Een interim voor de interim, Ronaldo en Van de Beek; het gebrek aan visie bij United

Daar zat hij plots, de opvolger én voormalig rechterhand van Ole Gunnar Solskjaer: Michael Carrick. Interim-manager van Manchester United, omgeven door sponsornamen, Champions League-logo's en de nodige vraagtekens. Hoe lang zit hij als eindverantwoordelijke in de dug-out? Wie volgt hem op? En voor hoe lang?

Het antwoord op die vragen wist Carrick ook niet. Hij vond het een voorrecht om te zitten waar hij zat, zich "op te offeren voor de club". "Voor zo lang als het duurt, of het nou één wedstrijd of twee wedstrijden of langer is. Op dit moment weet ik dat niet zeker."

Gebrek aan visie

De onduidelijkheid rondom de positie van Carrick is exemplarisch voor het gebrek aan visie in Manchester. Dat Solskjaer United niet het gewenste succes zou brengen was voor iedereen glashelder, behalve voor de clubleiding.

Toen Manchester United het absolute dieptepunt bereikte met een 5-0 nederlaag tegen aartsrivaal Liverpool, zat Antonio Conte nog werkloos thuis. Een trainer die bij Chelsea en Internazionale had bewezen in korte tijd iets moois te kunnen bouwen op de ruïnes van zijn voorgangers.

Maar het bestuur draalde. Solskjaer kreeg nog één wedstrijd de tijd om het tij te keren. En nog één. En nog één. Toen het eindelijk genoeg was, was Conte niet meer beschikbaar: Tottenham Hotspur had de Italiaan naar Noord-Londen gelokt.

Interim voor de interim

In allerijl bedachten de hoge bazen van Manchester United een plan. Pas in de zomer zou een definitieve opvolger van Solskjaer worden aangesteld, tot die tijd zou een interim-manager de honneurs waarnemen. Carrick dus? Nee, die zit alleen de "komende wedstrijden" als eindverantwoordelijke op de bank, als een interim voor de interim.

Volgens de BBC en Sky Sports kan dat plan echter alweer de prullenbak in. Mauricio Pochettino, de gedroomde man voor de lange termijn, zou namelijk graag per direct in Manchester aan de slag gaan. Ondanks het feit dat de Argentijn nog tot 2023 vastligt bij Paris Saint-Germain.

Gaat United mee in die wens, dan wijkt de club binnen enkele dagen af van zijn eigen, publiekelijk gecommuniceerde lijn. Ondenkbaar als het hier over rivalen Liverpool en Manchester City zou gaan, maar op Old Trafford gelden andere wetten. Die van opportunisme, overgoten met een saus van emotie.

Ronaldo

Neem de terugkeer van Cristiano Ronaldo. Met de komst Jadon Sancho, op wie jarenlang jacht was gemaakt, had United de voorhoede rond. Naast de 21-jarige Engelsman beschikte de club over Marcus Rashford, toptalent Mason Greenwood, routinier Edinson Cavani, Antony Martial, de talentvolle Amad Diallo, Jesse Lingard en Juan Mata. Keuze te over dus.

Maar toen kwam Ronaldo op de markt; de verloren zoon, legende van de club en een echo uit vervlogen succesvolle tijden. En Manchester United sloeg toe.

De club trok nog maar eens de portemonnee, zette een stevige marketingcampagne op poten en kreeg precies wat verwacht kon worden: een boegbeeld dat bepalend is in de kleedkamer, een doelpuntenmachine bovendien, maar wel een die in verdedigend opzicht weinig tot niets bijdraagt en vooral voor 'Team CR7' speelt.

Oogde United voor de komst van Ronaldo al als los zand, een ploeg zonder duidelijke speelwijze of ideeën, de komst van de 36-jarige superster verergerde dat alleen maar. De levende legende moest bovendien altijd spelen waardoor Sancho, voor wie 85 miljoen was neergeteld, vaker dan hem lief was op de bank moest plaatsnemen.

Van de Beek

Ook Donny van de Beek is een sprekend voorbeeld van het ad-hocbeleid in Manchester. De oud-Ajacied werd vorig jaar vlak voor het sluiten van de transfermarkt vastgelegd, terwijl United met Paul Pogba en Bruno Fernandes al de beschikking had over twee aanvallend ingestelde middenvelders, die bovendien verder in hun ontwikkeling waren.

Van de Beek kwam dit seizoen zestig minuten in actie in de Premier League, verdeeld over drie invalbeurten.

En dan is daar natuurlijk nog de manier waarop Solskjaer de baan van Manchester United-manager ooit kreeg. Op interim-basis, als ideaal tegengif voor José Mourinho, onder wie de sfeer op Old Trafford grondig verziekt was. Maar na een even onverwachte als onverdiende zege op Paris Saint-Germain spoelde een golf van euforie het woordje 'interim' weg. En vond Solskjaer zichzelf plots terug met een fonkelnieuw driejarig contract.

Ongepland en, volgens veel kenners, onverdiend.

Solskjaer-scenario

Gelet op alle voorbeelden van het ontbreken van een (duidelijke) visie, valt niet uit te sluiten dat Carrick de hoofdrol gaat spelen in eenzelfde scenario: beginnen als interim, om na een paar mooie resultaten het vertrouwen te krijgen. Maar zo ver wilde de Engelsman op zijn eerste persconferentie nog niet denken. "Het is letterlijk 24 uur geleden dat alles zich ontvouwde."

Carrick had zich alleen nog maar beziggehouden met de Champions League-wedstrijd tegen Villarreal. Tijd om te dromen is er sowieso amper als, voor hem en de club, de duels elkaar de komende weken in razend tempo opvolgen.

Juist in die periode, de drukste van het Engelse clubseizoen, wisselde Manchester United van manager. Om iemand voor de groep te zetten die niet eerder op eigen benen stond. Tijdelijk dan, voor zo lang als het duurt. Tot de volgende tussenpaus het stokje kan overnemen. De tussenpaus die misschien wel helemaal geen tussenpaus zal zijn.

Manchester City-trainer Pep Guardiola reageert op het ontslag van Solskjaer bij Manchester United: