Met Van der Poel terug naar de Gold Race: 'Krijg er nog kippenvel van'
Met zijn hand op zijn helm kwam hij over de finish. Vol ongeloof schudde Mathieu van der Poel zijn hoofd, alvorens hij ter aarde stortte. De Amstel Gold Race van 2019 kende dankzij hem een nooit eerder vertoonde afloop.
Acht maanden later blikt de Sportman van het Jaar, de eerste Nederlandse winnaar van de Gold Race in achttien jaar tijd, terug op die wedstrijd.
'Zag het zelf ook niet aankomen'
"Wat ik daar deed bij de finish? Het was ongeloof dat het gelukt was. Ik zag het zelf ook niet aankomen. Tot drie- of vierhonderd meter van de finish denk ik dat niemand het nog verwachtte."
"Ineens kwam ik als eerste over de meet. Er kwam een beetje van alles samen, toen ik daar op de grond lag. Ik zat natuurlijk heel erg kapot. Maar het was vooral vreugde. De dingen die je hoort zijn vooral vreugdekreten."
'Het was een beetje wazig'
"Of ik het publiek heb horen juichen? Nee, dat niet. Ik had wel door dat er redelijk wat mensen om me heen stonden. Maar voor de rest is het vanaf dat moment een beetje wazig eigenlijk."
"Ik riep nog wat in het oortje naar de ploeg. Zij hadden tijdens de finale gezegd dat er hele slechte communicatie was, dat ze aan informatie niks konden vertellen. Ik wou ze laten weten dat het gelukt was. Maar ik weet eigenlijk niet of ze dat ooit gehoord hebben, ik denk het niet eigenlijk."
"Daarna heb ik het allemaal heel snel beleefd die dag. Totdat ik 's avonds met de ploeg in ons hotel op m'n gemak wat ben gaan eten. Toen drong het eigenlijk pas echt allemaal door. Ik heb ook later pas de enorme impact meegekregen die de wedstrijd heeft gehad. Nu zit ik er hier, acht maanden later, weer over te praten."
Kippenvel
"Ik heb ook gelezen dat mensen dit the best bikerace in the world hebben genoemd. Ik denk dat als ik tien jaar terug een wedstrijd op televisie had gekeken, die ook zo was verlopen als deze Amstel Gold Race, ik waarschijnlijk ook zo had gereageerd. Ik denk dat het voor alle wielerliefhebbers gewoon een heel spannende wedstrijd was, die alle kanten op kon. Ineens, in de laatste bocht, konden er nog vijftien renners winnen. Terwijl iedereen dacht dat de wedstrijd eigenlijk al gereden was."
"Het is ook een van de weinige koersen waarbij ik, als ik de beelden nog eens terugkijk, kippenvel heb. Dat heb ik bij zo goed als geen enkele andere wedstrijd. Bij het WK veldrijden heb ik dat niet."
"Ik wist in de finale niet wat de achterstand van onze groep was. Ik wist ook niet hoeveel renners er voor ons reden. Ik ben gewoon gaan rijden. Ik ken de streek natuurlijk ook wel redelijk goed. En na de Bemelerberg gingen we links een straat in en daar heeft onze groep echt fenomenaal rondgedraaid. Ik denk dat we daar de meeste tijd van allemaal hebben goedgemaakt."
'Als zij waren blijven rijden, win ik die koers niet'
"Ik heb Jakob Fuglsang en Julian Alaphilippe nooit zien rijden totdat we de laatste linkerbocht naar de finish uit kwamen. Kijk, als zij gewoon waren blijven rijden, dan win ik die koers nooit hè. Ik heb achteraf gelezen dat Alaphilippe zei dat hij de benen niet had. Dat hij tegen de krampen aan zat. Dat soort dingen moet allemaal meezitten. Je ziet op het beeld dat het maar een beetje peddelen is, wat ze doen. Er zit geen vaart in. Onze snelheid lag stukken hoger."
"En iemand opvangen die van achteruit komt, na zo'n wedstrijd, dat is gewoon heel moeilijk. Ik heb nog een paar keer gevraagd of iemand nog een beurt op kop wilde doen, maar dat gebeurde niet. Toen ben ik maar gewoon gaan sprinten van heel ver. Het scheelt heel veel dat die laatste rechte lijn heel lang is en bovendien 'wind-af'. Dat was een van mijn gelukjes in die wedstrijd. Want als je het gat dicht moet rijden 'wind-op', dan ga je het nooit meer halen."
'In 2020 proberen het te evenaren'
"Het is een redelijk uitzonderlijk seizoen geweest. Ik heb laatst de uitslagen van mijn wegseizoen teruggekeken en als je dat ziet... Dat zal moeilijk te evenaren zijn volgend jaar. Maar dat is bij mij altijd wel zo'n beetje geweest. Dit crossseizoen zou het ook al heel moeilijk worden om vorig seizoen te evenaren, maar je probeert het toch. En dat ga ik op de weg ook proberen te doen komend jaar."
"Ik denk niet dat de druk enorm wordt. Voor de Amstel was er ook maar een topfavoriet en dat was ik. Maar ik had niet echt last van druk. En dat zal ook niet komen denk ik."
Opa Poulidor
"Ik ben heel blij dat mijn opa dit nog heeft meegemaakt. Omdat hij ook altijd heeft gezegd dat ik op de weg ook zeker mijn stempel kan drukken. Ik heb het er nog met hem over gehad dit jaar. Maar het is ergens wel jammer... de Tour zal nooit met hem erbij zijn."
