Eervol ontslag voor slachtoffer 'trouwstoetmepper': 'Hoofdpijn is standaard'
Drie jaar nadat hij van achteren werd neergeslagen door de 'trouwstoetmepper' is het afgelopen met de loopbaan van de Rotterdamse politieagent Gert Jan de Jonge (41). Hij heeft ernstig hersenletsel overgehouden aan de klap en kan niet meer normaal functioneren.
"Normaal word je na twee jaar ziek zijn afgekeurd. De politie hangt er een derde jaar aan. Nu ga ik met ontslag", zegt De Jonge bij Rijnmond. "Eervol ontslag."
Het was afgelopen woensdag precies drie jaar geleden dat De Jonge bij een trouwstoet werd geroepen die overlast veroorzaakte in Rotterdam. De automobilisten hielden zich niet aan de verkeersregels en toeterden luidruchtig. Toen de agent een aantal auto's aan de kant had gezet, werd hij van achteren neergeslagen door een broer van de bruid. Die man werd later veroordeeld tot een jaar cel en behandeling in een kliniek voor gedragsstoornissen,
De Jonge was 39 toen hij werd neergeslagen. Hij had de politie-doorstroomopleiding (hbo) met succes afgerond en zijn master bestuurskunde gehaald. De onregelmatigheid van het politiewerk sprak hem aan. "Het ging op en af. Soms in het weekend werken, maar dan was je op maandag weer vrij", zegt hij nu. "Ik wilde leuke mooie dingen doen binnen de politie. Dat is mij afgepakt. Ik zie mijn oude klasgenoten stappen maken, dat gaat mij niet meer gebeuren."
Ik moet pauzetjes nemen
De agent is een schim van zichzelf. "Ik heb vaak weinig energie, moet mijn pauzetjes nemen. Ik kan nooit snelle tv-beelden zien. De hoofdpijn is standaard. Ik wil niet overdrijven, het is geen migraine, maar toch", zegt hij. Dagelijks slikt De Jonge pijnstillers.
Om het leven en de hoofdpijn draaglijker te maken, probeert De Jonge lawaai en te veel prikkels te voorkomen. De benzineauto is ingeruild voor een elektrische. Ook draagt hij een koptelefoon en/of oordopjes om geluid buiten te sluiten.
De Jonge merkt dat zijn omgeving ook worstelt met de gevolgen van 'zijn' klap. "Mensen durven mij niet altijd aan te spreken. Ik ga nauwelijks naar verjaardagen. Op de verjaardag van mijn vrouw probeerde ik het, door af en toe weg te lopen en te rusten, vol te houden. 'Dan gaat het toch best goed?' zeggen ze dan. Ja, de dag zelf trek ik nog wel. Daarna ben ik een week ziek."
Ik had boos kunnen blijven
Het gaat dus niet goed met hem. Maar kwaad op de dader is De Jonge niet meer. "Ik had boos kunnen blijven. Daar heeft de dader geen last van, mijn omgeving en ik wel. Die emotie kan ik er niet bij hebben en wil ik er niet bij hebben. Ik vraag me wel af: heeft dit hem de ogen geopend of zit hij na een volgende zaak alweer vast? Ik ben benieuwd hoe het met hem gaat. Is hij onder behandeling?"
Zijn carrière is voorbij, al denkt De Jonge vroeg of laat weer aan het werk te kunnen. "Ik wil me graag zinvol voelen. Zeg nou zelf: 42 is te jong om thuis te zitten", stelt hij. "Ik wil me er niet bij neerleggen dat het over is. Ik hoop beter te worden, al weet ik dat bepaalde functies onmogelijk zijn en fulltime werken niet meer kan. Daarom hoop ik de band met politie te houden."
