Soraya en Anissa willen een nieuw hoofdstuk voor Algerije

• Sheily Belhaj en Heleen D'Haens

  redactie Buitenland

Als Soraya (26) en Anissa (28) de vraag krijgen waar hun roots liggen, weten mensen vaak niet eens waar Algerije ligt. "Als ik vertel dat het het grootste land is van Afrika, zijn mensen superverbaasd," zegt Soraya. Anissa knikt: "En ze weten ook niet hoe mooi het is." Aan die geslotenheid moet een einde komen, vinden de twee vrouwen.

Anissa: "Algerije moet een nieuw hoofdstuk beginnen." Daarom staan de vrouwen morgen met vlaggen en spandoeken op de Dam. Om solidariteit te betuigen aan hun familie en de rest van de Algerijnen die ook vandaag weer massaal aan het demonstreren zijn tegen de herverkiezing van de huidige president, de 82-jarige Bouteflika. Soraya: "De president is ziek, oud en gewoon niet meer in staat om het land te regeren."

Voor de laatste voorbereidingen hebben Soraya en Anissa afgesproken in het Algerijnse restaurant Rainrai, waar ze gisteren terecht kwamen tijdens het flyeren voor hun demonstratie:

Anissa heeft een tas vol met spullen mee: posters, flyers, borden en een Noord-Afrikaanse sluier, de El Hayek. "Deze is van mijn overleden oma geweest", vertelt ze. "Ik ga hem morgen dragen tijdens het protest, want de sluier heeft een grote betekenis voor Algerijnse vrouwen. Zij droegen ze ook tijdens de onafhankelijkheidsstrijd tegen Frankrijk. Door hun gezicht ermee te bedekken, kon niemand zien welke vrouw het was." Haar oma deed mee aan de strijd die Algerije in 1962 onafhankelijkheid bezorgde. "Mijn familie heeft daarvoor gestreden en daarom ga ik morgen ook zo gekleed. Als eerbetoon aan mijn oma."

Tijdens het protest in Algerije lag de focus vandaag, vanwege internationale vrouwendag, ook op de vrouwelijke demonstranten:

De eigenaar van het restaurant komt thee aanbieden. Ook hij staat achter de vrouwen. "Toen ik in de jaren '90 op de boot naar Europa kwam, zat die boot vol met artsen en andere hoogopgeleide Algerijnen. Dat was een verloren generatie. We zijn nu ruim twintig jaar verder en er is niks veranderd. Moet er nog een generatie verloren gaan?"

Anissa vindt dat er nu iets moet veranderen. "De Algerijnen zijn zo lang stil geweest. En dat is ook niet gek, het vergt moed op in te gaan tegen een president als Bouteflika. Maar nu is het genoeg geweest", zegt ze strijdlustig. "Nu is het tijd voor revolutie."

De twee vrouwen vinden dat Bouteflika ook veel positieve dingen heeft gedaan voor het land, maar vinden het nu tijd dat hij het stokje doorgeeft en de kans biedt aan jonge Algerijnen.

Die jonge Algerijnen kennen ze zelf goed. Soraya bezoekt zo'n twee keer per jaar haar familie in Oran en Anissa is zelfs vijf keer per jaar bij haar familie in Algiers te vinden. "Ik vind het eigenlijk gewoon zielig", zegt Soraya. "Als ik naar mijn familie kijk: sommige mensen daarvan zijn arm, hebben het moeilijk. Ze hebben gewoon geen vrijheid."

"En daardoor geen toekomst", vult Anissa aan. "Ik heb zelf familieleden met masters. Het zijn ingenieurs die niet aan het werk komen. Dus ja, dan wil je weg. Naar Europa, naar Frankrijk."

Toekomst in toerisme

Precies dat is een van de grootste uitdagingen voor Algerije. 70 procent van de mensen is jonger dan 30. En daarvan is een kwart werkloos. Bovendien is Algerije altijd een welvarend land geweest, maar sinds 2014 kampt het land met de dalende olieprijzen. Dat is een groot probleem voor een economie die afhankelijk is van brandstoffen. Meer dan 97 procent van de inkomsten komen uit de olie- en de gasexport.

Maar Soraya ziet kansen. Bijvoorbeeld door ontwikkeling van toerisme in het land. "Buurlanden Tunesië en Marokko zijn bekend als vakantielanden. Algerije heeft ook heel veel te bieden, maar dan moet het land wel opener worden naar de rest van de wereld."

Om Algerije opener te maken is dus die frisse wind nodig in de politiek, waarvoor de vrouwen zo weer gaan flyeren. "We krijgen enthousiaste reacties", zegt Soraya. "We willen heel graag bijdragen, als is het maar een heel klein steentje. De Algerijns-Nederlandse acteur Hakim Traïdia van Sesamstraat steunt inmiddels ook het protest. En Marokkaanse Nederlanders zeggen dat ze achter ons staan." Maar ook andere Nederlanders zijn welkom.

"Bovendien", benadrukt Anissa, "Als het om Nederland was gegaan, hadden we ook op de Dam gestaan. Want Nederland en Algerije zijn allebei mijn land."

De verbondenheid die de vrouwen voelen met de Algerijnen is wel een mooie bijkomstigheid van de toch tragische situatie, vindt Soraya: "Niet alleen in Algerije en Amsterdam wordt gedemonstreerd, ook in Frankrijk en in Canada gaan mensen de straat op."

Anissa sluit zich daarbij aan. "Het protest is begonnen voor het huis van mijn familie in Algiers. Ze zijn heel trots op mij dat ik hun verhaal hier in Nederland vertel."