Holleeder over zijn levensloop: 'Ik had geen andere keuze'
Op de vijftigste zittingsdag in het Holleederproces worden de persoonlijke omstandigheden van de verdachte besproken. Een vast onderdeel van iedere strafzaak. In de zaak tegen de bekendste crimineel van Nederland wordt het een openhartig gesprek tussen de rechtbankvoorzitter en verdachte Holleeder.
"In ieder mens zit vanaf het begin een wolf en een lam", zo begint rechter Frank Wieland. Hij probeert erachter te komen hoe dat bij Holleeder is gegaan. Die maakt zich er met een grap vanaf. "Dan ben ik de goudvis, die zit vast in een kom."
Als de rechter doorvraagt over waar het fout is gegaan wijst Holleeder, zoals hij vaker deed, op zijn afkomst. Geboren in volkswijk De Jordaan, op straat opgegroeid. "Als ik de mogelijkheid had gehad om iets op te bouwen met kapitaal van mijn ouders, dan had ik hier niet gezeten. Ja, ik heb de verkeerde weg genomen. Natuurlijk had ik het anders willen doen, maar ik heb die keuze niet gehad."
Holleeder grijpt iedere gelegenheid aan om af te geven op zijn familie. "Ze klagen dat ze zo geleden hebben onder de Heinekenontvoering, maar daarna hebben ze geen armoe meer gekend. Mijn moeder heeft alles gekregen wat ze wilde. Ze hebben er ook van meegeprofiteerd."
In slaap gevallen bij Judas
Belangrijkste mikpunt is zus Astrid. "Ze doet alsof ze zo geweldig is, maar ze is een pathologische leugenaar." Het beeld dat ze van zichzelf schetst klopt niet, zegt hij. Hij heeft gisteravond in zijn cel naar de tv-serie Judas over haar gekeken en is halverwege in slaap gevallen, zo saai vond hij het.
Astrid zette Willem neer als een psychopaat, een man met twee gezichten. "Dat ben ik zeker niet", zegt hij. Ja, als hij chagrijnig is kan hij zich voorstellen dat mensen bang worden. "Meestal ben ik aardig, maar soms kan ik uit mijn slof schieten en dan zeg ik dingen die ik niet meen. Dat is na een half uur voorbij."
Holleeder is eerder veroordeeld omdat hij mensen in elkaar had geslagen. "Ja, ik geef weleens een klap", zegt hij. "Maar ik ben niet zoals mijn vader. Bij mij is er dan ook echt iets aan de hand." Holleeder zegt van zichzelf dat hij niet tegen onrecht kan.
Ik ben wel Willem Holleeder natuurlijk.
Het is een aaneenschakeling van Holleederiaanse uitspraken. Hij vertelt over zijn leven. Veel geld, hij kon alles doen. Maar wat het soms saai maakte is dat hij een ochtendmens is "terwijl de meeste boeven niet voor twee uur 's middags uit hun bed komen". Er waren altijd meerdere vriendinnen. Als ze het daar niet mee eens waren, hadden ze pech. "Het was alleen lastig met de feestdagen, want dan wilden ze allemaal dat ik bij ze was."
Tot slot vraagt rechtbankvoorzitter Wieland hoe Holleeder terugkijkt op de vijftig zittingsdagen. "Ik heb mijn best gedaan om het allemaal zo goed mogelijk uit te leggen", antwoordt Holleeder. "Het was best wel moeilijk. Ik ben wel Willem Holleeder natuurlijk. Dat weegt altijd mee."
Voorzitter Wieland verzekert hem dat de rechtbank onbevangen naar zijn zaak zal kijken. De behandeling van de zaak zit erop. Over vier weken beginnen de slotpleidooien van de officieren van justitie en van de advocaten. Daarna krijgt Holleeder nog één keer het woord. De uitspraak in zijn zaak staat voor begin juli gepland.
