Feest van familie Sneijder in Ondiep: Rodney verrast Wesley met eigen lied

• Thierry Boon

  redacteur Sport

"Barry, er is hier een jongen van de radio."

"Ah, ja! Helemaal goed, jochie. Loop lekker door. Je moet naar het balkonnetje toe."

Het is een warme, hartelijke begroeting op het Sportpark Wesley Sneijder in de Utrechtse wijk Ondiep. En niet door de minste. Nee, Barry is Barry Sneijder. Jawel, de vader van. Hij wijst nog naar het balkon en mengt zich daarna al snel weer tussen de mensen, die zich met een temperatuur van dertig graden massaal verkoelen met bier.

Aangekomen op het terras van de kantine blijkt dat de pers in groten getale aanwezig is. FOX Sports, RTL Boulevard, Veronica Inside, Shownieuws, De Telegraaf en ga zo maar door. En dat allemaal voor een voetbalwedstrijd tussen lokale club D.H.S.C. en oud-internationals. Maar dat heeft natuurlijk alles te maken met een 'debutant' in Oranje: Wesley Sneijder.

Kort nadat hij tussen neus en lippen had vermeld te zijn gestopt als voetballer, speelt hij een wedstrijd op het complex van zijn geliefde club. Omdat medespeler Dirk Kuijt is verdwaald door de straten van Utrecht, begint het duel wat later. Maar ach, het maakt de vijfhonderd man langs de kant niet veel uit. Vanavond is een feestje in het teken van de familie Sneijder.

Want naast Wesley komt ook jongere broertje Rodney (ex-FC Utrecht) in actie. Hij speelt op het middenveld van D.H.S.C. en krijgt aanwijzingen van de oudste van de broers Sneijder: Jeffrey, die assistent-trainer is van de volksclub. Langs de kant glimmen vader en moeder van trots.

Maatje meer

Tussen mannen als Richard Witschge, John Heitinga en coach Sjaak Swart komt Wesley, met om zijn arm de rood-wit-blauwe aanvoerdersband, het veld op. Het is meteen duidelijk dat hij niet meer fit is, de recordinternational zal niet meer passen in de oranje shirts die hij droeg tijdens zijn zo succesvolle interlandcarrière.

Maar voetballen verleer je niet, ook dat wordt snel duidelijk. Sneijder maakt niet veel meters, maar als hij de bal heeft, doet hij er wat goeds mee. Steekpassjes, openingen met buitenkantvoet, een-tweetjes; het gaat hem soepel af. "De beentjes voelen ook nog vrij soepel. Ik had nog wel even door gekund, hoor", zou Sneijder na afloop zeggen.

De kleine middenvelder neemt in de met grote cijfers verschil gewonnen wedstrijd vier doelpunten voor zijn rekening. Hij krult onder meer een vrije trap binnen.

De goals vallen volgens plan van Jeffrey Sneijder, de assistent-trainer van de tegenstander. "Ik heb tegen die jongens gezegd dat ze Wesley even moeten ontzien en hem lekker moeten laten scoren. Dat geeft die jongen een goed gevoel", grapt de oudste broer van de familie.

Om vervolgens serieus door te praten: "Wesley is natuurlijk niet fit. Hij heeft acht maanden niets gedaan en is wat kilootjes aangekomen. Hij loopt amper, maar scoort er wel vier en levert drie assists. Dat zegt wel dat hij nog steeds geweldig kan voetballen natuurlijk."

Rodney baalt van stoppen Wesley

En juist daarom baalt Rodney, die op het middenveld een aantal keer een duel uitvecht met Wesley, dat zijn broer gestopt is met voetballen. "Zonde gewoon", stelt de 28-jarige Rodney. "De kwaliteit spat er nog vanaf. Ik had hem wel een jaartje of twee nog in de eredivisie willen zien en had gehoopt dat hij had afgesloten bij FC Utrecht, want dit is toch ons stadsjie, om het zo maar effe te zeggen."

De wedstrijd is voorbij en de Nederlandstalige muziek knalt over het complex heen. Terwijl iedereen geniet van een broodje hamburger of een pilsje, loopt vader Barry Sneijder richting de kleedkamer, waar zijn zoons zich aan het omkleden zijn. "Maar effies kort, hoor. Want ik houd niet van interviews", zegt hij voordat hij uitgebreid de tijd neemt voor een gesprekje.

"Hier hebben we wel met zijn allen naar uitgekeken. Een geweldige dag", vertelt Barry met een trotse lach op zijn gezicht. "Of ik het ook jammer vind dat Wesley gestopt is? Kijk, er is een tijd van komen en gaan. En als je 35 bent en je kunt jezelf niet meer voor honderd procent geven, dan moet je stoppen. Het is mooi geweest."

"Wesley heeft genoeg gewonnen en we hebben fantastische jaren beleefd in Madrid, Milaan en Istanbul. Met name Istanbul vond ik zelf heel erg mooi vanwege de beleving daar. Ik kan alleen maar zeggen: het is geweldig wat we allemaal hebben meegemaakt. En daar hoort vandaag bij."

Een eigen lied voor Wesley

En zo komt er een eind aan het feestje van de familie Sneijder. Althans, voor buitenstaanders. In de kantine klinkt de muziek steeds luider. Rodney heeft als verrassing een volkszanger gevraagd om een speciaal lied te maken over de carrière van zijn broer Wesley. "Dit is een volkswijkie weetjewel, dus die muziek hoort erbij. Frank van Etten heeft echt een geweldig nummer gemaakt, kippenvel!"

De hoofdpersoon zelf weet nog van niets. "Laten we hopen dat we vanavond nog lang kunnen genieten. Het was een Sneijder-feestje, maar ook meteen voor de hele wijk Ondiep. En nu ga ik de kantine in..."