De Britse regering werkt aan een nieuwe energiestrategie. Door de Russische invasie in Oekraïne en de stijgende olie- en gasprijzen, worden fossiele niet-duurzame binnenlandse energiebronnen nu toch weer overwogen.
Zo liggen nieuwe boorlicenties voor de Noordzee weer op tafel en worden extra kernreactoren gebouwd. En een oude controversiële discussie is weer op gang gekomen: vanwege de krapte op de energiemarkt wordt in het Verenigd Koninkrijk zelfs over het fracken naar schaliegas gesproken.
Die plannen leiden tot zorg bij de bewoners in het potentiële wingebied. En dus hebben Nick Danby en Barbara Richardson hun Frack Free Lancashire-spandoeken maar weer van zolder gehaald.
"We hadden niet verwacht dat we hier nu weer zouden staan om te demonstreren tegen fracking. Maar als het moet, dan moet het", zucht Danby terwijl hij een knalgele banner aan het ijzeren hek van het industriële terrein aan de Preston New Road hangt.
Barbara Richardson is vooral verbaasd, ze kan bijna niet geloven dat dit onderwerp opnieuw op tafel ligt. "Waarom zouden ze dit willen doen", vraagt ze hardop. "Het is totaal niet klimaatvriendelijk. En ze weten dat de bewoners er fel op tegen zijn om hier te gaan boren. Hoe halen ze het in hun hoofd?"
Omstreden
Het boren naar schaliegas is in de Noord-Engelse regio zeer omstreden. Bij de boorput in Lancashire werd jarenlang hevig gedemonstreerd door omwonenden en activisten. Na een aardbeving in 2019 werd de locatie gesloten. Maar het cement dat de boorput van exploratiebedrijf Cuadrilla definitief had moeten dichtgooien, kwam er niet. En nu, middenin de energiecrisis, wordt in het Britse Lagerhuis dus toch weer gesproken over hervatten van de schaliegasboringen.
Schaliegas wordt gewonnen door diep onder de grond steenlagen te kraken met water, zand en chemicaliën. Volgens tegenstanders is dit vervuilend en leidt het tot aardbevingen. Maar voorstanders wijzen naar het succes van fracking in de Verenigde Staten, waar de winning van schaliegas een ware energierevolutie op gang heeft gebracht. Dankzij de binnenlandse winning van het gas daar, stijgt de energierekening voor Amerikanen veel minder hard.
Het Verenigd Koninkrijk had ook zo'n soort schaliegas-revolutie kunnen beleven, claimen sommige wetenschappers, mits de boringen waren doorgezet. Volgens een schatting van de British Geological Survey zou er zo'n 36 triljoen kubieke meter aardgas (36.000 miljard kuub) in de grond van het graafschap zitten. Slechts 10 procent daarvan zou nodig zijn geweest om het hele het land de komende 50 jaar warm te houden.
In dit gebied wonen veel oude mensen, die zijn echt bang voor de aardbevingen.
Susan Holliday, die tegenover het boorterrein woont, heeft meerdere aardbevingen meegemaakt. "We stonden in de keuken toen de aardbeving in 2019 plaatsvond," vertelt ze in de deuropening van haar huis. "Je kon alle potten en glazen in de keukenkastjes horen trillen. We hoorden ook een knal. Later werd bevestigd dat het een aardbeving was van 2,9 op de schaal van Richter. In dit gebied wonen veel oude mensen, die zijn echt bang voor de aardbevingen."
"Laten we realistisch zijn", stelt Geoffrey Maitland, professor Energy Engineering aan Universiteit Imperial College in Londen. "Met duurzame alternatieven alleen redden we het op dit moment niet. We zien dat een significant deel van de bevolking in dit land nu kampt met energiearmoede. We moeten dat afwegen tegen de kortetermijnschade en de overlast in het wingebied."
Hij wijst op het verschil in toegestane aardbevingsniveaus tussen de Verenigde Staten en Engeland. Engeland is inderdaad een dichtbevolkt land, maar de boringen in Lancashire zijn gestopt na een aardbeving van 2,9. "Dat is vergelijkbaar met een vrachtwagen die langs je huis rijdt. Terwijl in de Verenigde Staten de maximale aardbeving 4,5 mag zijn. Dat is veel ruimer."
Nieuw onderzoek
Onder druk van een groep Conservatieve partijleden zal minister van Economische Zaken Kwasi Kwarteng deze week opdracht geven om de veiligheid van schaliegaswinning in Groot-Brittannië opnieuw te beoordelen. Een groep wetenschappers krijgt de taak te onderzoeken of de gaswinning door middel van nieuwe technologieën niet toch op een duurzamere en veiligere manier gewonnen kan worden. Het energiebeleid van de Britse regering, dat deze week openbaar wordt, zal waarschijnlijk naar de herziening wijzen.