Drie bijzondere cricketdagen: 'Deze taferelen kennen we in Nederland niet'

• Jan-Kees van der Kun

"Jullie wísten toch dat er Britten zouden komen?" De Engelse cricketfans komen bijna niet meer bij van het lachen als ze horen dat het aantal bierverkooppunten bij het stadion in het Amsterdamse Bos na de eerste wedstrijddag verdubbeld is.

Dat ze dat voor elkaar hebben gekregen, zien de Engelsen als een prestatie die zich laat meten met de recordscore van 498 runs, waarmee hun nationale ploeg vorige week in de eerste van drie wedstrijden - in het kader van de Super League - gehakt maakte van Nederland. Dertien landen strijden in de Super League om acht WK-tickets.

De extra bierpunten komen erg goed uit: een kortere rij bij de tap betekent langer de tijd om in het stadion uit volle borst mee te zingen met ABBA, Robbie Williams, The Beatles of al die andere krakers.

Uitdossingen en liederen

Wie had gedacht dat cricket een elitaire sport voor theedrinkende mannen in smetteloze pakken was, komt deze week tijdens de drievoudige interland tussen Nederland en Engeland bedrogen uit. De uitdossingen en liederen zouden bij darts niet misstaan.

Maar het tijdelijk bij cricketclub VRA in Amstelveen opgetrokken stadion is meer dan een enorme openluchtkroeg. Het vormt ook het decor voor enkele van de grootste cricketwedstrijden ooit in ons land.

"Absoluut", zegt Roland Lefebvre, oud-international, tegenwoordig high-performance manager bij de cricketbond. "Het is echt waanzinnig dat de wereldkampioen hier drie wedstrijden speelt. En ook nog eens in hun sterkste opstelling. Dat is een enorme eer natuurlijk."

Super League

Dat heeft Nederland te danken aan het winnen van een competitie voor b-landen, waardoor het nu mag deelnemen aan de Super League, een competitie voor de absolute top. Daarin won Oranje vorig jaar al knap van Ierland en bood het de West Indies onlangs aardig partij.

Maar Engeland is echt van een andere orde. Na de afslachting van vrijdag en de ruime nederlaag van zondag won Engeland ook woensdag weer met speels gemak van Nederland. Zo blijft Oranje dertiende en laatste in die Super League, maar is het wel een enorme brok ervaring rijker.

De ambitieuze amateurs van Nederland hebben kennisgemaakt met batsmen en bowlers van wereldklasse. En de Nederlandse cricketliefhebber weet nu hoe het is om de Barmy Army, zoals de Engelse fans zichzelf noemen, over de vloer te krijgen.

"Dit soort taferelen kennen we in Nederland niet", weet ook voormalig recordinternational Tim de Leede, als de duizenden Britten om hem heen maar weer eens luidkeels op de tonen van Neil Diamonds Sweet Caroline laten weten dat het leven nog nooit zo mooi was. Ondertussen is de stapel leeggedronken bierbekers zo groot dat die als een tientallen meters lange slang over de tribunes kronkelt.

"Ook dat is cricket", luidt de even simpele als logische verklaring bij veel van dat soort opmerkelijke dingen. Zoals het ook bij cricket hoort dat jonge fans al tijdens de wedstrijd met succes om handtekeningen en selfies vragen aan spelers die net iets te dicht in de buurt van de zijlijn komen.

Onder de tribunes

En aangezien een wedstrijd een hele dag in beslag neemt en niemand ervan uitgaat dat iedereen al die tijd aandachtig blijft kijken, kijkt niemand ervan op als een aantal toeschouwers besluit om onder de tribunes zelf maar even een potje te gaan spelen. Een bestickerde prullenbak doet dienst als wicket en als die geraakt wordt, gaat het publiek minstens zo tekeer als wanneer er een echt wicket valt.

Ondertussen blijven de fans maar zingen dat ze er nog geen genoeg van hebben ('please, don't take me home') en vragen ze via het officiële twitteraccount van de Barmy Army om van dit bezoek aan Nederland een jaarlijks uitje te kunnen maken.

En dat menen ze heel serieus. "Dit is de mooiste trip die we hebben gemaakt", beweren sommigen zonder blikken of blozen. Je hebt bijna met ze te doen dat het de volgende keer waarschijnlijk toch weer een reisje naar Zuid-Afrika, India of de Cariben wordt.