Voor sprinter Martina (35) resteert op WK atletiek alleen de estafette

Churandy Martina moet er zelf een beetje bij lachen. "Misschien is het wel een leeftijddingetje", geeft hij grinnikend toe. "Maar er zijn ook jonge sprinters die geblesseerd raken en zelfs moeten stoppen. Ik kan, dankzij God, doorgaan."

Met zijn 35 jaar begint Martina eind deze maand in Doha aan zijn achtste WK. "Alleen twee jaar geleden in Londen was ik er niet bij. Ik had me wel geplaatst, maar moest me afmelden met een hamstringblessure", kijkt hij terug op zijn indrukwekkende loopbaan die op WK-niveau inmiddels zestien jaar duurt.

In Doha mist hij zijn favoriete onderdelen - de 100 en 200 meter -, maar vormt de routinier wel de drijvende kracht achter de estafetteploeg op de 4x100 meter.

"Met jongens als Chris Garia, Hensley Paulina, Taymir Burnet, jongens van Curaçao. Dat maakt het wel speciaal", zegt Martina, die volgend jaar in Tokio zijn vijfde Olympische Spelen als sprinter wil meemaken. "En met Joris van Gool hebben we er inmiddels een sprinter bij die ook heel goed aan het lopen is."

Dat het Martina dit seizoen niet is gelukt zich individueel te plaatsen voor de WK, is volgens de sprinter het gevolg van een hamstringblessure in de zomer. "Daardoor kon ik niet veel doen. Maar ik ben er toch bij", blijft hij zoals altijd positief.

De blessure komt overeen met die van 2017 voor de WK in Londen, maar dit keer had Martina het sneller in de gaten. "Ik voelde het op tijd en heb in die race niet meer gepusht. Daardoor is het niet zo erg geworden als in 2017. Jammer van die limieten, maar ik kan nu goed lopen. Dat is heel mooi."

Vierde tijd

Het moet dus in Doha voor Martina op de 4x100 meter gebeuren. De Nederlandse ploeg heeft in de aanloop indruk gemaakt. Het kwartet met Martina liep in juli in Londen voor het eerst onder de 38 seconden: 37,99 seconden. Daarmee bezet Oranje de vierde plaats op de ranglijst van 2019.

Martina is de afgelopen jaren vaak de tweede loper geweest in de viermansformatie. De laatste tijd is hij weer de slotloper, zoals hij dat vroeger ook bij de Antillen was. "Het maakt me niet uit op welke positie ik loop. Als ik in het team zit, zit ik goed. Ik moet gewoon hard lopen."

En dat is hij zestien jaar na zijn eerste WK in Parijs ook van plan te gaan doen. "Met een medaille eindigen zou perfect zijn."