Zwart Milwaukee kijkt met argwaan naar de Democraten
De hoek 21st Street en North Avenue in Milwaukee is een stadswoestijn. Wat eens een uitgestrekte parkeerplaats was, is nu een desolate vlakte waar uit elke barst in het asfalt metershoog onkruid steekt. Achter een struik is een dakloze druk in de weer met oude matrassen om een plekje voor de nacht voor te bereiden. Een halfvergane boot ligt naast een stapel oude autobanden.
Reggie Jackson, een stadshistoricus die verbonden is aan America's Black Holocaust Museum, heeft ons met een reden naar deze plek gebracht. Hij groeide op in deze stad. Hij wijst naar een verlaten gebouw dat aan de rand van de parkeerplaats staat. "Dit gebouw was eens het grootste warenhuis van de staat Wisconsin. Toen ik als kleine jongen naar Milwaukee verhuisde, ging ik hier vaak met mijn moeder winkelen."
Met moeite kun je er nog een warenhuis in herkennen. Het dak is deels ingezakt, ramen zijn deels dichtgetimmerd met grote houten platen. Voor Reggie Jackson is dit het verhaal van Milwaukee. Het verhaal van grootse beloftes die Democratische politici nooit waarmaakten. Van het zwarte stadsdeel waar de inwoners in diepe armoede leven. Van de scholen die niet eens genoeg geld hebben om potloden en schriften te kopen. Van de buurt waar de criminaliteit hoog is en waar de helft van alle zwarte inwoners op een gegeven moment achter de tralies verdwijnt. Het is het verhaal van een wijk die al decennia aan zijn lot is overgelaten, terwijl de overheid miljoenen investeerde in het witte, welvarende gedeelte van de stad, een kilometer verderop.
Milwaukee wordt al decennia bestuurd door Democraten en staat bekend als de meest gesegregeerde stad van de VS. Het stadsbestuur beloofde vorig jaar nog het oude warenhuis aan North Avenue om te bouwen tot een hip hotel, maar ook daarvan kwam niets terecht. Reggie Jackson verbaast het niets. "We hebben dit keer op keer gezien. Talloze beloftes die gemaakt zijn door gekozen vertegenwoordigers. Maar dan twee, drie jaar later. Wat gebeurt er? Niets. Het is duidelijk dat het ze niets kan schelen. Als dat wel zo was, dan zag je niet wat we nu zien."
Correspondent Arjen van der Horst bezocht Milwaukee:
Milwaukee is een belangrijk strijdtoneel in de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Het is met 590.000 inwoners veruit de grootste stad van Wisconsin en 40 procent van de inwoners in Milwaukee is Afro-Amerikaans. De staat was jarenlang een Democratisch bolwerk. In 2016 was Hillary Clinton er zo van overtuigd dat ze Wisconsin zou winnen dat ze niet eens de moeite nam campagne te voeren in de staat. Tot ieders verrassing won Trump met een verschil van 22.748 stemmen. Wisconsin bezegelde zijn overwinning in de strijd om het Witte Huis.
Die fout willen de Democraten niet opnieuw maken. Het was de reden dat Kamala Harris deze week haar eerste campagnebezoek als Democratische vice-presidentskandidaat bracht aan Milwaukee. Ze wilde nadrukkelijk een gebaar maken naar de zwarte gemeenschap en ervoor zorgen dat ze dit keer massaal naar de stembus gaan.
Naakt eigenbelang
Republikeinse bestuurders in Wisconsin hadden de voorgaande tien jaar allerlei wetten aangenomen die het moeilijker maakten voor zwarte kiezers om hun stem uit te brengen. Maar het was niet de enige reden dat in 2016 de opkomst onder Afro-Amerikanen bijna 20 procent lager was dan in 2012. Zwarte kiezers waren beduidend minder enthousiast over Hillary Clinton dan over Barack Obama en bleven simpelweg thuis.
Het is een van de redenen waarom de Democratische partij de Black Lives Matter-beweging met enthousiasme omarmd heeft. Het weerspiegelt een partij die steeds diverser wordt, maar is ook een teken van naakt eigenbelang: de Democraten hebben de zwarte stem nodig om in november te winnen. De activisten van Black Lives Matter in Wisconsin snappen dat maar al te goed en hebben dan ook weinig vertrouwen in de Democraten. Het is een gebaar dat ze wel vaker hebben gezien.
Neem Chris Washington. Sinds de dood van George Floyd in Minneapolis demonstreert de 20-jarige student dagelijks op de straten van Milwaukee tegen het systematische racisme in zijn land. Hij hekelt de aanpak van het Democratische bestuur tijdens de coronacrisis, die de zwarte bevolking bovengemiddeld hard heeft geraakt. "Het waren niet onze politici die water aan ons gaven op straat. Het waren niet onze politici die voedsel uitdeelden. Het waren niet de politici die daklozen onderdak boden."
Washington zal nooit op een Republikein kunnen stemmen, maar hij heeft bijna even grote moeite om Democratisch te stemmen. "Ik heb genoeg van de mentaliteit van die zogenaamde witte verlossers. Ze gaan ervan uit dat zwarte kiezers hoe dan ook op hen stemmen, terwijl ze helemaal niets doen voor mijn gemeenschap. Het is goed dat ze nu op eieren lopen. Zo zou het moeten zijn. Ze kunnen er niet van uitgaan dat we Democratische politici voor honderd procent vertrouwen."
