Thuis zag Emrah hoe de stenen door zijn winkel gingen: 'Het leek wel oorlog'

• Onno Beukers

  redacteur Binnenland

Een van de bouwvakkers die de ruiten dichtschroeft met houten platen haalt zijn jas open aan een kapotgeslagen stuk winkelruit. Hij trekt hem uit. Niet alleen zijn jas is kapot, er zit ook een snijwond in zijn arm. Ook dat nog.

In de Groene Hilledijk in Rotterdam wordt de schade opgemaakt van de rellen en plunderingen van de maandagavond.

Emrah en pandeigenaar Fatma staan nog steeds na te trillen van woede:

Eigenaar Emrah zit op een stoel midden in zijn voedingssupplementenwinkel. Hij is inmiddels kalm, misschien vooral omdat hij moe is. Maar hij kookt nog steeds van binnen: "Wie doet zoiets?" Emrah heeft de hele nacht niet geslapen. "Een ook niet gegeten trouwens."

Hij pakt er nog maar eens een grote poederpot bij. Die is leeg, want de inhoud is weggegooid door de jongeren die zijn winkel plunderden. Een klein jaartje heeft hij zijn zaak, maar door corona is de winkel maar de helft van de tijd open geweest. En nu dit.

"Ik was tot zes uur bij mijn winkel gebleven, toen was het al heel druk op straat met groepjes jongeren. Uiteindelijk ben ik toch maar naar huis gegaan. Thuis kon ik de beelden van mijn bewakingscamera bekijken. Het begon met één steen, maar voor ik het wist was mijn hele winkel gesloopt en geplunderd. Het leek wel oorlog."

Te gevaarlijk

Emrah sprong meteen in de auto, maar hij kon niet meer bij zijn winkel in de buurt komen. Het voelde uiteindelijk te gevaarlijk. "Rond 2 uur werd ik gebeld door de politie dat ik kon komen. Toen zag ik welke ravage er was aangericht."

Hoe hij dit te boven moet komen, weet hij ook nog niet. "Eerst nog maar wachten op de politie. Die komen foto's maken. Daarna kunnen we gaan opruimen."

Bij de schoonheidssalon tegenover wordt het glas op de vloer al schoongeveegd. In het raamkozijn staan potten met Emrahs voedingssupplementen. Die werden bij de salon door de ruiten gegooid, net als een aantal stenen.

'Gelukkig niet binnen geweest'

De man van de eigenaar is opgelucht: "Gelukkig zijn ze hier niet binnen geweest zoals bij de winkel tegenover." Dan wijst hij naar de kroonluchter: "Anders waren ze daar wel in gaan hangen." Vooraf was uit angst al alle apparatuur uit de schoonheidssalon gehaald. Dat lijkt een goede zet te zijn geweest.

Als Emrah niet veel later buiten een sigaret staat te roken komt buurman Faisal naar hem toe. Hij zag de plunderingen van dichtbij gebeuren. "Ik heb je ook gemaild", probeert hij Emrahs geheugen wat op te frissen, want de ondernemer heeft honderden mailtjes met steunbetuigingen ontvangen.

Faisal vertelt dat hij 's avonds zo veel mogelijk potten met voedingssupplementen probeerde veilig te stellen. "Ik had ze eerst naast mijn huis staan, maar bij het pleintje voor mijn huis waren ook veel relschoppers. Die namen ze mee. Ik heb daarna zoveel mogelijk spullen maar in mijn huis gezet. Kom mee, dan geef ik ze terug."

Als ze naar het huis van Faisal lopen zie je de opluchting in Emrahs ogen: "Er zijn gelukkig ook heel veel goeie mensen."

Vannacht niet geslapen

Zes grote tassen met spullen wist Faisal veilig te stellen. "Ik was wel bang dat die relschoppers me hadden gezien en dat ze naar mij toe zouden komen." Ook hij heeft vannacht niet geslapen. "Net als mijn dochter," vertelt hij. "Die was zo bang, die is helemaal naar boven gegaan."

Bij zijn huis zijn verschillende tegels uit de stoep verdwenen en de ruiten van het gebouw aan de overkant zijn kapot. Faisal maakt zich zorgen om zijn buurt. "Waar was de politie? En waarom grepen ze pas na de plunderingen in? Mensen mogen toch helemaal niet in groepen bij elkaar staan?"

Als Emrah met de tassen terug naar zijn winkel gaat sluit hij af: "Laten we hopen dat dit niet nog een keer gebeurt." Maar in zijn vermoeide blik zie je dat hij daar niet zeker van is. En ook Faisal zet zijn auto vanavond maar weer een paar straten verderop. "Voor de zekerheid."