Europa deze Week: over bonnetjes en belastinggeld

• Hans Brom

  redacteur Buitenland

Het is altijd zuur om een rechtszaak te verliezen. Daar staat tegenover dat het voor de andere partij een opluchting is. Zuur was het voor de journalisten, een opluchting was het voor veel parlementsleden.

Het Europese Hof van Justitie in Luxemburg bepaalde de afgelopen week dat de bonnetjes die Europarlementariërs moeten inleveren bij hun declaraties niet gepubliceerd hoeven te worden. 28 journalisten hadden al om openbaarheid gevraagd bij het Europees Parlement zelf en via procedures bij hun nationale rechter. Toen dat allemaal niets opleverde, stapten ze naar het Europese Hof, maar ook daar kregen ze nul op het rekest.

De declaraties van de Europarlementariërs zijn het belangrijkste onderwerp van Europa deze week. Bekijk de aflevering hieronder:

Volgens het Hof zou het openbaar maken van alle bonnetjes de privacy schenden van de parlementariers. Hun privéleven zou min of meer op straat komen te liggen, als iedereen hun uitgaven zou kunnen natrekken. Je zou ze kunnen anonimiseren, maar het Hof vindt dat, het gaat om bij elkaar 4 miljoen documenten, een ontoelaatbare grote belasting voor degenen die alles moeten weglakken. Een derde argument was dat volgens het Hof nu al voldoende interne procedures zijn om misbruik van het geld tegen te gaan.

Champagnekurken

De redenering van de journalisten, en trouwens van heel veel burgers, is dat gekozen volksvertegenwoordigers, die worden betaald met belastinggeld, aan de belastingbetaler moeten uitleggen wat er met dat geld is gebeurd. Zeker als het gaat om een vast bedrag aan onkostenvergoeding.

Een lid van het Europees parlement krijgt bijvoorbeeld iedere maand standaard 4342 euro overgemaakt, waarmee onder meer de kantoorkosten in eigen land moeten worden betaald. Soms zijn er aanwijzingen dat de champagnekurken er extra hard van knallen, maar er zijn ook parlementsleden die het geld dat ze niet nodig hebben weer terugstorten op de rekening van het parlement.

Ieder parlementslid bepaald zo in feite zelf hoe ver de verantwoordingsplicht reikt. En dat vinden ook de degenen die de procedure begonnen onwenselijk. Er is nog hoger beroep mogelijk, maar het is niet zeker of dat wordt ingesteld.