Ronald Graafland: zeven jaar reserve bij Feyenoord en Ajax, voor twintig minuten
Als het net even anders was gegaan, was Ronald Graafland misschien wel de eerste keeper geweest in het seizoen waarin Feyenoord de UEFA Cup won. Nu gaat hij de boeken in als de man die eeuwig op de bank zat bij topclubs.
Zeven seizoenen was hij reservedoelman bij Feyenoord en Ajax, voor amper twintig minuten speeltijd in de eredivisie.
"En het was eigenlijk nog een bedankje van trainer Ronald Koeman ook...", blikt Graafland (42) terug op die ene middag. Bijna een kwart eeuw nadat hij als kind zijn eerste stappen had gezet op Varkenoord, het jeugdcomplex van de Rotterdammers. "AZ-uit, laatste speeldag. Er stond niets meer op het spel. Maar het was erg mooi om mee te maken."
Feyenoord en Ajax hadden een ervaren kracht als Graafland nu graag nog achter de hand gehad. Beide clubs zagen zich genoodzaakt voor het staartje van het seizoen nog een extra keeper aan te trekken. De Rotterdammers haalden Valentin Cojocaru, de Amsterdammers Przemyslaw Tyton.
De keepers vormen een hevig punt van discussie, in aanloop naar de Klassieker van deze zondag.
Bij Ajax moet André Onana zich herpakken van zijn cruciale blunder, die tegen Benfica de uitschakeling in de Champions League inluidde. "Maar wie moet er dan keepen?", doelt Graafland op de alternatieven. Tyton kwam in oktober voor het laatst in actie, in de Amerikaanse competitie. "Onana maakt meer foutjes sinds hij aankondigde Ajax te verlaten. Maar voor zijn schorsing was hij gewoon een wereldkeeper."
Dat Bijlow nu weer geblesseerd is, vind ik gewoon pech. Dat kan je hem echt niet verwijten.
Bij Feyenoord heeft Graafland alle vertrouwen in Ofir Marciano, volgens hem niet voor niets de nationale doelman van Israël.
In Rotterdam gaat het echter vooral over de man die er niet bij is, de wederom geblesseerde Justin Bijlow. De keeper die een grote toekomst wordt voorspeld, nu al het vertrouwen krijgt van bondscoach Louis van Gaal, maar de laatste jaren bijna de helft van de wedstrijden om de meest uiteenlopende kwalen heeft gemist.
Fantastisch lichaam
"Bijlow is echt een heel groot talent. Heeft een fantastisch lichaam en beheerst echt alles", meent Graafland. "Dat hij nu weer geblesseerd is, vind ik echt gewoon pech. Dat kan je hem echt niet verwijten."
Want dat onstuimige, dat is Bijlow volgens Graafland juist kwijt. "Daarin heeft hij zich goed ontwikkeld, dat is natuurlijk ook de ervaring die hij inmiddels heeft. In het begin had hij veel contactblessures, zoals we dat noemen. Of het kwam door overbelasting. Maar je ziet duidelijk dat hij daarmee aan de slag is gegaan. En dan nu ineens die voetblessure, ongelofelijk."
Zo'n contactblessure kostte Graafland in zijn jonge jaren bijna zijn carrière. En niet alleen die als voetballer. Toen hij op huurbasis bij Excelsior ervaring opdeed voor het grote werk bij Feyenoord, kwam hij met zijn hoofd hard in aanraking met de knie van ploeggenoot Raphael Supusepa. Hij raakte enkele uren in coma en hield een hersenkneuzing aan de botsing over.
Door zijn lange revalidatie kon hij zijn mogelijke doorbraak bij Feyenoord vergeten, maar Graafland knokte zich wel terug het profvoetbal in. En lachte het geluk hem in zijn nadagen ineens toe, inmiddels 31 en clubloos.
"Bij Ajax had Kenneth Vermeer zijn achillespees afgescheurd en de club gaf keeperstrainer Carlo l'Ami carte blanche om naar een oplossing te zoeken. En die haalde mij naar Amsterdam. Ook al ben niet verder gekomen dan een paar keer op de bank, we werden dat jaar wel kampioen. En ik mocht ook in Europa een paar keer mee, ik herinner me nog een trip naar Spartak Moskou."
Rotterdammer in Amsterdam, het verging hem goed. "Het was ook al zes jaar geleden dat mijn contract bij Feyenoord was afgelopen en inmiddels had ik ook bij andere clubs gespeeld. Ach, op straat werd er een enkele keer weleens wat geroepen. Maar verder heb ik daar nooit last van gehad."
Want Graafland is kind van Feyenoord, waar hij in 1989 in de jeugd werd opgenomen. Zijn ouders runden een snackbar. "Maar daar aten we niet vaker dan een keer per week, hoor. Mijn lijf kon het trouwens wel hebben. Ik doorliep de opleiding bij Feyenoord fluitend."
'Echt wereldtop'
In zijn jaren als tiener tussen de grote mannen keek hij vooral op tegen de eerste keeper Jerzy Dudek. "Die was echt wereldtop in die tijd. Een geweldig team stond er. We werden kampioen in 1999 en kwamen het jaar daarop ver in de Champions League. We stonden op de drempel van de kwartfinales, schurkten aan tegen de Europese top. Logisch dat ik toen mijn kans nog niet kreeg."
Toch mocht hij er in zijn nadagen na een jaartje Ajax toch weer terugkeren. Voor een paar seizoenen zelfs, als reserve, maar vooral ook als mentor van de jonge keepers Erwin Mulder en Kostas Lamprou. "Het is mooi zoals het allemaal gelopen is. Ik heb inderdaad weinig gekeept, maar ik weet niet of het beter was geweest als ik bijvoorbeeld honderd wedstrijden meer had gespeeld voor Sparta of RKC."
Al vijf seizoenen is Graafland nu keeperstrainer bij Excelsior. Lekker op de fiets naar de club, om 's middags met een voldaan gevoel weer thuis te komen. Het houdt hem in beweging en het is genoeg zo. "Ik ben goed hersteld van mijn zware blessures, heb alleen af en toe nog wat last van een stijve nek."
Hem krijg je vandaag niet meer van de bank. "Natuurlijk ga ik kijken, met veel interesse. Zondag is nu mijn vrije dag."
