Een WK voetbal zonder Messi, maar met Tibet en Barawa

• Tim de Wit

  correspondent Groot-Brittannië

Abchazië, Noord-Cyprus of Tibet. Allemaal regio's die onafhankelijkheid en erkenning willen. Niet alleen op politiek niveau, maar ook in de sport. Terwijl het grote WK voetbal over anderhalve week begint, zullen zij daar nooit aan mee kunnen doen zolang wereldvoetbalbond FIFA ze niet erkent. Daarom spelen deze regio's nu hun eigen WK, in en rond Londen. Het is het WK voor niet erkende landen.

Premier League-stadions behoorden niet tot de mogelijkheden voor organisator Conifa. Daarvoor zijn de kosten te hoog en is de animo te laag. Daarom voldoet het knusse amateurstadion van Enfield FC helemaal aan de eisen. Een kleine duizend fans komen af op het groepsduel tussen Tibet en Noord-Cyprus. Veel fans zijn uitgedost in Tibetaanse shirts en vlaggen, terwijl de Turks-Cyprioten met een enorme trommel en een cifte, een soort klarinet, voor de meeste herrie zorgen.

Ooit gehoord van Barawa?

In totaal doen er zestien 'landen' mee, met namen die weinig bellen doen rinkelen. Barawa, een Somalische regio. Of de Koreaanse minderheid in Japan. Of Cascadia, een regio in het westen van Amerika en Canada.

Correspondent Tim de Wit ging kijken bij de wedstrijd Tibet - Noord-Cyprus:

"Dit toernooi gaat om identiteit", zegt Paul Watson, toernooidirecteur namens Conifa. "We zijn politiek volledig neutraal, maar willen deze identiteiten de kans geven om een WK te spelen. Het gaat ons er niet om of wij de campagne om Tibet te bevrijden willen steunen, daar laten we ons niet over uit. Maar we vinden wel dat ze een podium als dit verdienen."

Met Tibet noemt Watson meteen ook de meest omstreden deelnemer. Enkele grote bedrijven waren in eerste instantie bereid om het toernooi te sponsoren, maar eisten plotseling dat Tibet als deelnemer zou worden geschrapt. Hoogstwaarschijnlijk door druk van China. "Ja, daar krijg je mee te maken. Het laat zien dat het moeilijk is voor een organisatie als de onze, die gerund wordt door vrijwilligers, om zo'n groot evenement te organiseren. Grote sponsoren zijn nou eenmaal bang voor de grote machten."

Het volkslied zingen de Tibetanen uit volle borst mee. Ook de Turks-Cyprioten doen dat. "Wij bestaan", zegt de in Londen woonachtige Sarah, wiens zoon voor Noord-Cyprus uitkomt. "Wij zijn een land. Alleen worden we door niemand erkend. Maar op de dag dat we erkend zullen worden, zullen we groeien en gelukkiger worden."

"Het is erg emotioneel om ons volkslied te horen", zegt Tibet-fan Diki. "China wil niet dat we dit doen. Conifa geeft ons dit podium. Ik ben ontzettend trots op deze jongens. Mijn ouders zijn in ballingschap geboren, ik ook. We zijn nog nooit in Tibet geweest, maar dit voetbalelftal voelt alsof het mijn broers zijn."

Toch is het niveau van het toernooi niet bijster hoog. Bij Tibet komt een deel van de selectie uit in de Indiase en Nepalese competitie. Anderen studeren of hebben een baan. Professionele voetballers zie je ook bij de andere teams nauwelijks. De beleving op en rond het veld zijn er niet minder om.

De Turks-Cyprioten winnen uiteindelijk met 3-1, waardoor Tibet al in de groepsfase is uitgeschakeld. Toch krijgt het Tibetaanse elftal een onthaal alsof ze zojuist de titel hebben gewonnen. "Dit is voor het eerst dat ik ze zie spelen. Het maakt me niet uit dat ze verloren hebben. Ik ben zo trots!", zegt een oudere dame. Spelers moeten zelfs handtekeningen uitdelen, terwijl gillende meisjes ze bij de spelerstunnel opwachten. "Dit had ik nooit verwacht", zegt aanvaller Tashi Samphel. "Of we nu winnen of verliezen, de fans zijn altijd even vrolijk."

Volgende week zondag is de finale van de Conifa World Football Cup.