Hoe een wereldreis van De Korte 35 jaar later goud opleverde voor Huizinga

Bij de namen van Anton Geesink en Wim Ruska past ook die van Mark Huizinga. Zij zijn de drie olympische judokampioenen uit Nederland.

Hoewel Huizinga het goud pakte in Sydney in het jaar 2000, begon de opmaat naar die titel al in de jaren zestig in Japan. En wel bij zijn leraar Chris de Korte.

Bekijk hieronder een aflevering van Andere Tijden Sport: hoe een reis van De Korte met de Transsiberië Express uiteindelijk twaalf olympische medailles opleverde.

Hij was nog maar net uit dienst, amper 21 jaar, maar hij kende zijn roeping al: judoleraar. Maar om daar goed in te worden, moest Chris de Korte in de jaren zestig over de landsgrenzen heen kijken. Japan was de plek waar hij moest zijn. En dus stapte hij op de trein.

Op de Transsiberië Express, welteverstaan, de langste spoorlijn ter wereld. In Rotterdam begon zijn reis en pas na een kleine tienduizend kilometer bereikte de trein zijn eindbestemming: Nachodka aan de Stille Oceaan.

De Korte had een kaartje voor de derde klasse. "Ik kwam op houten banken terecht, met allerlei figuren. De toiletten waren na een paar dagen al niet meer fris. Eten? Mijn moeder had kippen gebraden, maar die waren na een week al op. Ik heb alleen maar enorme rijen dennenbomen langs zien flitsen. Het was allemaal geen luxe."

Eenmaal uitgestapt was De Korte nog niet bij zijn eindbestemming. Hij moest drie dagen met de boot naar Yokohama door barre omstandigheden. "Iedereen was zeeziek, ik per ongeluk niet. Maar het was een klotereis, om het zo maar te zeggen."

'Na de tweede sake wist ik het niet meer'

Vanuit Yokohama reist hij weer per trein verder. Na negen uur op de grond te hebben gezeten, komt hij eindelijk in Kyoto aan. Maar toen begon zijn avontuur pas.

"Mijn leraar stond me op te wachten. Er werd me iets gevraagd, of ik gelijk wilde trainen dacht ik, dus ik zei maar ja. Nou, in Nederland duurt een judotraining anderhalf uur. Ik kwam in die dojo en ik dacht dus dat ik om elf uur wel klaar zou zijn. Maar het duurde tot half drie en toen pas kon ik douchen. Er was geen douche, het moest met een emmertje."

De Korte werd door zijn leraar daarna meegenomen naar een andere universiteit. Weer om te judoën. "Weer tweeënhalf uur. Toen ik klaar was, nam hij me mee naar de kroeg en daar kreeg ik een colaglas vol met hete sake. Die dronk ik op, want ik had dorst, en daarna kreeg ik er nog een. En daarna weet ik het niet meer."

Hij werd wakker op een kamertje met vier tatami's. "Er was een petroleumstelletje, meer niet. En daar heb ik een jaar geleefd."

In een jaar leerde De Korte alle mogelijke judovarianten. En ook de discipline van de Japanse judoschool. Hij nam het mee terug naar Nederland en de rest is geschiedenis. Twaalf olympische medailles, de helft van alle Nederlandse judomedailles totaal (24), sleepten zijn pupillen in de loop der jaren in de wacht.

"Wie Chris de Korte eigenlijk is?", herhaalt maker Kees Jongkind de vraag. "Nou, iemand met een hang naar Japanse roots. Iemand die de hele dag op blote voeten loopt, die een Japanse tuin heeft en wiens hele huis Oosters georiënteerd is."

"Maar Nederland kent De Korte eigenlijk niet zo goed", vervolgt Jongkind. "Hij is bijvoorbeeld de tegenpool van trainer Cor van der Geest. Waar Cor heel extravert is en veel kabaal maakt, is Chris stoïcijns en heel rustig. Een hele goede, kundige judoleraar. Hij kwam met technieken terug uit Japan waar niemand in Europa van had gehoord. En dat Huizinga de laatste dertien jaar van zijn carrière geen grondgevecht meer verloor, komt door zijn leerschool."

Hoewel Jongkind hem een parel noemt voor de Nederlandse judosport, waagt hij zich niet meteen aan superlatieven over de nu 82-jarige De Korte. "Hij heeft ongelooflijk bijgedragen aan de sport. Maar hij is niet de redder van het Nederlandse judo. Dat is hij niet geweest. Er hebben meer judoleraren bijgedragen aan het hoge niveau van judo in Nederland."

Twaalf medailles onder De Korte

"Voordat hij aan zijn carrière begon, had Nederland bijvoorbeeld met Anton Geesink en Wim Ruska al twee olympisch kampioenen. Maar dankzij De Korte heeft Nederland twaalf medailles gewonnen op de Olympische Spelen. Die kun je op zijn conto bijschrijven. Meer superlatieven heb je niet nodig."