Engelse cricketers doen eindelijk weer echt mee, maar bijna niemand ziet het

• Jeroen Bal

Ons land was de afgelopen maand in de ban van het WK voetbal voor vrouwen. De 17 miljoen bondscoaches die dit land rijk is, hadden allen een mening over de teen van Lieke, of over wie er moest spelen: Shanice of Lineth.

Tegelijkertijd is er aan de andere kant van de Noordzee nog een enorm sportspektakel gaande: het WK cricket, langs de lat van tv-gelden en mondiale media-aandacht een van de grootste evenementen van de wereld.

En dus stonden de Engelse kranten, de nieuwssites en de sociale media bol van... het brilletje van Ellen White en de gemiste strafschop van Steph Houghton. Ook het WK voetbal dus.

Niet warm

De uitvinders van het cricket staan voor het eerst sinds 1992 in de halve finales van het WK - donderdag tegen aartsrivaal Australië - en nog loopt het land er niet echt warm voor. De reden volgens enkele analytici? De wedstrijden zitten verstopt op betaalzender Sky Sports.

De kijkcijfers geven die stelling gelijk. Liefst 11,7 miljoen Engelsen stemden af op de BBC om de voetbalsters in de halve finales te zien verliezen van de Verenigde Staten. De groepswedstrijden van de cricketers steken daar schril bij af: gemiddeld zo'n 450.000 kijkers.

In 2005, toen het Engelse team de harten van alle landgenoten veroverde door in een legendarische serie wedstrijden eindelijk eens af te rekenen met Australië, haalden de uitzendingen ook miljoenen kijkers. Direct daarna verdween het cricket achter de decoder.

Het legde de sport geen windeieren. Dankzij de tv-rechten - en de opkomst van India als sportieve en financiële grootmacht - klotst het geld bij de Engelse en internationale cricketbond inmiddels welig tegen de plinten. De sporters profiteerden volop mee. Net als voetballers kunnen topcricketers tegenwoordig hun pensioen en dat van hun kinderen in een paar jaar veiligstellen.

Aan hen ligt het ook niet. Na het desastreus verlopen WK in 2015, waarin Engeland een saaie, berekenende en hopeloos achterhaalde tactiek hanteerde, ging het roer om. De computergestuurde wedstrijdbenadering ging het raam uit en aan de hand van captain Eoin Morgan werd een frisse, frivole en buitengewoon aantrekkelijke speelstijl geadopteerd. Falen mag, het publiek vermaken is een vereiste.

Vertier

Ook op dit WK zorgt Engeland voor genoeg vertier. Met het bat in de hand slaan toppers als Jason Roy, Jonny Bairstow en Ben Stokes de ene na de andere bal het stadion uit. De bowlers Jofra Archer en Mark Wood boezemen ontzag en zelfs angst in door de tegenstander met een snelheid van 150 kilometer per uur onder vuur te nemen.

Het gaat nog weleens mis: in de groepsfase werd onverwacht verloren van Pakistan en Sri Lanka. Maar dankzij knappe zeges op India en Nieuw-Zeeland, twee andere halvefinalisten, schaarde Engeland - dat nog nooit een WK won - zich alsnog onder de laatste vier.

De stadions zaten vol tijdens de wedstrijden, maar de kijkcijfers bleven achter. De gemiddelde leeftijd van de mensen die wel keken, was ook nog eens zorgwekkend hoog. In een tijd waarin het cricket vanwege bezuinigingen ook nauwelijks meer op scholen wordt beoefend, dreigt de meest Engelse van alle Engelse sporten het contact met de jeugd verliezen.

Het idyllische beeld van cricketende jochies in het park bestaat vrijwel alleen nog maar in het hoofd van melancholische vaders, mijmerend over hun eigen jeugd. Meerdere cricketjournalisten, wellicht zelf vervuld van melancholie, luidden de noodklok. En ook enkele spelers gaven voorzichtig te kennen dat het wel leuk zou zijn als iedereen kon genieten van de wedstrijden.

Die gebeden werden wonderlijk snel verhoord, zij het deels. Sky Sports heeft toegezegd dat als Engeland de finale haalt, de wedstrijd voor iedereen te zien zal zijn. "Zo kan heel het land deel uitmaken van een sportief en zeldzaam hoogtepunt", jubelde het persbericht.

Een zwaluw maakt echter nog geen cricketzomer. Met het uitzenden van de finale is de 'King of Sports' in Engeland niet in een klap gered. Een beleidsverandering lijkt nodig om de interesse van de jeugd te herwinnen.

De eerste tekenen daartoe zijn zichtbaar. Vanaf volgend jaar is er op de BBC zowaar weer cricket te zien. Beelden van een nationale competitie weliswaar, maar het is een begin.

Een boeiende WK-finale, voor het oog van de hele natie, zou al een flinke eerste stap kunnen betekenen. Kleinigheidje: er moet donderdag natuurlijk wel nog even in de halve finales van Australië gewonnen worden. Anders blijft het beeld op zwart.