Wie houdt mooie Viktoria uit de buurt van Russische troef Smolov?
Dit is een verhaal over voetbal. Maar wel eentje met een hoog showbizzgehalte. Wie niet van soaps houdt, kan nu beter stoppen met lezen. Maar wie wil weten of Rusland erin zal slagen om de komende weken een goed figuur te slaan op het WK moet zeker doorzetten.
Ze is 34 jaar, heeft naar verluidt een universitaire graad in bedrijfskunde en beweegt zich tussen de groten der aarde. Dat valt allemaal af te leiden uit de Instagram-pagina van Viktoria Lopijreva, voormalig Miss Rusland.
Zij is dit WK hét visitekaartje van Rusland. Maar ook de grootste bedreiging. En dat heeft alles te maken met de liefde. De liefde voor een topscorer, die met haar in de buurt drie jaar lang niet tot scoren kwam.
Die topscorer is Fjodor Smolov. Een stijlvolle aanvaller met een voorliefde voor tatoeages, Dostojevski en Mario Puzo. Als puber in Saratov - toevallig ook de geboorteplaats van ene Roman Abramovitsj - leerde hij zichzelf Engels via de boeken van Mario Puzo, geestelijk vader van The Godfather.
Hij werd geboren op 9 februari 1990, een paar maanden voordat Boris Jeltsin op 12 juni Rusland onafhankelijk verklaarde. Terwijl Abramovitsj de basis legde voor zijn onnoemelijke fortuin door schimmige deals te sluiten met Siberische gasinstallaties, probeerden vader Michail en moeder Irina van alles om de kleine Fjodor uit de greep van jeugdbendes te houden.
Al snel had vader Michail door dat voetbal het antwoord moest zijn. Smolov was veertien en droomde van George Weah en Andrej Sjevtsjenko toen hij werd opgepikt door de jeugdacademie van Saturn Moskou. Drie jaar later debuteerde hij al in het eerste van Dinamo Moskou. Kenners waren het erover eens: deze jongen gaat een grote toekomst tegemoet.
In zijn eerste drie seizoenen kwam Smolov tot 68 wedstrijden voor Dinamo. Niet slecht, al was er wel een grote maar: vijf seizoenen, vier doelpunten. Dat is voor een aanvaller een probleem.
Een dromer
In die jaren probeerde Dinamo wat meer in de keuken te kijken bij internationale topclubs. Zo ook bij Feyenoord, waar Leo Beenhakker destijds technisch directeur was. Smolov was de ideale ambassadeur, een talentvolle speler die van huis uit meer op het buitenland gericht was dan de meeste Russen.
Smolov speelde elf eredivisieduels voor de Rotterdammers en maakte daarin één doelpunt. En dat was ook nog een doelpunt dat ten onrechte op zijn naam kwam. Niet Smolov, maar Kelvin Leerdam gaf de bal in het duel met Vitesse het laatste zetje. Maar scheidsrechter Reinold Wiedemeijer noteerde abusievelijk Smolov in zijn wedstrijdrapport.
Trainer Mario Been zag zijn talent, maar kon niet echt hoogte van hem krijgen. "Een beetje een dromer", aldus Been, die koos voor Luc Castaignos in de voorste linie. Toen Smolov in november ook nog geblesseerd raakte, besloot Dinamo Moskou zijn verloren zoon terug te halen.
Sterrenensenble
Eenmaal terug in Rusland bouwde Smolov gestaag verder aan zijn loopbaan. In de zomer van 2012 werd hij verhuurd aan het sterrenensemble van Anzji Machatsjkala, waar Guus Hiddink het op dat moment voor het zeggen had.
In zijn tweede wedstrijd voor de club maakte hij zijn eerste doelpunt. En toevallig was opnieuw Vitesse de tegenstander, nu in de voorronde van de Europa League.
Hoewel hij ook onder Hiddink geen basisplaats wist af te dwingen, mocht Smolov onder bondscoach Fabio Capello wel debuteren voor de nationale ploeg in een vriendschappelijke interland tegen de Verenigde Staten. Na elf minuten had hij de openingstreffer op de borden gezet. Dat was wel meteen zijn laatste wapenfeit, want bij het schot op doel raakte Smolov geblesseerd.
Viktoria
Rond die tijd vond de ontmoeting met Viktoria plaats. Op een feestje van collegavoetballer Joeri Zjirkov ontmoetten de twee elkaar. Smolov deed al wat modellenwerk en op dat moment was Viktoria al het bekendste gezicht van de Russische glossy's.
Het glamourkoppel domineerde maandenlang de roddelpers in Rusland. De faam van Smolov groeide met de dag. Hij werd erin meegezogen.
Zo was Smolov in 2013 de aanvalsleider van Rusland onder 21, dat bij het EK in Israël met 5-1 op de broek kreeg van Jong Oranje. Smolov was speciaal voor die wedstrijd ingevlogen, want twee dagen eerder moest hij nog invallen bij het grote Rusland dat een cruciaal kwalificatieduel afwerkte in Lissabon tegen Portugal.
Smolov bakte er niet veel van tegen de ploeg met onder anderen Kevin Strootman, Georginio Wijnaldum en Stefan de Vrij in de gelederen. Toch ging zijn naam voortdurend over de tong in het Teddy Stadium in Tel Aviv. Op de tribune zat namelijk zijn vriendin Viktoria.
Sprookjeshuwelijk
In december 2013 trouwde Smolov met Viktoria op een tropisch eiland. Niet veel later zat hij met Jevgeni Levtsjenko in een koffietentje in Moskou.
"Toen ik Smolov ontmoette, zat hij mentaal aan de grond", vertelt Levtsjenko, die in Nederland onder meer voor Vitesse, Willem II en FC Groningen uitkwam. "Op het veld was hij geen schim meer van zichzelf. En ook privé ging het niet goed met hem. We hebben een kop koffie gedronken en toen kwam het hele verhaal eruit."
De ontmoeting vond plaats na een fotoshoot voor de glossy GQ in Moskou. "Smolov speelde destijds bij Anzji. Daar werd hij uitgelachen. De grootste flop ooit, noemden ze hem."
"Hij had gewoon veel te veel randzaken om zich mee bezig te houden", vertelt Levtsjenko. "Ze waren echt een showbizzkoppel. Zijn toenmalige vrouw is zeker niet dom en een behoorlijk pittige tante. Een pusher, zou je kunnen zeggen. En Fjodor had het gevoel dat hij aan alle verwachtingen moest voldoen. Top zijn op het voetbalveld. Top zijn met uitgaan. Daar kon hij helemaal niet mee omgaan."
"Ik zei toen al dat hij alleen door heel hard werken weer terug aan de top kon komen", aldus Levtsjenko. "Hij heeft er toen voor gekozen om de vorm terug te vinden bij kleine clubs."
Diep in de Oeral
Diep in de Oeral vond Smolov het plezier terug. In een seizoen bij het bescheiden FC Oeral uit Jekaterinenburg scoorde hij bijna drie keer zoveel als in de vier jaren daarvoor. Een enorme prestatie was dat ook weer niet, want tot dan toe had Smolov pas vier officiële treffers op zijn naam staan.
In mei 2015 maakte de schone Lopijreva het uit. Via een bijtend berichtje op Instagram. "Ik had de beslissing eigenlijk een half jaar geleden al genomen", schreef ze, "maar hij slaagde er nog in om mij ervan te overtuigen dat hij volwassen was geworden en dat hij klaar was om zijn familie en beroep serieus te nemen. Tot nu toe blijft hij echter alleen geïnteresseerd in social media en prachtige auto's."
Smolov reageerde beheerst. "Of de liefde weg is? Ja, na al haar woorden is die heel ver weg. Het is verleden tijd."
Via Oeral wekte Smolov de interesse van het ambitieuze FK Krasnodar. En daar, in het zuiden van Rusland - op een voor Russische begrippen steenworp afstand van Rostov, de thuisbasis van zijn ex Viktoria - groeide Smolov uit tot een doelpuntenmachine.
In de laatste drie seizoenen vond Smolov liefst 63 keer het net namens Krasnodar. Twee keer werd hij topscorer van Rusland en één keer werd hij verkozen tot Speler van het Jaar.
En ook in de nationale ploeg is Smolov inmiddels de man om wie alles draait. Hij scoorde meteen bij zijn rentree, al was dat tegen het nietige Liechtenstein. Hij maakte ook een goal in 2017 op de Confederations Cup tegen Nieuw-Zeeland, de enige overwinning die de Russen boekten op dat opwarmtoernooi voor het WK.
En hij kan het ook tegen de groten. In het oefenduel met Frankrijk (1-3) was hij doeltreffend en tegen Spanje (3-3) scoorde hij zelfs twee keer.
Jinx
Maar er zit een addertje onder het Russische gras: Viktoria. Liefst zou Smolov niet te veel meer aan haar denken. Maar dat wordt dit WK een lastige opgave. Als de aanvaller een paar kansen mist, zou je zomaar aan een jinx kunnen denken.
Levtsjenko sluit niets uit. "Smolov is echt een hele goede jongen. Een geweldig talent, dat ook nog beschikt over een goed stel hersens. Zijn ouders lieten hem op jonge leeftijd al Engelse boekjes lezen. Daarom is het ook niet zo gek dat hij op jonge leeftijd naar Feyenoord ging. Maar hij is ook een gevoelige jongen."
En dus kan mooie Viktoria de komende weken maar beter zo ver mogelijk uit de buurt blijven van het nationale elftal. Misschien een beetje gek voor een officiële WK-ambassadrice. Maar voor de Russische kansen op de tweede ronde dit WK zou het echt het beste zijn.
