Kind in baanbrekende abortuszaak Roe v. Wade doet haar verhaal
Haar verwekking was het begin van een strijd over abortus die nog altijd voortduurt in de VS, maar zelf kwam ze daarin nog nooit aan het woord. Het kind dat ter wereld kwam tijdens de Amerikaanse rechtszaak die abortus legaliseerde, Roe v. Wade, doet nu na 51 jaar haar verhaal in maandblad The Atlantic.
Shelley Lynn Thornton heeft altijd geweten dat ze geadopteerd was, maar haar hele jeugd wist zijzelf noch haar gezin van haar band met de spraakmakende rechtszaak. Nadat ze daar via een roddelblad achter was gekomen, bleef ze haar naam uit de publiciteit houden uit angst speelbal te worden in het debat.
Nu wil Thornton een eind maken aan "de leugens en geheimen". Juist op een moment dat de abortusstrijd in het land oplaait.
Roddelblad
Jane Roe was het pseudoniem waaronder haar biologische moeder Norma McCorvey in 1969 bij de rechter een abortus wilde afdwingen. Ze was ongetrouwd zwanger van haar derde kind, nadat ze twee eerdere kinderen al ter adoptie had afgestaan. Toen het Hooggerechtshof McCorvey in 1973 gelijk gaf, was ze al bevallen van haar kind.
Die baby was terechtgekomen bij een kinderloos echtpaar in Dallas. Bij de adoptie had niemand het nieuwe gezin verteld over band met de nog lopende rechtszaak. Thornton kwam daar pas achter toen McCorvey in 1989 herenigd wilde worden met haar kinderen.
Tabloid The National Enquirer wist haar identiteit via geboorteaktes te achterhalen. De onderzoekers vertelden haar het nieuws tijdens een etentje met haar adoptiemoeder. Huilend en bevend hoorde Thornton het nieuws aan.
In het interview met The Atlantic vertelt Thornton nu geschokt dat het magazine haar als 18-jarige meteen het abortusdebat in wilde trekken. "Ze bleven maar vragen aan welke kant ik stond", herinnert ze zich. "Ik wilde alleen met mijn vrienden rondhangen, uitgaan met leuke jongens en winkelen."
Geen mediacircus
Thornton wees een hereniging met McCorvey van de hand: daar zou het tijdschrift een mediacircus van hebben gemaakt. Ook wilde ze niet dat haar naam gebruikt zou worden in het artikel. "Ik zal mezelf nooit aan haar opdringen", zei McCorvey tegen het magazine. "Ik wacht tot ze eraan toe is, al duurt dat jaren."
In 1994 nam McCorvey zelf telefonisch contact op met Thornton. Ze wilde langskomen. Het telefoontje eindigde in een woordenwisseling waarin McCorvey haar toebeet dat Thornton wel wat dankbaarder mocht zijn dat zij haar gebaard had.
"Wat?! Ik moet je bedanken omdat jij je laat bezwangeren en me dan weggeeft?", antwoordde de verbijsterde Thornton voordat ze kwaad ophing. Daarna, zegt Thornton, hield ze haar geheim "weggestopt in een kluisje, afgesloten en vastgeketend".
Ongewenst zwanger
Zelf had ze inmiddels ook met een ongewenste zwangerschap te maken gehad. Enkele maanden voor haar huwelijk kwam ze erachter dat ze in verwachting was. Ze overwoog een abortus, maar koos er uiteindelijk voor de trouwerij te vervroegen.
"Abortus paste niet bij mij", verklaart ze haar beslissing destijds. Maar ze wil niet alsnog in het debat worden getrokken. Ze wil zichzelf niet pro-life of pro-choice noemen, al voegt ze wel toe dat "ik niet begrijp waarom de overheid zich hiermee bemoeit".
McCorvey zou ze nooit meer ontmoeten. Zelfs toen ze hoorde dat haar biologische moeder op sterven lag, kon ze zich er niet toe brengen haar op te zoeken. Wel heeft ze prettig contact met haar twee halfzussen.
