Fotograaf LaChapelle via popsterren en overstromingen naar het paradijs

• Jeroen Wielaert

  verslaggever

Links in de overstroomde ruimte dobbert een rode opblaashond zoals van Jeff Koons. Rechts hangt een Damien Hirst-haai schuin in zijn verbrijzelde glazen kast. Het zijn onderdelen van een grote foto van David LaChapelle: Seismic Shift. De nieuwste aanwinst van het Groninger Museum is te zien op de aan de kunstenaar gewijde tentoonstelling LaChapelle: Good News For Modern Man.

Museumdirecteur Andreas Blühm zegt met de nodige ironie dat Seismic Shift goed past in een aardbevingsgevoelig gebied. "Je kijkt op deze foto een museumzaal in na een aardbeving. Het is in Los Angeles, daar gebeurt zoiets wel eens", legt Blühm uit terwijl hij voor de meer dan vier meter lange foto staat.

"Het is best een realistische weergave van een aanbouw van het Los Angeles County Museum of Art. Met daarin allerlei iconische werken, na een aardbeving, een overstroming." Blühm vond het wel iets voor het Groninger Museum. "Los daarvan is het een buitengewoon diepzinnig, interessant werk van een kunstenaar die nadenkt over de vraag wat de waarde is van kunst."

In de hele tentoonstelling is te zien hoe LaChapelle zijn unieke fotografische verbeelding los laat op thema's uit de klassieke oudheid, de Bijbel, de Renaissance en de moderne sterrencultuur. Naast alle rampspoed ziet hij ook lichtpunten.

Meer dan een glamourfotograaf

De geschiedenis houdt LaChapelle bezig, zegt Blühm. "De geschiedenis blijft. Of het nu de Grieken zijn, de Middeleeuwen of nu. De onderwerpen blijven hetzelfde. Ook onderzoekt hij hoe we nu met de natuur omgaan. De olie-industrie en de milieuvervuiling, dat houdt hem bezig."

LaChapelle woont momenteel op een biologische boerderij op Hawaï. "Daar denkt hij na over wat hij al die tijd heeft gedaan. Zijn werk gaat over natuur, over intuïtie, je innerlijk. Je kijkt naar gladde, mooie gekleurde foto's, maar de beroemdheden zijn niet zo interessant voor hem. Interessanter is hoe wij op de werkelijkheid reageren, wat het met ons doet. Dát is zijn onderwerp, van het begin tot het einde. Het maakt hem tot meer dan een glamourfotograaf, tot een zeer serieuze kunstenaar."

In de eerste zaal zijn grote sterren te zien. LaChapelle's portretten van onder meer Liz Taylor en Marilyn Monroe hangen er fors uitvergroot in knallende zuurstokkleuren, geheel in de stijl van Andy Warhol, de man die hem in 1984 vroeg voor foto's in het roemruchte tijdschrift Interview. LaChapelle was opgevallen als commercieel modefotograaf en exposeerde in New Yorkse galeries.

In Groningen hangt ook het portret dat LaChapelle van Warhol zelf maakte, en portretten van fenomenen als David Bowie, Amy Winehouse en Lance Armstrong.

Blader hieronder door de foto's:

Zaal voor zaal ontwikkelt zich LaChapelles verhaal. Hij verwijdert zich van de sterren en richt zich op rampzalige ontwikkelingen in de moderne materialistische wereld. Met neerstortende privéjets en met Icarus, die is neergekomen in een vuilnisbelt van beeldschermen. Enorme dollarbiljetten hangen er als zinnebeelden van geldhonger, maar ook teloorgang.

En om de hoek is Jezus aan tafel van een modernistisch laatste avondmaal te zien, omgeven door ruige rappers (The Last Supper).

Deluge, de zondvloed, is het thema van een grote zaal met meer foto's van overstromingen. Bijvoorbeeld in een kathedraal met mensen, die tot hun heupen door het water waden (Cathedral). Een feest van kleuren is het allemaal. LaChapelle houdt het niet sober. Ook niet als de voorstelling somber is, zoals de foto's van raffinaderijen.

Hij heeft ook veel naaktmodellen gebruikt, mooi en lelijk, voor magische tableaus vol natuurtaferelen ook uit het Paradijs. Want kleurrijk en hoopvol moet het zijn, tot dat eerste avondmaal toe, de First Supper, met een volwassen naakte Jezus naast zijn jong geboren versie omhoog gehouden door een naakte Maria.

Waar het allemaal over gaat? LaChapelle legt uit: "In zijn geheel is dit het verhaal over de wereld waarin we nu leven, het consumptieve en het materiële, het streven om steeds meer dingen te hebben, met de belofte van geluk. En dan is er het idee over waar we zouden kunnen zijn, misschien de volgende incarnatie van de mens. Het verhaal eindigt in het paradijs bij het eerste avondmaal. Niemand hoeft te sterven. Er is verlichting na de donkere tijden."