Weggepest transgenderkoppel: 'Ze zagen ons als speeltje'

Het begon met een paar "onschuldige dingetjes", vertelt Kristiana Moretti uit Heerlen. "We werden bijvoorbeeld uitgescholden voor kankermanwijf. Maar later blokkeerden jongens ook de toegang tot onze woning of ze dreigden ons in de fik te steken." En toen Kristiana de groep jongens uit de buurt na een paar maanden vroeg om niet zo kinderachtig te doen, kwam het tot geweld. "Ik kreeg een paar trappen en klappen."

Deze week werd bekend dat Kristiana en haar vriendin Arianne Brink na stelselmatige pesterijen en bedreigingen gaan verhuizen. Het stel is transgender en werd om die reden maandenlang lastiggevallen.

"We waren eigenlijk een soort speeltje", zegt Arianne. "Omdat we zowel lesbisch als transgender zijn." Uiteindelijk gebruikten de jongens, allemaal tussen 15 en 20 jaar oud, drie keer geweld tegen het stel.

Kristiana en Arianne omschrijven de jongens als "ontspoorde hangjongeren van wie de opvoeding is mislukt":

De twee vrouwen zien hun verhuizing als een nieuw begin. Vooral Arianne heeft het zwaar gehad. "In het begin wilde ik de situatie nog wel aanpakken, bijvoorbeeld door met de politie samen te werken. Maar het duurde zo lang, dat mijn gezondheid compleet achteruitging."

Twee maanden geleden was ze zelfs suïcidaal. "Ik heb medicijnen gekregen om die gevoelens stabiel te houden. Maar hulpverleners zeiden ook dat ik gewoon uit deze situatie moest komen. En dat doe ik nu. Eindelijk kan ik weer verder met mijn leven."

De Heerlense burgemeester Roemer hielp het koppel bij het vinden van een andere woning. "We hebben er fors op ingezet om het treitergedrag aan te pakken. Er zijn mensen opgepakt, we hebben gebiedsverboden opgelegd, er zijn ouders op het gemeentehuis geweest, we hebben straatcoaches ingezet. Ik heb geen enkele maatregel geschuwd. Desondanks willen de twee toch graag verhuizen. Ook daar help ik dan bij."

Volgens Roemer was het pestgedrag de laatste tijd wel al veel minder geworden. "We hebben veel minder meldingen gekregen. Maar ik kan me goed voorstellen dat zij denken: hier is toch te veel gebeurd, we willen ergens anders rustiger kunnen leven."

Kristiana en Arianne zijn blij met de hulp van politie en gemeente. "Ze hebben constant met ons om de tafel gezeten. Maar er moet met maatschappelijk werk wel eerder kunnen worden ingegrepen. Je ziet instanties nu met de handen in het haar zitten: hoe kunnen we dit aan?"