Opgesloten in het verpleeghuis maar geen corona: 'Ze sterft aan eenzaamheid'
- RTV Oost
De zussen Rozendaal wijzen naar het appartement waar hun moeder zit - RTV Oost
Meneer Rozendaal kon zijn vrouw nog een keer zien via een hoogwerker
Hasselt is hard getroffen door het coronavirus maar het gevecht tegen de eenzaamheid is misschien nog wel zwaarder. Het stadje in Overijssel telt ruim 7000 inwoners en de angst om corona te krijgen heeft een enorme impact op de hechte gemeenschap. RTV Oost legde in een documentaire vast wat het virus en de maatregelen doen met de inwoners.
In de documentaire worden onder anderen de zussen Rozendaal gevolgd. Hun moeder is ernstig ziek en belandt begin maart na een ziekenhuisopname in verzorgingshuis De Hazelaar in Hasselt. "Mijn moeder lag daar op een logeerkamer, wachtend tot mijn vader kwam. Ze kregen daar een appartement toegewezen", vertelt dochter Hetty.
Het eigen appartement is bijna klaar wanneer premier Rutte een persconferentie geeft. De deuren van de verzorgingshuizen gaan op slot. Ook meneer Rozendaal mag niet meer naar zijn vrouw. "Mijn moeder had de toespraak nog gehoord op televisie en toen belde ze. Ze zei: nog 28 dagen kan ik niemand zien. Ze wist heel goed wat dat inhield. Vanaf dat moment is ze hard achteruit gegaan."
'Bizarre nachtmerrie'
Terwijl mevrouw Rozendaal in het verpleeghuis wordt verzorgd, zitten haar man en kinderen thuis. Ze kunnen niet bij haar zijn vanwege de coronamaatregelen, hun moeder zit afgesloten van de buitenwereld. "Ze heeft dan wel geen corona maar ze sterft aan eenzaamheid. Dat is de verschrikkelijke, bizarre nachtmerrie waar wij in zitten", zegt dochter Hetty.
"Mijn vader is zo verdrietig. Je weet dat je je ouders, als ze negentig jaar zijn, een keer moet gaan missen. Maar dat het op deze manier gaat, dat we niet bij haar kunnen zijn en haar de zorg kunnen geven die we haar al jaren hebben gegeven, dat is onverteerbaar."
De gezondheid van hun moeder gaat hard achteruit. In de laatste fase mag er af en toe een van haar kinderen bij haar komen. "Zeg maar dat we heel veel van haar houden. En dat we goed voor papa gaan zorgen", vertellen de zussen, die beneden voor het verzorgingshuis staan te bellen. Het is een van de laatste momenten die ze meemaken met hun moeder. Niet veel later komt ze te overlijden.
Ook het begeleiden van hun moeder gaat anders dan normaal. "Wij wilden graag met haar meelopen naar de deur, maar dat mocht niet. We mochten haar niet zelf wassen of aankleden, terwijl we haar dat wel hadden beloofd. En dan gaat ze gewoon weg in een bestelbus. Dat is bijna onverteerbaar."
Bekijk hier de documentaire:
