Olympisch voetbal: van Messi en Neymar tot Pedri en Pijnaker
Neymar leidde Brazilië in 2016 in Rio de Janeiro naar de titel en in 2008 werd Lionel Messi met Argentinië kampioen. Namen die ertoe doen. Maar voor een voetballer is de olympische titel niet de hoogste prijs.
Donderdag begint het nieuwste olympisch voetbaltoernooi voor mannen, met een vol programma. Ook deze editie doen weer niet de beste spelers van de wereld mee. Alleen spelers geboren op of na 1 januari 1997 mogen in Japan deelnemen, aangevuld met drie dispensatiespelers per land.
Wie en wat we wel gaan zien?
Zes EK-gangers bij Spanje
Met Frankrijk (1984), Spanje (1992), Argentinië (2004, 2008), Mexico (2012) en Brazilië (2016) doen er vijf oud-winnaars mee aan de Spelen van 2021. Lionel Messi geniet nu na van het winnen van de Copa América en is er niet bij namens Argentinië.
Waar de afvaardigingen van Duitsland en Frankrijk niet direct tot de verbeelding spreken, oogt Spanje sterk. De Spaanse selectie loopt over van kwaliteit en mag als favoriet voor de titel worden beschouwd.
Vermoeidheid ligt wel op de loer voor sommige Spanjaarden. Bondscoach Luis de la Fuente selecteerde maar liefst zes spelers die ook meededen aan het EK: supertalent Pedri (FC Barcelona), Eric García (FC Barcelona), Dani Olmo (RB Leipzig), Mikel Oyarzabal (Real Sociedad), Pau Torres (Villarreal) en doelman Unai Simon (Athletic Club).
Andere Spaanse blikvangers zijn Dani Ceballos en Marco Asensio van Real Madrid en Óscar Mingueza van FC Barcelona.
Dani Alves op prijzenjacht
De andere favoriet is titelverdediger Brazilië. Vijf jaar geleden bezorgde Neymar de Brazilianen als dispensatiespeler zijn eerste olympische voetbaltitel. Hij scoorde in de finale tegen Duitsland in de reguliere speeltijd en schoot ook de beslissende strafschop in de penaltyserie binnen.
Dani Alves is de meest aansprekende naam in de huidige Braziliaanse selectie. De 38-jarige veteraan streek in 2019 na een succesvol verblijf in Europa bij Sevilla, FC Barcelona, Juventus en Paris Saint-Germain neer bij zijn oude liefde São Paulo, de club waarvan hij al zijn hele leven fan was.
Het palmares van Dani Alves voor club en land bestaat uit 43 prijzen als professional. Een olympische titel ontbreekt nog en die wil de vleugelverdediger graag toevoegen aan zijn prijzenkast. Daarna gaat hij voor de 50, met onder meer een wereldtitel met Brazilië in Qatar als ultiem doel.
Ook Antony maakt deel uit van de Braziliaanse selectie in Japan. De vleugelspeler mocht van Ajax eerst niet meedoen, maar na een goed gesprek besloten de Amsterdammers toch mee te werken aan diens olympische droom.
Eredivisie-connectie bij Japan
Japan heeft vier spelers in de gelederen met een eredivisie-link. Yuta Nakayama staat onder contract bij PEC Zwolle, Ritsu Doan is nog steeds speler van PSV, Ko Itakura maakte afgelopen seizoen als huurling van Manchester City indruk bij FC Groningen en aanvoerder en dispensatiespeler Maya Yoshida speelde voor VVV-Venlo.
Ex-Spartaan Ragnar Ache is een opvallende naam in de Duitse selectie en ex-FC Groningen-speler Uriel Antuna maakt deel uit van de Mexicaanse selectie. De Nieuw-Zeelandse Almere City-sluitpost Michael Woud is de enige representant van de eerste divisie.
Nieuw-Zeelander geboren in Brummen
Woud is niet de enige speler met Nederlandse roots bij Nieuw-Zeeland. Verdediger Nando Pijnaker werd in het Gelderse Brummen geboren en emigreerde op driejarige leeftijd met zijn ouders naar Nieuw-Zeeland. De familie vestigde zich in Rotorua, een stad op op het Noordereiland. De voertaal thuis bleef Nederlands.
Pijnaker baarde in 2019 op het WK onder 20 opzien met Nieuw-Zeeland door de groepsfase te overleven. In het duel met Noorwegen (2-0 winst) hield hij Erling Haaland, die de wedstrijd daarop tegen Honduras negen keer zou scoren, van een doelpunt af.
Na dat toernooi ging Pijnaker naar Europa om te spelen voor achtereenvolgens Torslanda IK uit Zweden, Grasshoppers uit Zwitserland en zijn huidige club Rio Ave uit Portugal.
Lainez troef van Mexico
Diego Lainez is een van de troeven van Mexico. Hij is de enige speler van de selectie die niet uitkomt voor een Mexicaanse club. Zijn naam zal voor menig Ajacied bekend in de oren klinken.
De buitenspeler verkoos in januari 2019 het Spaanse Real Betis boven Ajax. Met Mexico hoopt hij het succes van 2012, een hoogtepunt in de voetbalgeschiedenis van het land, te evenaren. Toen werd Mexico voor het eerst olympisch kampioen.
Ivoorkust hoop van Afrika
Onder leiding van bondscoach Jo Bonfrère werd Nigeria in 1996 olympisch kampioen met onder anderen Jay Jay Okocha en Nwankwo Kanu in de gelederen. Vier jaar later herhaalde Kameroen het Afrikaanse kunstje door met onder anderen Samuel Eto'o het goud te pakken in Sydney.
In Japan moeten Egypte, Ivoorkust en Zuid-Afrika de Afrikaanse eer hooghouden. Met Eric Bailly en Amad Diallo van Manchester United en Franck Kessié van AC Milan als in het oog springende namen, is Ivoorkust op papier de sterkste van die drie.
Egypte hoopte in Japan te beschikken over Mo Salah, maar de aanvaller kreeg van Liverpool geen toestemming.
Zuid-Afrika kampt met coronabesmettingen. Thabiso Monyane en Kamohelo Mahlatsi kregen een positieve testuitslag en bij de video-analist van het team werd bij aankomst in Tokio al corona geconstateerd. De Zuid-Afrikanen waren zaterdag de eerste sporters in het olympisch dorp die positief testten op het coronavirus. Een week eerder werden ook al vijf spelers "om medische redenen" uit de selectie verwijderd.
Opzet toernooi
Aan het toernooi doen zestien teams mee, Naast gastland Japan vier Europese teams (Frankrijk, Duitsland, Roemenië, Spanje), drie uit Afrika (Egypte, Ivoorkust, Zuid-Afrika), twee namens Azië (Saoedi-Arabië en Zuid-Korea), twee Zuid-Amerikaanse landen (Argentinië, Brazilië), twee uit Midden- en Noord-Amerika (Honduras, Mexico) en twee namens Oceanië (Australië en Nieuw-Zeeland).
De teams zijn verdeeld over vier groepen, de beste twee per groep plaatsen zich voor de kwartfinales. De finale wordt op 7 augustus afgewerkt in Yokohama, een dag eerder wordt in Saitama gestreden om de bronzen medaille.
