Proef met zeegras in de Waddenzee verloopt onverwacht succesvol

Een proef met het aanplanten van zeegras in de Waddenzee verloopt onverwacht succesvol. Wetenschappers spreken van een doorbraak, omdat de planten zich spontaan verspreiden tot (ver) buiten het proefvlak bij Griend, tussen Harlingen en Vlieland en Terschelling.

"Het veld breidt zich nu uit. Ook buiten onze proefplotjes", zegt Laura Govers van de Rijksuniversiteit Groningen bij Omrop Fryslân. "Dat is een fantastische ontwikkeling. We willen nu kijken of het zichzelf nu ook in stand kan houden zonder dat we extra inzaaien."

Wetenschappers proberen al jaren om het zeegras terug te krijgen in de Waddenzee. De plant was vroeger alom aanwezig, maar verdween door plantenziektes na de aanleg van de Afsluitdijk. In het Duitse en Deense Waddengebied groeit de plant nog wel.

Inspuiten met een kit-pistool

Een aantal jaren geleden begonnen Nederlandse wetenschappers zaad uit Duitsland te halen om te experimenteren bij Griend, het onbewoonde eiland waar de veerboot naar Terschelling en Vlieland met een wijde boog omheen vaart. Eerder werd al enig succes geboekt met het inspuiten van het zaad in de bodem met een soort kit-pistool. Ook de bewerking van zaad met kopersulfaat leek positief uit te pakken.

Maar het afgelopen jaar gaat het ineens echt snel. In het voorjaar bleek de plant zich spontaan te hebben uitgezaaid tot een gebied van 100 hectare. nu is het ruim 170 hectare groot. Er groeien nu zo'n 100 duizend planten bij Griend en daarmee is het veruit het grootste zeegrasveld in het Nederlandse deel van de Waddenzee.

Garnaaltjes blijven hangen

Een echte verklaring voor het succes hebben de wetenschappers nog niet. Maar Govers wil nu vooral doorpakken. "Het zeegras kan de biodiversiteit vergroten. Wat we zien is dat er heel veel alikruikjes in zitten. Dat zijn kleine slakjes, die grazen op kleine algen op het zeegrasblad. Er zwemmen ook al vlokreeftjes tussen de bladeren omdat die bladeren water vasthouden op een anders droge Wadplaat. En garnaaltjes; die blijven hangen in de poeltjes waar zeegras staat", aldus de onderzoekster.

Zeegras kan ook voorkomen dat er zand van Griend afslaat. De planten dempen de golven en losgeslagen zeegras kan het eiland beschermen tegen stormen. "En last but not least dienen zeegrasvelden als opslagplaats voor CO2", meldde het radioprogramma Vroege Vogels een jaar geleden. "Daarmee spelen ze een belangrijke rol in de strijd tegen klimaatverandering.:"

Het project loopt nog een jaar. In die tijd willen de onderzoekers de 'plotjes' die ingezaaid worden groter maken. "Wat we ook graag willen hier, is klein zeegras. Groot zeegras, wat we nu hebben, is eenjarig. Dus dat verdwijnt elke winter ook weer. Het houdt heel veel slib vast, maar in de winter laat het dat weer los omdat de planten afsterven. Als je veel klein zeegras hebt, kunnen de Wadplaten ook meer slib invangen en zijn ze beter bestand tegen zeespiegelstijging. Dat is een langetermijneffect", aldus Govers.