Buiten Moskou en Sint-Petersburg overheerst vaderlandsliefde in Rusland

• Iris de Graaf

  Correspondent Rusland

Voor Rusland is het vandaag de 'Dag van Nationale Eenheid'. Herdacht wordt hoe de inwoners zich in 1612 verenigden om Rusland overeind te houden tegen de Pools-Litouwse bezetter.

Dit jaar is de dag voor president Poetin belangrijker dan ooit, om het patriottisme aan te wakkeren en de bevolking verenigd te houden achter de zogenoemde "speciale militaire operatie" in Oekraïne. En hoewel in Moskou en Sint-Petersburg juist veel onvrede en weerstand is, lijkt het erop dat buiten deze steden de vaderlandsliefde wel is toegenomen.

Het is zo'n twee uur rijden van Moskou naar Kolomna, een typisch Russisch provinciestadje. Het ligt geïsoleerd van de hoofdstad en het leven is hier niet makkelijk.

De marktkoopvrouw achter haar stalletje op het Plein van de Revolutie klaagt over de economie. "Vroeger kocht men hier veel, maar nu zeggen ze: 'Nee ik hoef niets'." Ze wijst naar de druiven en walnoten die ze verkoopt. "Kijk, de druiven kosten maar 100 roebel! Net zo duur als een fles water. Dat gaat toch nergens over? Toch koopt niemand het."

Overal het Z-symbool

Kolomna heeft een van de hoogste mobilisatiepercentages. Veel mannen zijn naar het front gegaan, maar dat heeft niet geleid tot protest. Integendeel, het wakkert vooral de vaderlandsliefde aan. Overal in de stad is het Z-symbool geplakt of geschilderd, het teken van steun voor Poetins "militaire operatie", zoals die hier nog steeds genoemd moet worden. De Z's staan op auto's en op elke tram en trolleybus.

Wie omstanders vraagt hoe in Kolomna wordt gekeken naar de recente mobilisatie, hoort: "We zijn hier allemaal rasechte patriotten. We vechten allemaal voor ons land, voor moedertje Rusland, dat is onze plicht." Zorgen zijn er wel: "Het is oorlog, dat is serieus." Maar er is vertrouwen in de president. "Het gaat goed, dankzij Vladimir Vladimirovitsj Poetin."

Een oudere vrouw in een dikke pufferjas die druiven koopt, zegt: "Hier in Kolomna steunen we elkaar. We collecteren en sturen het geld naar onze mannen aan het front. Zoals het hoort."

Een jonge vrouw in het roze met een zoontje van een jaar of zes vertelt dat meer mensen bidden voor een goede afloop. "Ondertussen zamelen we spullen in voor degenen die vechten. Iedereen helpt mee op z'n eigen manier."

Kremlinretoriek op de staats-tv

Waar in Moskou en Sint-Petersburg veel onvrede en weerstand te horen is, kijken de mensen in de gebieden daarbuiten bijna uitsluitend naar de staatstelevisie. En de Kremlinretoriek die daar klinkt hoor je terug op straat. De afgelopen tijd is de oorlog voor deze Russen een strijd geworden tegen het collectieve westen, een 'heilige oorlog', die nu gaat om het voortbestaan van Rusland.

Daardoor voelen de mensen zich meer en meer verenigd achter hun president en het moederland. Het is een tendens die op meer plekken te zien is buiten de grote steden, diep in het uitgestrekte Rusland.

Toch zijn er ook in Kolomna mensen die twijfelen aan het eenzijdige beeld in de Russische media. "Ik heb niet alle informatie. Misschien is deze oorlog echt nodig, misschien ook niet. Ik weet het niet. Maar ik ben tegen het feit dat mensen elkaar vermoorden", zegt een man van middelbare leeftijd die een zak walnoten koopt bij het kraampje.

Zijn moeder, die meeluistert, wil graag iets toevoegen: "Pas als je alle kanten van het verhaal kent, kan je een goed beeld vormen. Maar het is zo pijnlijk. Elke keer als ik hoor dat daar in Oekraïne zoveel mensen sterven en ook zoveel mensen aan onze kant, dan krijg ik tranen in mijn ogen". "Niemand heeft dit nodig", zegt haar zoon.

Focus op dagelijks leven

Toch sluiten de meeste mensen in Kolomna liever hun ogen. Zij focussen zich op het dagelijkse leven. De jonge vrouw in het roze trekt het rugzakje van haar zoontje recht. "Mijn belangrijkste taak als mama is om de vrede thuis te bewaren. Ik probeer de oorlog zo ver mogelijk bij mijn gezin vandaan te houden."

Ze staat op het punt om haar zoontje naar zangles te brengen. "Ilja, zing eens een stukje voor de Nederlandse televisie." De jongen staat verlegen voor de camera en zingt met een dun stemmetje: "De vogeltjes kwetteren en de blaadjes vallen van de bomen." Daarna huppelt hij blij weg.