Van Vleuten zoekt thuis op de bank naar een lichtpuntje

Dat Annemiek van Vleuten aan het einde van het wielerseizoen zou ontspannen, was al gepland, maar ze moet de komende weken meer op de bank zitten dan haar lief is. Ze brak afgelopen weekend bij de WK haar knie en moet lang herstellen.

"Als wielrenner kijk je altijd uit naar de vakantieperiode. Ik zou gaan hiken en duiken op de Filipijnen met een vriendin, samen met mijn moeder naar Sardinië en trainen in Colombia. Dat soort plannen kunnen de ijskast in."

De 35-jarige Van Vleuten moet het doen met de bank in haar woonkamer. "Hier moet ik nagenieten van het goede seizoen dat ik heb gehad", sipt ze. Haar rechterbeen zet ze gewoon op de grond, het linkerbeen ligt op de poef en moet minstens een maand gestrekt blijven.

'Het feestgevoel is weg'

Je zou het bijna vergeten, maar Van Vleuten nam wel een regenboogtrui mee uit Innsbruck. Ze prolongeerde de wereldtitel op de tijdrit, maar kan daar nauwelijks van genieten.

"Vorig jaar stond ik een leuk feestje te vieren om die trui, dat zou ik nu natuurlijk ook moeten doen. Ik baal er wel een beetje van dat ik het feestgevoel niet heb."

Na het goud in de tijdrit vormde de wegwedstrijd een "unieke kans" op een tweede wereldtitel. Die droom viel in duigen toen Van Vleuten op een kleine honderd kilometer van de finish onderuit ging. Ze stapte wel weer op, reed de wedstrijd uit en werd zelfs zevende.

Na afloop moest ze haar fiets al snel inruilen voor een rolstoel. In het ziekenhuis bleek ze de koers te hebben uitgereden met een gebroken knie. Maandag werd ze geopereerd.

"Er zat een stukje bot los, dat hebben ze weer vastgezet. Ook stond er iets niet recht op elkaar, dat hebben ze rechtgezet. Die operatie was dus wel echt nodig, het was niet om wat tijd te winnen."

De komende vier tot zes weken kan Van Vleuten weinig anders dan geduldig zijn en hopen dat het bot snel aan elkaar groeit. "Daarna mag ik weer een beetje denken aan het buigen van de knie. Überhaupt op de fiets zitten is wat verder. Over vier weken kan ik bij de fysio beginnen. Tot die tijd moet ik een lichtpuntje zoeken en plannen maken voor 2019."

Al te veel terugkijken wil Van Vleuten niet. De 'waarom overkomt mij dit-vraag' past niet bij haar. "Dit hoort bij wielrennen. In de tijdrit heb je het meer onder controle, daar heb ik het laten zien en daar ben ik heel trots op."

Van Vleuten mist niet voor het eerst een grote titel door een val. In de olympische wegwedstrijd van Rio de Janeiro ging ze bijzonder akelig onderuit. Van Vleuten verloor in een afdaling de controle over haar fiets en klapte zo hard op de stoep dat televisiekijkers en collega-rensters zelfs vreesden voor haar leven. Net als toen wacht Van Vleuten een revalidatie.

'Ik heb het ergste wel gehad'

"Inmiddels ben ik wel ervaringsdeskundige in het omgaan met teleurstellingen, dus dat komt wel goed", zegt ze met een kleine glimlach. "Ik heb lieve vrienden en familie om me heen. Weet je, het is nu even shit, maar ik heb het ergste wel gehad."

"Teleurstellingen horen erbij", vervolgt ze. "Je wil nagenieten, maar ik vind het wel lastiger dan toen, want in Rio was ik veel sneller mobiel. Toen kon ik de tijd leuk invullen, nu zit ik er zo bij", wijst ze op haar knie. "Dat maakt het wel lastig."

Een schrale troost: in 2019 kan Van Vleuten in alle tijdritten rijden in de mooiste trui die het wielrennen kent: de regenboogtrui. "Het is heel mooi om volgend jaar te genieten van de trui."

"Ik ben nu gelaten en op zoek naar waar ik naartoe kan vooruit kijken. Ik heb nu nog geen plan klaar liggen, maar mezelf kennende komt dat nog wel."