Internationaal Strafhof: 30 miljoen voor slachtoffers Congolese krijgsheer

Slachtoffers van de veroordeelde Congolese krijgsheer Bosco Ntaganda hebben gezamenlijk recht op 30 miljoen dollar aan schadevergoeding. Dat heeft het Internationaal Strafhof in Den Haag bepaald.

Volgens de rechters heeft Ntaganda zelf onvoldoende vermogen om de compensatie te betalen. Daarom wordt een eigen fonds aangewend om de slachtoffers te ondersteunen aan hun nieuwe toekomst te werken. Dat Trust Fund for Victims bevat zo'n 18 miljoen dollar, dat deels al is toegezegd in andere zaken.

De militieleider werd eerder tot 30 jaar cel veroordeeld voor oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Dat is de zwaarste straf die het Hof ooit heeft uitgesproken. Ook wordt Ntaganda verantwoordelijk gehouden voor seksuele slavernij, verkrachting en het ronselen van kindsoldaten. De krijgsheer heeft hoger beroep aangetekend tegen de uitspraak.

In gevaar

In de Congolese burgeroorlog was Ntaganda rebellenleider van het Patriottisch Front voor de Bevrijding van Congo, de militaire tak van een politieke partij in het noordoosten van het land. Hij was betrokken bij gevechten waar honderden burgers de dood vonden. Andere rebellen werden verdreven vanwege de grote hoeveelheden goud en diamanten in de bodem.

De Congolees werd al in 2006 aangeklaagd door het Strafhof, maar hij wist lange tijd op vrije voeten te blijven. In 2012 begon Ntaganda met de rebellengroep M23 een nieuwe opstand in het oosten van Congo. In 2013 meldde hij zich bij de Amerikaanse ambassade in Rwanda. De militair zou in gevaar zijn en dacht in het Strafhof veilig te zijn.

Lokale projecten

De veroordeling stamt uit 2019, waarna het Strafhof zich boog over de schadevergoeding voor de slachtoffers. Er is gekozen voor een collectieve herstelbetaling en geen individuele uitbetalingen. Door via het hulpfonds te investeren in lokale projecten hoopt het ICC de slachtoffers het meest te helpen.

Wel geven de rechters het hulpfonds mee om prioriteit te geven aan slachtoffers die onmiddellijke medische en psychische hulp nodig hebben. Ook wil het ICC dat er voorrang wordt gegeven aan kinderen van verkrachte Congolezen en voormalige kindsoldaten.