Ook met nieuwe talenten oogst Sunweb succes: 'Wilden geen Dumoulin lookalike'

Weinig mensen gaven een stuiver voor de kansen van Team Sunweb op grote successen in 2020. "Maar wij wisten dat we een goed jaar zouden draaien", klinkt het uit de mond van teambaas Iwan Spekenbrink. Dat is achteraf makkelijk praten, zou je zeggen, maar eerlijk is eerlijk: het bewijs is er.

In december 2019 zei Spekenbrink namelijk dit: "Hoe het verder moet zonder Tom Dumoulin? Er komen nieuwe unieke talenten aan. Ik ga ze nu zeker nog niet noemen, want dan ontstaan er veel te grote verwachtingen. Maar het zijn serieus grote talenten."

Spekenbrink doelde onder anderen op Marc Hirschi (22), de jonge Zwitser die dit jaar furore maakte met solo's in de Tour de France. En op Jai Hindley (24), die bijna uit het niets tweede werd in de Giro.

Door het vertrouwen uit te spreken in zijn scoutingsapparaat, maakte Spekenbrink het zichzelf niet makkelijk. Want de eenvoudige keuze, halverwege vorig jaar, zou zijn geweest: een vervanger zoeken voor Dumoulin. "Tom is natuurlijk een geweldig goede wielrenner. Maar wat we juist niet wilden, is een lookalike van Tom vastleggen. Iemand die in dat profiel past. Want er zijn niet zoveel renners die zomaar beter zijn dan Tom op dit moment."

Liever verbetering

Spekenbrink had geloof in de talenten die al onder contract stonden. Renners die "in de toekomst zeker net zo goed kunnen worden als Dumoulin nu is. Dan werken we liever aan verbetering, omdat dat ons uiteindelijk dichter bij onze grotere doelen brengt".

Talenten in huis hebben is één ding. Om ze te laten presteren, is een tweede. "Waarom ze bij ons zo goed worden? Er moet een commitment zijn, een drive om beter te worden. Die manier van werken maakt het verschil. Als die toewijding er is, weten wij wat we moeten doen. Qua aanpak en begeleiding."

Makkelijk is dat niet, geeft Spekenbrink aan. "Het is veeleisend. Maar als ze die toewijding hebben, is het bijna een abc'tje. Dan weten wij dat ze beter gaan worden en dat er successen zullen komen. En dan ontwikkelen ze zich best snel."

Bij het proces van verbeteren en presteren komt veel kijken. Spekenbrink somt het volgende op: "Dan moet je nieuwsgierig zijn. Dan moet je dingen beter willen snappen en als je het nog beter snapt, kun je gaan nadenken hoe je het gaat beïnvloeden. Alles helpt ons daarbij. Bijvoorbeeld de data. Maar dat kunnen ook windtunneltesten zijn, verkenningen van routes, analyses van tactiek, alles wat ons helpt om in de voorbereiding renners beter te maken. Daar zijn we serieus ver in."

Tactiek

Sunweb liet in de Tour en de Vuelta een fraai staaltje tactisch koersen zien. Niet zelden zat de ploeg met twee of drie renners tegelijk in de kopgroep. Een vorm van kansberekening die eenvoudig te bedenken lijkt, maar lastig te realiseren is.

"Onze kansen lagen in ritwinst. We kenden de concurrenten, we kenden het profiel, we kenden onze eigen renners. We moesten het met een offensieve aanpak doen. We moesten anticiperen op bepaalde situaties."

Dat die tactiek ook slaagde, kwam met name door de renners die Sunweb selecteerde; geen toppers als Michael Matthews, Wilco Kelderman en Sam Oomen, maar debutanten als Marc Hirschi (22), Joris Nieuwenhuis (24) en Casper Pedersen (24).

Sunweb won er drie etappes mee en Hirschi werd uitgeroepen tot meest strijdlustige renner van de Tour. "Symbolisch zat daar best veel in. Dat is een jonge renner die in een paar jaar vanuit ons developmentprogramma is doorgegroeid. En die dus beter wordt. Marc heeft veel in de aanval gezeten. Met ploeggenoten, maar ook dankzij ploeggenoten. Er zat veel in."

Maar niet alleen in de Tour was er succes. Nog voordat het coronavirus echt uitbrak in Europa, waren er al overwinningen en ereplaatsen in koersen als Parijs-Nice en Omloop Het Nieuwsblad. Nadat de wedstrijden weer werden hervat, volgden zeges in de Waalse Pijl, Parijs-Tours en ritzeges in de Tour en de Giro. En Jai Hindley en Wilco Kelderman deden lang mee om de eindzege in die Giro.

Trend

"Of ik dit verwacht had? Uiteraard zaten er uitschieters bij die wij niet hadden voorzien. Dat je met twee man bij de beste drie van de Giro eindigt, is niet iets wat je direct verwacht. Maar we merkten vorig jaar al dat iedereen weer echt met de essentie bezig was. Mensen gaven elkaar energie. Dan weten wij wel dat er een goed jaar aan gaat komen. En we hebben het vertrouwen dat die trend zich nog wel even zal doorzetten. Er komen ook nog meer talenten aan."

Het hoogtepunt? "De etappezege van Søren Kragh Andersen in de Tour, in Lyon. We zaten aanvankelijk in een vroege kopgroep die we eigenlijk geen kans gaven. We hebben ons terug laten zakken."

Er werd door veel volgers lacherig over gedaan. Cees Bol en Casper Pedersen reden eerst de longen uit hun lijf om mee te zitten in de ontsnapping, maar lieten zich even later weer terugzakken. "We wisten dat we in de finale, met een spervuur aan demarrages op die heuvels, de controle van het peloton zouden kunnen breken. En dat er mogelijk iemand alleen naar de streep zou kunnen gaan. Dat hebben we perfect uitgevoerd."

Drietrapsraket

In die finale demarreerde eerst Tiesj Benoot, daarna Marc Hirschi en vervolgens, als laatste onderdeel van de drietrapsraket, Kragh Andersen. "Dat was geweldig om te zien. Hoe we in een paar kilometer, op een paar heuveltjes, de controle over het peloton kregen. Dat was pure topsport en puur teamwork."

Giro, dé keuze

Dan is er nog die kwestie in de Giro. Ja, er stonden twee Sunweb-renners op het podium, maar niet op het hoogste schavot. En dat terwijl Wilco Kelderman op vier dagen voor het einde nog een voorsprong van 2 minuten en 42 seconden had op de latere winnaar.

Er was veel te doen over de keuze van Sunweb om Hindley niet te laten wachten op Kelderman, toen laatstgenoemde loste op de Stelvio. "Ja, ik sta nog steeds achter die keuze. We zouden nu weer hetzelfde doen. Er waren op dat moment nog een aantal bergritten te gaan en we wisten dat Tao Geoghegan Hart eigenlijk net iets sterker was dan Wilco. En dat als Wilco vroegtijdig zou moeten lossen, we Jai in het wiel van Hart moesten houden. Hij zou als een anker werken. Hart zou niet vol gas doorrijden met Jai in het wiel."

Dat was het plan vooraf. Kelderman had bovenop de Stelvio een achterstand van veertig seconden en verloor op het vlakke, in zijn eentje, nog meer tijd.

"Je kunt achteraf nooit weten hoe een ander plan uit zou hebben gepakt. Als Wilco superbenen had gehad die laatste zaterdag, had hij een marge kunnen hebben om te winnen. Maar het is gegaan zoals het is gegaan. En van de 176 renners hadden we er wel twee op het podium."