zo uitpakt en dat ik zo kan afsluiten is geweldig."
In Doha haalde Van Lieshout de halve finale door met de Colombiaanse Cindy Mera (ippon), de Britse Lucy Renshall (ippon in golden score), de Japanse Miku Takaichi (waza-ari) en de Hongaarse Szofi Ozbas (ippon) af te rekenen.
Hun trainers, verzorgers en de fans keken er met open mond naar. Waar kwam dit opeens vandaan?
Juniorenkampioen
De enorme medaille om haar nek aan het eind van de dag was haar eerste in het seniorenjudo. Bij de junioren was ze lang oppermachtig. Van Lieshout was de nummer één op de wereldranglijst en won (als enige judoka ooit) twee jaar achter elkaar de wereldtitel voor judoka's onder 21 jaar.
In Doha maakte Van Lieshout woensdagochtend haar WK-debuut tegen de Colombiaanse Mera. Die had ze zo neer met een ippon. "Ik voelde meteen dat het goed ging. Ik begon gelijk scherp en daarna ging het snel en vrij gemakkelijk."
Tegen de Britse Renshall duurde het langer, tot in de golden score. Maar ook zij ging in de armklem. Daarna volgde tegen de Japanse Takaichi de grootste stunt.
"Met die Japanse judoka's weet je dat ze ongelofelijk goed zijn. Maar ik had een goed plan, scoorde snel en wist dat ik het daarna gewoon moest uit-judoën."
Net geen finale
In de kwartfinale nam Van Lieshout revanche op de Hongaarse Ozbas, van wie ze niet lang geleden nog verloor. Pas in de halve finales strandde Van Lieshout, na een slopend gevecht met de Sloveense Andreja Leski. "Dat was een hele zware partij en ik baal dat ik 'm net niet kon binnenslepen. We waren allebei hartstikke moe."
Toch moest de knop weer om, in de strijd om de derde plek tegen de Mexicaanse Prisca Awiti Alcaraz. Na een paar minuten was het raak, alweer met een armklem.
"Ik wilde met die medaille naar huis. Het zal nog wel een paar dagen duren voor dit bezonken is."
