Cultheld Lekbello laat nog altijd harten smelten: 'Band met Feyenoord is er nog steeds'
Eline de Zeeuw
Eline de Zeeuw
Hij moet het interview een paar keer onderbreken. Voor een foto met een fan, voor een telefoontje van een journalist. Telkens lacht hij breed. Doelman Artur Lekbello is 31 jaar nadat hij met Partizan Tirana tegen Feyenoord speelde nog altijd waanzinnig populair.
Of misschien is hij deze dagen wel populairder dan ooit. Want wie Albanië en Feyenoord zegt, zegt natuurlijk "Conference League-finale", maar óók Artur Lekbello. In 1991 werd hij door het Legioen van Feyenoord gebombardeerd tot cultheld en tot op de dag van vandaag doet zijn naam oudere én jongere supporters glimlachen.
Memorabel optreden
De twee Europa Cup II-wedstrijden die Lekbello destijds met Partizan Tirana tegen Feyenoord speelde, werden om meerdere redenen nooit vergeten. Eén daarvan was zijn memorabele optreden als doelman.
Lekbello leek uiterlijk op de toevallige invaller van een willekeurig amateurelftal. Kalend, met een grote snor en een weinig sportief uiterlijk. Of zoals commentator Bert Nederlof destijds in NOS Langs de Lijn riep: "In zijn paspoort staat dat hij 33 is, maar hij lijkt zo tien jaar ouder."
Maar Lekbello wist te verbazen. In De Kuip hield hij de ballen op een soms krankzinnige manier uit zijn doel. "Hij ziet er absoluut niet uit, maar deze man kan keepen! Hij doet de gekste dingen", aldus een lyrische Nederlof.
Het enige doelpunt dat Lekbello moest incasseren, was de winnende van Peter Bosz in de 87ste minuut. "Feyenoord gaat door, maar de absolute held van de avond is Artur Lekbello", concludeerde de commentator en de rest van Rotterdam.
Volop media-aandacht
In de tuin van een luxe hotel in Tirana-centrum leunt die inmiddels 64-jarige held rustig achterover en rookt hij zijn sigaretje. Zelf spreekt hij geen Engels dus zijn schoonzoon, die vanwege alle media-aandacht ook maar vrijaf heeft genomen, vertaalt.
Feyenoord kwam in een stad die het duidelijk ontzettend moeilijk had en liet ons zijn warmte voelen.
De nog altijd besnorde Lekbello haalt graag herinneringen op aan die prachtige avond in De Kuip. Hoe hij na afloop iedereen op het veld langsging om een hand te geven. En hoe hij onder luid applaus van het Feyenoord-publiek uiteindelijk arm in arm met collega-keeper Ed de Goeij het stadion uitliep.
Het publiek smolt voor deze bijzondere man - en hij voor hen.
Rotterdamse warmte
Dat had ook te maken met de randzaken. Want meer nog dan het heroïsche optreden van Lekbello, beklijft wat buiten het veld gebeurde. In de heenwedstrijd (0-0) had Feyenoord even daarvoor kennis gemaakt met een straatarme club en een mogelijk nog armer land.
De spelers van Feyenoord schrokken zo van de omstandigheden in Albanië, dat ze jaren later nog over een "belangrijke levensles" spraken. Er was geen geld, nauwelijks eten, en duizenden mensen sliepen op straat. De manier waarop Feyenoord daar vervolgens mee omging, onder andere door kleding en voedsel voor de Albanezen in te zamelen, emotioneert Lekbello nog steeds.
"Hoe de club zich opstelde is me altijd bijgebleven. Feyenoord kwam in een stad die het duidelijk ontzettend moeilijk had, maar ze toonden zich behulpzaam en lieten ons hun warmte voelen. Die emotie zorgde voor een band die er nog steeds is."
Dinsdag kwam het zelfs tot een weerzien met John de Wolf, die in 1991 met Feyenoord zijn ogen uitkeek in Tirana. Uit de handen van zijn "oude vriend" kreeg Lekbello een gesigneerd shirt van Feyenoord.
Trots op Albanië
De oud-doelman is er trots op om, 31 jaar en een complete transformatie later, zijn stad opnieuw aan de Rotterdammers te laten zien. Tirana bruist en voor het eerst in de geschiedenis zullen er zoveel mensen tegelijkertijd de stad bezoeken.
In 1991 probeerden mensen het land massaal te ontvluchten, nu komen ze er met duizenden tegelijk naartoe.
"Toen leefden we onder een totalitair regime, nu wonen we in een democratie", zegt hij. "We kunnen ons hier nu op de toekomst richten. De vele veranderingen zijn goed geweest, Albanezen zijn weer trots op hun land."
Artur Lekbello wil het in de tuin van het Rogner-hotel niet te hard roepen, want Albanië is nogal Italiëgek, maar stiekem juicht hij tijdens de finale voor Feyenoord. De club waar hij zoveel mooie herinneringen aan bewaart heeft een speciaal plekje in zijn hart.
En daar vertelt hij richting de finale, met veel liefde, iedere Nederlandse journalist en fan over.
In Studio Voetbal werd Artur Lekbello eerder dit jaar geportretteerd door Frank Heinen.
