"De laatste jaren hebben we als conducteurs geprobeerd minder streng te zijn en meer contact te maken met de reiziger door hulpvaardig te zijn. Dat persoonlijke contact is in een keer weg nu, de servicegerichtheid is wel verdwenen.
Ik roep heel veel om. Allereerst verontschuldig ik me dat ik niet de service kan bieden die ik zou willen bieden. En ik zeg dat ik op elk perron buiten sta en dat als mensen vragen hebben, ze even moeten zwaaien. Dan probeer ik ze op gepaste afstand te helpen.
De dagen waarop ik werk, heb ik te maken met veel mensen. Ik heb nog niet meegemaakt dat het hutjemutje vol is, want er zijn nog steeds veel minder reizigers. Ook worden er wel wat langere treinen op trajecten ingezet zodat mensen afstand kunnen houden.
Ik probeer dat zo veel mogelijk te regisseren. Je hebt altijd wel spots die een soort lievelingsplekken zijn van mensen om in en uit te stappen. Dat heb je nu ook, maar ik probeer dat nog meer te spreiden.
Als ik mensen zie met een racefiets in racefietskleding of een groepje vriendinnen dat gezellig op pad is, dan denk ik natuurlijk ook: volgens mij is dit niet helemaal de bedoeling. Maar ik vind het lastig om daarover te oordelen.
Ik realiseer me dat niet iedereen kan thuiswerken. Sommige mensen hebben geen vitaal beroep, maar moeten toch iets draaiende houden. Ik oordeel daarom maar niet en ik ga geen mensen weigeren in de trein. Ik probeer wel constant te benadrukken dat mensen elkaar de ruimte moeten geven en dat is ook het enige wat ik kan doen.
Zelf probeer ik alle knopjes om processen te starten zo veel mogelijk met mijn sleutels aan te raken. Deuren open ik met mijn ellebogen en we krijgen genoeg ontsmettingsgel en handschoenen. Als het wat drukker is zit ik meteen bij de deur, op zo'n klapstoeltje.
Ik heb het nooit fijn gevonden om iemand te horen hoesten of niezen. Maar nu je weet hoe besmettelijk het virus is, kijk je bij ieder geluid en iedere aanraking om. Maar ik denk er ook maar niet te veel over na, anders zou ik het werk niet meer kunnen doen.
Sommige mensen vinden de basisdienstregeling, met minder treinen, niet prettig. Maar de meeste mensen steunen je wel, we krijgen veel complimenten. Zij zeggen dat ze het goed vinden dat je nog werkt.
Ik ga nog steeds met plezier naar mijn werk, ik richt mijn werk nu alleen anders in."