Britannia rule the waves: krijgen we weer twee Engelse finales in Europa?

Het is de rijkste nationale competitie in het internationale voetbal. En volgens velen ook de beste, al is het maar volgens de Engelsen zelf. Ook al staan de prestaties van de Engelse deelnemers aan het Europese clubvoetbal nog altijd in de schaduw van Spanje, dit jaar zou weleens het jaar van de Engelsen kunnen worden.

De historische finaleplaats van Manchester City, dat Paris Saint-Germain uitschakelde, is een eerste stap. Woensdag kan Chelsea zorgen voor de derde volledig Engelse finale in de Champions League. Dan moeten de Londenaren na de 1-1 vorige week in eigen stadion nog wel zien af te rekenen met Real Madrid.

In de Europa League lijkt Manchester United na de 6-2 zege op AS Roma in het eerste duel wel zeker van een plek in de finale, de tweede sinds die van 2017 toen Ajax met 2-0 verslagen werd.

Of Arsenal net als in 2019 de finale bereikt is een stuk minder zeker. Tegen Villarreal was de ploeg vorige week duidelijk de mindere en kwam het goed weg met een kleine nederlaag (2-1).

Herhaling van 2019

Een keer eerder werden beide finales betwist door ploegen uit een land. Twee jaar geleden had Engeland ook al de primeur. Mede dankzij een bevlieging van Lucas Moura in blessuretijd in Amsterdam en een onwaarschijnlijke comeback van Liverpool tegen Barcelona eindigde de Champions League in een All England Final.

Liverpool, met Georginio Wijnaldum en Virgil van Dijk, was in die finale in Madrid met 2-0 te sterk voor Tottenham Hotspur.

Een paar dagen eerder had Chelsea in de Azerbeidzjaanse hoofdstad Bakoe beslag gelegd op de eindzege in de Europa League door stadgenoot Arsenal met 4-1 te verslaan.

Tottenham Hotspur was in 1972 de eerste winnaar van een volledig Engelse UEFA Cup-finale. In die eindstrijd, toen nog betwist in twee duels, versloeg het Wolverhampton Wanderers.

Tot 1997 was de Europa Cup I en de Champions League alleen voorbehouden aan de kampioenen van de nationale competities. Sinds er meer ploegen uit dezelfde competitie kunnen meedoen, zijn er zeven finales geweest tussen ploegen uit hetzelfde land. De editie van 2000 tussen Real Madrid en Valencia (3-0) had de primeur.

Nederlanders in de hoofdrol

In een van de latere edities won Clarence Seedorf in de volledig Italiaanse finale van 2003 met AC Milan van Juventus. In de noodzakelijke strafschoppenserie miste Seedorf van elf meter, maar mocht even later toch voor de derde keer de trofee in de lucht steken.

Ook de Champions League-finales van 2008 en 2013 zullen veel Nederlanders nog helder voor de geest staan. In 2008 werd de 37-jarige Edwin van der Sar de grote man bij Manchester United door in Moskou in de beslissende strafschoppenserie de inzet van Nicolas Anelka te stoppen.

In 2012 miste Arjen Robben een strafschop namens Bayern München in de verlenging van de Champions League-finale tegen Chelsea en verloor hij uiteindelijk na een strafschoppenserie.

Een jaar later nam Robben revanche door in de volledig Duitse finale tegen Borussia Dortmund op Wembley in de extra tijd met een handige dribbel 2-1 te maken.

Bekijk in de fotocarrousel hieronder welke Champions League- en Europa League-finales bestonden uit twee ploegen uit hetzelfde land.

In de geschiedenis van het Europese voetbal is het twee keer eerder voorgekomen dat de Champions League en de Europa League/UEFA Cup door twee clubs uit dezelfde stad werd gewonnen.

In 1994 versloeg AC Milan het Barcelona van Johan Cruijff met 4-0 in de Champions League-finale. In datzelfde jaar leidden Dennis Bergkamp en Wim Jonk Inter naar de zege in de UEFA Cup.

En in 2018 won Real Madrid dankzij Gareth Bale en de falende doelman Loris Karius met 3-1 van Liverpool in de finale van de Champions League. De Europa League was dat jaar een prooi voor stadgenoot Atlético.

Het zou zomaar kunnen dat Manchester City en Manchester United dat kunstje over een paar weken herhalen.