Egypte wakker geschud door oorlog, begint grote graanprojecten

• Daisy Mohr

  Correspondent Midden-Oosten

Het Egyptische woord voor brood, aish, betekent ook leven en Egyptenaren zien hun brood als basisrecht. Broodprijzen worden met overheidssubsidies laag gehouden in de hoop de bevolking tevreden te houden.

"Brood is het belangrijkste voedsel in mijn leven, wat je ook eet, er moet brood bij. Het is gewoon essentieel", zegt Ahmad, terwijl hij in de rij staat bij een bakker in Caïro om Arabisch platbrood voor zijn familie te kopen. "We hebben brood nodig om de kracht te verzamelen om elke dag weer aan het werk te gaan."

Egypte is de grootste tarwe-importeur ter wereld en zeker driekwart kwam uit Rusland en Oekraïne. Toen daar dit voorjaar door de oorlog abrupt een einde aan kwam, raakte de Egyptische overheid in paniek. Voorraden slonken, dus waar moest al die tarwe opeens vandaan komen om de meer dan honderd miljoen Egyptenaren te voeden?

De Egyptische regering wil nooit meer zo afhankelijk zijn van andere landen en daarom zijn er grote graanprojecten van start gegaan in de Egyptische woestijn. Sinds mei zijn ze er druk aan het planten.

Correspondent Daisy Mohr ging kijken bij zo'n enorm project:

Ook kleinere boeren voeren hun tarweproductie op. "Hier in de omgeving switchen heel wat boeren. Ze gaan tarwe verbouwen omdat de overheid dat stimuleert", vertelt Tarek, een uienboer in de Nijldelta. Hij ziet om zich heen dat er voor komend seizoen minder uien worden geplant. Tarwe wordt voor een goede prijs door de regering opgekocht. "Brood is ons belangrijkste voedsel. En kijk, de woestijn is groot genoeg. In dit gele zand kan van alles groeien, we breiden steeds verder uit, woestijnwaarts."

22 miljoen ton tarwe

Hany Al Salamony, sociaal-economisch ontwikkelingsexpert in Caïro, vertelt dat de plannen niet helemaal nieuw zijn, maar door de oorlog in een stroomversnelling kwamen. "Wij consumeren zo'n 22 miljoen ton tarwe per jaar, waarvan twaalf voor broodproductie en de rest voor pasta, gebakjes en dat soort dingen. We produceren zo'n vier tot zes miljoen ton tarwe zelf en willen proberen dat op te voeren tot twaalf miljoen. Zodat we tenminste zelfvoorzienend kunnen zijn voor onze broodproductie", zegt Al Salamony. "Het lijkt er niet op dat de oorlog snel voorbij zal zijn. We moeten voor onszelf kunnen zorgen. We proberen nu allerlei nieuwe soorten tarwe, zodat we onze productie kunnen optimaliseren."

Hoe realistisch dat is, is de vraag. De zorgen over waterschaarste leggen veel Egyptenaren voor de gelegenheid maar even naast zich neer, door de oorlog in Oekraïne zijn er nu andere prioriteiten.

Broodprijs reden voor protest

Terwijl bijna alles duurder wordt, staat er in Egypte voorlopig elke dag betaalbaar brood op tafel. Dat is niet alleen voor de bakker en zijn klanten een geruststelling, maar ook voor de regering. Want zodra de prijs van brood omhoog gaat, worden Egyptenaren onrustig en dat kan al snel leiden tot protesten. Dat is wel het laatste waar de Egyptische regering op zit te wachten. Voor de regering van president Abdel Fattah al Sisi is het daarom van groot belang dat de graanvoorraden door eigen productie worden veiliggesteld.