Keeper Vorm heeft zijn droom geleefd en gunt nu anderen een 'men-experience'
Geen geduik naar de hoek meer om een schot te keren, maar het runnen van een barbershop. Zo ziet het nieuwe leven van Michel Vorm er vandaag de dag uit. Vol trots loopt hij van het sportcafé-gedeelte - compleet met tv-schermen - via de knipafdeling naar de zogenoemde menicure, waar de handen en voeten verzorgd kunnen worden.
Een 'men-experience' omschrijft Vorm het concept van zijn zaak. Een opmerkelijke move voor een doelman, al blijkt later dat de appel toch niet zo heel ver van de boom valt. Maar het leven als doelman, dat is voor de 37-jarige Nieuwegeiner sinds twee weken voorgoed voorbij. Vorm is gestopt met betaald voetbal.
Hij speelde al langer met de gedachte om een punt te zetten achter zijn loopbaan, die op gang kwam toen hij van JSV overstapte naar de jeugdopleiding van FC Utrecht en is geëindigd met zes seizoenen bij de Engelse topclub Tottenham Hotspur. Toen afgelopen zomer zijn contact in Londen afliep, is hij de zaken met zijn vrouw en kinderen op een rijtje gaan zetten.
"We hadden met elkaar afgesproken: we gaan niet meer naar het buitenland. Dan blijft Nederland - en misschien België - over. Maar er is geen club naar mij toegekomen van: hé, Mies, sta je er nog open voor? En toen ging ik ook kijken naar de tijd waarin we zitten, het coronatijdperk met lege stadions en testen. Dat heeft mij nog meer het gevoel gegeven van 'het is goed zo'."
Van eerste doelman naar reservekeeper
Ook als zijn grote liefde FC Utrecht zich had gemeld, zou Vorm niet hebben toegehapt. "Utrecht is natuurlijk mijn club en dan ga je dat sowieso wel overwegen. Maar er is te veel twijfel bij mij. En ik ben op een leeftijd dat je er voor de volle honderd procent achter moet staan. En anders moet je het gewoon niet doen. Dus dan zeg ik: nee."
De vraag rijst of de 15-voudig international, die ook 45 wedstrijden van Oranje vanaf de bank meemaakte, het maximale uit zijn voetbalcarrière heeft gehaald. "Oeh!", reageert hij bijna verschrikt. "Dat is een heel moeilijke vraag. Ik heb ook weleens gedacht: als ik nou keuze A had gemaakt in plaats van keuze B, was het misschien anders gelopen. Dat weet je niet."
Zo'n cruciale beslissing was onmiskenbaar zijn overgang in 2014 van Swansea City naar Tottenham Hotspur. Daardoor had hij ineens niet meer de zekerheid elke week onder de lat te staan, maar moest hij genoegen nemen met een rol als reservekeeper achter de Fransman Hugo Lloris. "Als je dan na een jaar merkt 'ik speel niet zo veel', had je verder kunnen gaan kijken. Maar dan geef je het nog een seizoen en ineens zit je daar zes jaar."
Jongensdroom geleefd
In die zes seizoenen hoefde hij maar in 47 wedstrijden, waarvan 13 in de Premier League, op te draven. "Er zijn wel mogelijkheden geweest om tussentijds te vertrekken, maar voor mij is het gevoel heel belangrijk. Ik werd heel erg gewaardeerd en maakte echt deel uit van de groep. Ik heb spelers groot zien worden en daar heb ik als oudste in de groep wel een bepaalde invloed op gehad, durf ik te zeggen."
"En uiteindelijk heb ik meer dan 350 wedstrijden in het betaald voetbal gespeeld en een jongensdroom geleefd, dat is gewoon zo. Ik ben kritisch op mezelf, maar uiteindelijk ben ik heel blij en trots met wat ik heb bereikt."
Aan hoogtepunten ook geen gebrek. Van het meemaken van twee WK's (2010 en 2014) en met FC Utrecht Europees voetbal halen en tegen Liverpool spelen (2010) tot voor het eerst in de Premier League spelen met Swansea City (2011) - "Een club die eigenlijk niemand kende" - en de Champions League-finale bereiken met de Spurs (2019).
Booy nog altijd dankbaar
Toch put Vorm voor zijn mooiste moment niet uit die prachtervaringen. "Het klinkt misschien raar, maar ik ben het seizoen 2005/2006 verhuurd geweest aan FC Den Bosch. Toen ik terugkwam bij FC Utrecht, werd ik daar eerste keeper gemaakt. Ik stond wel bekend als een talentvolle keeper, maar ik had dat niet 1-2-3 verwacht. Eerste keeper bij de club waarvan je van jongs af aan supporter was. Daar ben ik trainer Foeke Booy nog steeds heel erg dankbaar voor."
"Er werd ook over mij gezegd: voor Engeland ben jij niet groot genoeg en niet sterk genoeg, noem maar op. Maar ik heb toch de kans gehad bij Swansea City, waar ze een bepaalde manier van spelen hadden waarin ze vonden dat ik paste. Uiteindelijk heb ik negen jaar in Engeland gevoetbald... Dat zijn toch wel key-momenten geweest in mijn carrière."
En dan staat hij ineens in een kapperszaak. Zonder ook maar ooit iemand geknipt te hebben. "Haha, nee. Maar mijn vader heeft hier in Utrecht een kapsalon gehad, kapsalon Eddy. Dus ik ben er als kind wel mee opgegroeid. Schoonmaken en van alles aan het doen in mijn vaders kapsalon. Dus voor mij is het wel vrij normaal om hier te zijn en rond te lopen.. Ja, de cirkel is rond."
