Veldrijdster Alvarado werd eerst vreemd aangekeken, maar liet benen spreken

• Sjors Beukeboom

  redacteur Sport

Het is deze zondagmorgen nog rustig in het busje van de wielerfamilie Alvarado. Vader Rafael zit achter het stuur, moeder Ramona op de bijrijdersstoel en de kinderen Salvador en Ceylin del Carmen Alvarado zitten met koptelefoons op achterin. Doel van de reis: de wereldbekerwedstrijd veldrijden in Koksijde.

Discussiëren over de cross doen ze ter plekke pas en dus staat in de auto de radio zachtjes aan. Ceylin en Salvador hebben op de achterbank hun eigen muziek op de oren. "We hebben allemaal onze eigen muzieksmaak", verklaart Ceylin.

Familiesport

Zo vroeg op de zondag is het nog rustig op de Nederlandse wegen. Broerlief Salvador start 's ochtends al en dus moest de rest van de familie eerder op de ochtend heel vroeg uit de veren. Ceylin komt pas 's middags in actie en dan moet Salvador weer wachten.

Vader Rafael staat voor beiden als mechanieker in de materiaalpost. Ramona is zoals gebruikelijk soigneur, verzorgster en grootste supporter. Veldrijden is een echte familiesport bij de Alvarado's.

Alleen de jongste telg uit de familie Alvarado is niet meegekomen naar Koksijde. Zij moet huiswerk maken en houdt helemaal niet van de modder.

"Ze heeft wel een korte periode veldrijden geprobeerd, maar dat was geen succes. Ik kan mij voorstellen dat het weleens moeilijk is voor haar wanneer wij wel elk weekend de crossen langsgaan", zegt Ceylin, renster van Corendon-Circus, de ploeg waarvoor Mathieu van der Poel al zoveel successen boekte in de modder.

Al jaren reist de familie Alvarado met een bestelbusje en een handvol cyclocrossfietsen achterin van hot naar her voor de cross. Vorig jaar brak Ceylin echt door, met onder meer een aantal podiumplaatsen in de Superprestige. Dit jaar prolongeerde ze haar Europese titel bij de beloften en won ze al de Superprestigewedstrijden van Gieten en Ruddervoorde.

Opvallende verschijning

Inmiddels kent iedereen uit de cyclocrosswereld de familie Alvarado wel, maar toen ze pas net kwam kijken, werd Ceylin, met roots in de Dominicaanse Republiek, wel eens vreemd aangekeken.

"In het begin was het wel eens hard en bikkelen", zegt Ceylin del Carmen Alvarado. "We stapten als Spaanssprekenden in een familiaire, sfeervolle, blanke sport. Daar keken mensen van op en dat was in het begin ongemakkelijk."

Toen ze ook nog eens talent bleek te hebben en zich kon mengen in de strijd om de overwinning, rolde haar naam nog regelmatiger over de tongen van de fanaten in het veldrijden. Langzaam maar zeker leerde de crosswereld Alvarado kennen en Alvarado de crosswereld. Ze dwong respect af met haar brede glimlach, maar vooral door haar benen te laten spreken.

Speciale truitjes

Haar benen laten spreken, dat wil ze vanmiddag weer doen. "Winnen in Koksijde zou natuurlijk leuk zijn", zegt ze. "Maar het belangrijkste is dat ik later dit jaar mijn eerste wereldtitel pak. Ik wil meer speciale truitjes in mijn collectie."

Net zoals bij de EK van begin november, zal ze bij de wereldkampioenschappen in het Zwitserse Dübendorf, volgend jaar februari, starten bij de beloften. "Ik wil dit jaar nog kunnen profiteren van mijn leeftijd", aldus de 21-jarige.

Combineren

Haar ambities gaan echter verder dan titels in de cyclocross. Net zoals haar teamgenoot Van der Poel, combineert ze het rijden in de modder met koersen op de weg. Ook stapt ze soms op de mountainbike.

En net als Van der Poel koestert ze een olympische droom. "Tokio 2020 komt alleen nog wel te vroeg", meent Alvarado.

De veldrijdster zit inmiddels al bijna een uur in de auto als ze de Belgische grens ter hoogte van Hazeldonk nadert en heeft dan nog ruim twee uur te gaan. Vader Rafael zegt: "Ik kijk al een tijdje naar huizen dichter bij België, zodat de reistijden korter worden."

Alvarado kijkt uit het raam en filosofeert misschien toch al even over de koers. De race-ervaringen van haar broertje zal ze meenemen in de voorbereiding op haar eigen wedstrijd. Vorig jaar werd ze vierde. Dit jaar wil ze meer.