Natuurlijk fietst de angst mee met Jakobsen bij rentree: 'Ben wel zenuwachtig'

"Ja natuurlijk is het spannend. Zelf vind ik (ruim) zeven maanden best lang, maar als je kijkt wat voor smak het is geweest dan is het misschien wel snel. Ik ben wel een beetje zenuwachtig."

Openhartig als altijd staat Fabio Jakobsen de media te woord. Zelfverzekerd, goudeerlijk en kwetsbaar. Inmiddels is het 247 dagen geleden dat zijn leven in een flits veranderde. Velen vreesden voor zijn loopbaan. Of erger.

Zondag maakt de sprinter zijn rentree in het profpeloton. Een rentree in de relatieve luwte van de Ronde van Turkije. "Ik weet absoluut niet hoe ik ga reageren. Ik weet hoe ik het vroeger deed. Maar nu is het afwachten. Mijn trainer zegt altijd: de oude Fabio moet er nog ergens inzitten. En die gaan we proberen eruit te halen."

De beelden vanuit Katowice gingen de wereld over: hoe de ene Nederlandse topsprinter van zijn lijn afwijkt en de andere Nederlandse topsprinter daardoor over een hek vliegt. En dat aan snelheden van, zo zeggen andere renners, rond de tachtig kilometer per uur.

Jakobsen heeft er zelf geen actieve herinnering aan. En dat is volgens de arts van zijn ploeg Deceuninck-QuickStep maar goed ook. "Hij is koersklaar", zo stelde Yvan Vanmol enkele dagen geleden in de Belgische podcast Vals Plat. "Ik denk dat een sprinter het sprinten nooit verleert. Bovendien herinnert hij zich de val zelf niet. Het staat niet in zijn hersenen gegrift."

Om die reden zal de angst wellicht niet direct in de benen van Jakobsen slaan als hij zondag weer opstapt in de Ronde van Turkije. "Dat denk ik niet nee. Het gaat misschien wel wennen zijn in het begin, ook om in het peloton te rijden. Hij heeft dat al zes maanden niet meer gedaan. Maar die man gaat nog meesprinten. En hij gaat nog sprinten winnen ook."

Zelf is Jakobsen voorzichtiger. "Ik hoop dat ik alle dagen uit kan rijden en dat ik elke dag een beetje beter wordt. Dat mijn lichaam het ritme weer oppakt van koers, herstellen, eten, slapen. In mijn hoofd kan ik natuurlijk een sprint winnen, alleen fysiek zal dat even moeilijk zijn. Winnen is eigenlijk nog niet voor nu, maar ik denk er weleens aan."

Emotioneel

Voor alle betrokkenen was het zeer emotioneel, wat er op die 5 augustus in Polen gebeurde. Dokter Vanmol zit al ruim veertig jaar in het profwielrennen: "Ik heb dat drama meegemaakt en dat hij opnieuw gaat koersen, is zelfs op mijn leeftijd nog heel emotioneel. Ik dacht echt dat die jongen aan het doodgaan was daar op straat."

Ploegmaat Florian Sénéchal was als eerste bij Jakobsen. "Ik herkende Fabio niet. Hij verloor veel bloed. Ik pakte zijn hoofd zodat hij stabiel kon blijven", vertelde de Fransman in oktober tegen het Algemeen Dagblad.

Door zijn handelen redde hij het leven van Jakobsen. "Ik was drie minuten bij hem totdat de dokter kwam. Ik zat helemaal onder het bloed. Een grote emotionele shock voor mij. Ik heb daarover veel met onze psycholoog van de ploeg gesproken", aldus Sénéchal in oktober.

Jakobsen gaf zijn ploeggenoot een aandenken met daarbij de tekst: 'Thank you for saving my life'.

'Angst is onbewust, het is iets dat je pakt'

De Nederlander moest ondertussen flink wat operaties ondergaan om er weer enigszins normaal uit te zien. Hij had in eerste instantie breuken in zijn hele gezicht. In het ziekenhuis van Katowice kreeg hij meteen plastische chirurgie.

Zijn gezicht moest op 130 plaatsen worden gehecht, hij had nog maar één tand over en zijn gehemelte was stuk. Er is een stuk bot uit zijn bekken gehaald om in zijn kaak te plaatsen.

In februari volgde een laatste ingreep. Jakobsen had zijn eerste trainingsstages met de ploeg er toen al opzitten.

Maar trainen is heel anders dan koersen. Met hulp van een psycholoog en veel mensen in zijn omgeving is Jakobsen zich bewust van wat zou kunnen komen.

"Ik had nooit angst voor een peloton", vertelt Jakobsen nuchter. "Maar een angst- of schrikreactie is natuurlijk onbewust. Het is iets dat je pakt. Tot nu toe heeft het mij in trainingsritjes nog niet gepakt. Maar als het gebeurt in de koers en ik begin te remmen, dan is dat natuurlijk niet raar. Het vertrouwen moet groeien. In het begin zal het een beetje weg zijn, maar dat zal wel weer terugkomen. Hoop ik."