Aantal van 30 Giro-zeges doet Vos niks, maar 'winnen blijft ultiem moment'

Houdt het dan nooit op? Nee, de dadendrang van Marianne Vos kent geen grenzen. En winnen wordt ook nooit saai, weet ze. "Nee, een overwinning blijft altijd speciaal. Als het lukt, blijft het een ultiem moment."

Donderdag won Vos haar tweede etappe in de lopende Giro Donne, voorheen bekend als de Giro Rosa ofwel de Giro d'Italia voor vrouwen. De 34-jarige renster van Jumbo-Visma bracht daarmee haar totaal aantal dagsuccessen in de Italiaanse wielerronde op maar liefst dertig. Dertig!

Een indrukwekkende score, maar Vos zelf blikt of bloost er niet van. "Het is geen getal waar ik zelf mee bezig ben", vertelt ze in Langs de Lijn En Omstreken. "En dan ben ik niet bezig met wat voor getallen of records dan ook. Elke dag is weer een nieuwe dag en dan is iedereen erop gebrand om de etappe te winnen. Daar ligt dan ook de focus met het team."

'Absolute GOAT'

De gelijkenis met Marc Cavendish dringt zich op. De 36-jarige Brit is in de Tour de France aan zijn tweede jeugd begonnen en staat na drie ritzeges op een totaal van 33, slechts eentje minder dan de als onaantastbaar geachte recordhouder Eddy Merckx.

"Ik zei al: een recordjacht is niet aan mij besteed", reageert Vos. "Maar wat hij doet, is natuurlijk wel echt een inspiratie. Dat je zo veel grinta, zoals ze in Vlaanderen zouden zeggen, zo veel wil en passie hebt voor de sport om te blijven gaan, dat is toch wel heel mooi."

Andersom sprak de veelvraat van de Deceuninck-Quickstep-formatie ook zijn waardering uit voor Vos. Cavendish deed dat via instagram:

"Totdat we volgend jaar eindelijk het voorrecht van @letourfemmes hebben, is de Giro d'Italia Donne de grootste ronde voor onze vrouwelijke collega's. En Marianne Vos heeft zojuist haar 30ste etappe gewonnen. Dit MOET groot nieuws zijn. 30 is zo'n mijlpaal. Ze is mijn inspiratie geweest op zoveel niveaus, al zoveel jaren. De absolute GOAT (Greatest Of All Time, red.)."

Mooiste in 2011

Vos kan zich haar eerste zege in de Giro, waarin ze nu negen keer van start is gegaan, nog wel herinneren. Die stamt uit haar debuutjaar 2007. De mooiste volgde vier jaar later. "Dat is eigenlijk altijd de laatste, omdat die nog vers in het geheugen ligt."

"Maar als ik terugdenk aan een hele mooie, dan is het de winst na de beklimming op de Mortirolo in 2011. Dat was eigenlijk de eerste keer dat ik in de bergen zo lang mee kon. En dat niet alleen, ik kon de etappe zelfs winnen. Daar verbaasde ik mezelf."

De Brabantse stoomde dat jaar meteen door naar de eindzege en ook in 2012 en 2014 toonde ze de beste in de kaplaars. De tijd dat ze een rol van betekenis kan spelen in het klassement, ligt inmiddels achter haar. Maar dat deert haar niet.

"Ik fiets omdat ik het ontzettend mooi vind om te doen, elke dag weer. En dat ik dat al langere tijd kan doen, daar ben ik heel dankbaar voor. Zolang ik op deze manier kan meedoen en zo van voren kan meestrijden, vind ik het prachtig om te doen."