China, Sheffield, Servië? Geef Zivkovic maar Emmen: 'Wil gewoon lekker voetballen'
Het lijkt wel een rustoord rond De Oude Meerdijk. Buiten het stadion is geen hond te bekennen, waardoor je het geschreeuw van de spelers en de snerpende fluit van trainer Dick Lukkien vanaf de parkeerplaats al duidelijk hoort.
Op het hoofdveld slijpt Lukkien aan de vorm van FC Emmen, dat zaterdag op bezoek bij PSV zijn rentree maakt in de eredivisie. De opvallendste speler die die dinsdagochtend over het stroperige kunstgras buffelt, heeft geblondeerd haar en oogt fit: Richairo Zivkovic.
Zijn kast hangt vol shirtjes van clubs van over de hele wereld en hij zag op zijn 25ste al meer voetbalvelden dan de meest ervaren veteraan. De spits is na vijf jaar terug op de Nederlandse velden.
Balletje hoog
Na de ochtendtraining houdt Zivkovic samen met Ole Romeny en Lorenzo Ebicilio - die op proef is - een balletje hoog. "Kom er zo aan, hoor! Ik maak deze nog even af!" Geen haast, op en rond het hoofdveld is de sfeer relaxed.
Een plank krijgt een likje verf van een van de vele clubvrijwilligers. De kussentjes voor de stoeltjes op het ereterras zitten nog in het plastic. En de verse Peruaanse huurling Pacheco gaat kort voor de lunch nog even op de foto in het juiste tenue.
Aan het hek staat een lid van de supportersvereniging te kijken naar de training. Voor haar kan het seizoen niet snel genoeg beginnen. Gooi de snackloketten onder de tribunes maar gauw open. "Te veel lege weekenden gehad." Nog even doorbijten, de voorbereiding zit er bijna op.
Zivkovic draaide het begin van die voorbereiding nog mee bij zijn vorige club Rode Ster Belgrado. Pas anderhalve week geleden voegde hij zich bij Lukkiens mannen. Zijn huis in Groningen en de auto zijn inmiddels op orde, maar het was even wennen in Emmen.
En dan was er die presentatie op het circuit van Assen. Zivkovic in leren oranje pak racend op een motor, hangend in de bocht - althans zo leek het. Hij reed niet zelf. "Ze hebben het mooi gemonteerd hè. Ik kan geen motorrijden, nee."
Drukke weken voor de spits, maar hij heeft ervaring met veranderingen. Emmen is al zijn tiende club. Na een vroege overstap in 2014 van Groningen naar Ajax (op zijn zeventiende) en verhuurperiodes in Nederland volgden avonturen in België, China, Engeland, weer China en Servië.
Zekerheid in China
Voetballen in China, sommigen verklaren je voor gek. Dat mag van Zivkovic. Zijn Belgische club KV Oostende worstelde in 2019 met rode cijfers in de boekhouding, concrete aanbiedingen in Europa bleven uit en Zivkovic koos voor zekerheid bij het Chinese Changchung Yatai.
"Tachtig procent van die keuze was financieel", zegt hij eerlijk. "Stel: ze bieden hetzelfde geld in Nederland. Dan ga ik niet naar China, zo simpel is het. Ik sta achter alle keuzes die ik heb gemaakt, allemaal weloverwogen." En dat waren er nogal wat.
In 2020 kwam zijn jongensdroom plots uit: spelen in de Premier League. Bij Sheffield United. "Het was apart dat ik verhuurd werd van China naar Engeland. Maar als je naar mijn statistieken keek, had ik een heel goed seizoen. Dan maakt het uiteindelijk niet echt uit waar je je doelpunten maakt."
De zes wedstrijden in de Premier League waren gedenkwaardig. "Maar uiteindelijk miste ik wat gevoel bij de club, ik had gehoopt op meer minuten." Toen Giovanni van Bronckhorst plots aan de lijn hing en zei Zivkovic' goals wel te kunnen gebruiken in de degradatienood met Guangzhou, vloog de spits terug naar Azië.
Naar huis
In het daaropvolgende jaar bij Rode Ster - "sportief een mooi moment om in te stromen, ze speelden Europa League" - merkte hij op een gegeven moment: het is tijd om naar huis te gaan. Met zijn familie en vrienden in de buurt wil hij nu "gewoon weer thuis zijn en weer lekker voetballen".
Thuis is voor Zivkovic Groningen, de stad waar hij opgroeide. Terug in een vertrouwde omgeving. "Ik denk dat dat goed voor me is."
Dat goede vriend Keziah Veendorp al bij Emmen speelde, is "een groot pluspunt". Ze kennen elkaar nog uit de jeugd bij FC Groningen en zelfs van daarvoor. Maar: "Hij is net verhuisd naar Emmen. Ik dacht lekker carpoolen, maar nee, het wordt alleen rijden."
Eenzaamheid
Dat is klein leed, vergeleken met de eenzaamheid die hij soms in China ervoer. Want hoe spreek je je familie, je vrienden en je vriendin vanaf de andere kant van de wereld? "Ik sliep later en stond later op om zo maximaal contact te houden."
"Ik heb ook mooie dingen beleefd, hoor, in China. Het is niet zo dat ik het verschrikkelijk vond, maar het werd moeilijk toen corona kwam." Bezoek werd een illusie. "De laatste acht maanden was ik echt alleen. Dat was de lastigste periode."
Op zijn gemak
In Emmen, waar hij een contract heeft voor een jaar en trainer Lukkien kent van vroeger, voelt Zivkovic zich nu op zijn gemak. "Het is heel anders trainen weer in Nederland. Hier is het meer positiespel, passen-trappen, partijtjes. In het buitenland is het vaak de hele week tactisch. De training hier bij Emmen, dat vind ik fijn."
Wat kunnen we verwachten dit seizoen van de speler die ooit werd neergezet als een van Nederlands grootste talenten?
"Overal waar ik heen ging, bracht ik een bepaald verwachtingspatroon mee. Daar was ik altijd mee bezig en dat is niet altijd goed. Dan komt er druk op je te staan, die soms niet eens nodig is. Misschien dat ik daarom nu gewoon relax. Wat andere mensen zeggen, mogen ze lekker zelf weten."
"Ik weet niet of ik een bepaalde verwachting meebreng dit seizoen, en of dat terecht is of niet. Maar ik bekijk het van dag tot dag. Gewoon lekker voetballen", zegt hij nogmaals. "Vrij zijn in mijn hoofd."
Dan wordt Zivkovic plots gefacetimed. Het is zijn maatje Veendorp, vanuit de eetzaal. Waarom hij niet bij de lunch is. "Ik had een interview!"
Keziah is gerustgesteld, zijn vriend Richairo is in de buurt en gaat voorlopig nergens heen.
